Wolnowar

Wolnowar – urządzenie elektryczne służące do gotowania potraw na wolnym ogniu, co wymaga podtrzymywania przez dłuższy (ok. 8-10 godzin^[1]) czas względnie niskiej temperatury ok. 80 stopni Celsjusza (w porównaniu do pieczenia, wrzenia czy smażenia)^[2]. Pozwala to na wielogodzinne gotowanie bez nadzoru takich potraw jak gulasze, zupy, desery (jak np. fondue) i innych. Przygotowane potrawy nie tracą witamin oraz wartości odżywczych.^{[potrzebny przypis]}

Owalny wolnowar z przyciskami i cyfrowym timerem

Historia

Firma Naxon Utilities Corporation of Chicago, pod przewodnictwem Irvinga Naxona, zaprojektowała urządzenie kuchenne o nazwie Naxon Beanery All-Purpose Cooker. Naxon inspirował się historią swojej żydowskiej babci, która opowiadała mu jak to w jej rodzinnym litewskim sztetlu, jej matka przyrządzała gulasz o nazwie czulent, który do ugotowania potrzebował kilku godzin w piekarniku^[3]. Firma The Rival Company przejęła firmę Naxon w 1970 i ponownie wprowadziła urządzenie na rynek pod nazwą Crock-Pot w roku 1971. Wolnowary rozpowszechniły się w USA podczas lat siedemdziesiątych, kiedy wiele kobiet zaczęło pracować poza domem. Wstawiały wtedy kolację do wolnowaru rano przed pójściem do pracy, a kończyły przygotowania wieczorem po powrocie do domu. W 1974 firma Rival wprowadziła w wolnowarach wyjmowane naczynia ceramiczne, które ułatwiły zmywanie urządzenia.

Zobacz też

• Szybkowar