Remove ads
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wincenty Nowaczyński (ur. 16 marca 1883 w Kamionnej, zm. 31 stycznia 1940 w Poznaniu) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
pułkownik piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
16 marca 1883 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
31 stycznia 1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1940 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
68 Pułk Piechoty |
Stanowiska |
dowódca pułku |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Urodził się 16 marca 1883 w Kamionnej w dawnym pow. miedzychodzkim, w rodzinie Jana i Nepomucyny z d. Łuka. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Paradyżu i Międzyrzeczu. Nauczyciel w latach 1903–1914[1]. W sierpniu 1914 zmobilizowany do Armii Cesarstwa Niemieckiego. Walczył na froncie rosyjskim i rumuńskim w szeregach 6, a następnie 333 pułku piechoty 89 Dywizji Piechoty.
20 lutego 1919 przyjęty został do Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim i przydzielony do 3 pułku Strzelców Wielkopolskich, późniejszego 57 pułku Piechoty Wielkopolskiej. Dowodził kompanią, a od 10 marca 1919 – III batalionem. W listopadzie 1919 przeniesiony do 11 pułku Strzelców Wielkopolskich, późniejszego 69 pułku Piechoty Wielkopolskiej na stanowisko dowódcy II batalionu. Od 29 lipca 1919 walczył na froncie polsko-bolszewickim, dowodził w nim odcinkiem Mińsk–Bobrujsk. Brał udział w zdobyciu Ichumienia i Berezyny[1]. Do czerwca 1920 jako dowódca II batalionu 68 pułku Piechoty Wielkopolskiej, później już jako dowódca pułku które sprawował do grudnia 1927. W czasie wojny z bolszewikami, 22 lipca 1920, nad Niemnem został ciężko ranny. Do 27 września tego roku leczył się w szpitalu w Grodzisku Wlkp.
W listopadzie 1927 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza i mianowany dowódcą 3 Brygady Ochrony Pogranicza w Wilejce z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów piechoty[2]. W lipcu 1929, w związku z rozformowaniem 3 Brygady OP, został przeniesiony służbowo na stanowisko dowódcy 1 Brygady Ochrony Pogranicza w Zdołbunowie[3]. Z dniem 30 września 1932 przeniesiony został w stan spoczynku[4]. W 1936 nabył gospodarstwo rolne w Izdebnie.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 uczestniczył w obronie Warszawy. Pełnił funkcję delegata komendanta miasta Warszawy przy gen. bryg. Zulaufie, dowódcy Odcinka „Warszawa–Wschód”. Po kapitulacji załogi stolicy trafił do niewoli niemieckiej. 14 października 1939, po zwolnieniu z niewoli, powrócił do Izdebna. Dwa dni później, w Chrzypsku Wielkim został zatrzymany przez Gestapo i aresztowany w Międzychodzie, a następnie w Skwierzynie. 31 stycznia 1940 przetransportowany do Fortu VII w Poznaniu i tam zamordowany.
29 listopada 2018 Prezydent RP Andrzej Duda, na wniosek Ministra Obrony Narodowej, mianował go pośmiertnie na stopień generała brygady[5].
Wincenty Nowaczyński od 1905 był żonaty z Martą z domu Kurek, z którą miał czworo dzieci[1].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.