Wikipedysta:Tom Ja/Sześcian Neckera

Sześcian Neckera jest optyczną iluzją, wydaną po raz pierwszy jako romboid w 1832 roku przez szwajcarskiego krystalografa Louisa Alberta Neckera. Jest to prosty szkic drucianego sześcianu bez żadnych wizualnych wskazówek co do jego orientacji, tak więc może być interpretowany jako posiadający albo dolny lewy, albo górny prawy kwadrat jako przedni bok. Sześcian Neckera stosowany jest w badaniach percepcji wzrokowej człowieka.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Wieloznaczność

Efekt jest interesujący, ponieważ każda część obrazu jest niejednoznaczna sama w sobie, jednak ludzki system wizualny wybiera interpretację każdej części, która czyni całość spójną. Sześcian Neckera jest czasem używany do testowania komputerowych modeli ludzkiego systemu wizualnego, aby sprawdzić, czy mogą one dojść do spójnej interpretacji obrazu w taki sam sposób jak ludzie.

Ludzie zwykle nie widzą niespójnej interpretacji sześcianu. Sześcian, której krawędzie krzyżują się w niekonsekwentny sposób, jest przykładem niemożliwego obiektu, a konkretnie niemożliwego sześcianu (por. trójkąt Penrose'a).

Z sześcianem po lewej stronie większość ludzi uważa, że dolna lewa strona jest przez większość czasu przed sobą. Być może jest tak dlatego, że ludzie oglądają obiekty z góry, z górną stroną widoczną znacznie częściej niż od dołu, z dnem widocznym, tak więc mózg "preferuje" interpretację, jaką sześcian widzi od góry. Innym powodem może być naturalna wola mózgu, aby patrzeć na rzeczy od lewej do prawej strony, widzieć lewy kwadrat jako przedni.

Istnieją dowody, że skupiając się na różnych częściach figury, można wymusić bardziej stabilne postrzeganie sześcianu. Przecięcie dwóch równoległych do obserwatora twarzy tworzy prostokąt, a zbiegające się na nim linie tworzą "y-złącze" na dwóch przeciwległych po przekątnej bokach. Jeśli obserwator skupi się na górnym "y-złączu", dolna lewa strona będzie widoczna z przodu. Górna prawa twarz będzie widoczna z przodu, jeśli oczy będą koncentrować się na dolnym połączeniu. Mruganie przy drugim postrzeganiu prawdopodobnie spowoduje przełączenie się na pierwsze.

Możliwe jest wywołanie przełączenia poprzez ustawianie ostrości na różnych częściach sześcianu. Jeśli widząc pierwszą interpretację po prawej stronie, można dokonać przełączenia na drugą, ustawiając ostrość na podstawie sześcianu, aż przełącznik przejdzie do drugiej interpretacji. Podobnie, jeśli ogląda się drugą interpretację, ustawienie ostrości po lewej stronie sześcianu może spowodować przełączenie na pierwszą.

Sześcian Neckera rzucił światło na ludzki system wzrokowy. Zjawisko to posłużyło jako dowód na to, że mózg ludzki jest siecią neuronową z dwoma odrębnymi, jednakowo możliwymi, wymiennymi, stabilnymi stanami. Sidney Bradford, niewidomy od dziesiątego miesiąca życia, lecz przywracający wzrok po operacji w wieku 52 lat, nie dostrzegł niejednoznaczności, jaką mają zwykli obserwatorzy, lecz dostrzegł jedynie płaski obraz.

W latach 70. ubiegłego wieku studenci Wydziału Psychologii City University w Londynie otrzymali zadania do zmierzenia orientacji introversion-Extroversion przez czas potrzebny im do przełączenia się między postrzeganiem Front i Back w stosunku do sześcianu Neckera.

Widoczny punkt widzenia

Ustawienie sześcianu Neckera można również zmienić poprzez przesunięcie punktu widzenia obserwatora. Patrząc z góry, jedna twarz widziana jest bliżej, podczas gdy z subiektywnego punktu widzenia, który znajduje się poniżej, na pierwszy plan wysuwa się inna twarz.

Odniesienia w kulturze popularnej

Sześcian Neckera jest do tego stopnia omawiana w powieści science fiction powieści Fakoring Humanity autorstwa Roberta J. Sawyera z 1998 roku, że "Necker" staje się czasownikiem, co oznacza nakłonienie mózgu do przestawienia się z jednej perspektywy lub percepcji na drugą.

Sześcian Neckera jest używany do zilustrowania, jak wampiry powieści science fiction oraz Echopraxia mają doskonałe umiejętności rozpoznawania wzorów. Jednym z dowodów jest, że wampiry mogą widzieć obie interpretacje sześcianu Neckera jednocześnie co odróżnia je od podstawowej ludzkości.