Remove ads
Wiesław Walendziak (ur. 28 listopada 1962 w Gdańsku) – polski polityk, dziennikarz, publicysta i menedżer. W latach 1993–1996 prezes Telewizji Polskiej, minister-członek Rady Ministrów w rządzie Jerzego Buzka, poseł na Sejm III i IV kadencji.
| Data i miejsce urodzenia |
28 listopada 1962 |
|---|---|
| Prezes Zarządu Telewizji Polskiej S.A. | |
| Okres |
od marca 1993 |
| Następca | |
| Minister-członek Rady Ministrów | |
| Okres |
od 31 października 1997 |
| Przynależność polityczna | |
| Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów | |
| Okres |
od października 1997 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 | |
Remove ads
W 1981 został absolwentem III Liceum Ogólnokształcącego im. Bohaterów Westerplatte w Gdańsku[1]. W 1987 ukończył studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego na kierunku historia. W latach 80. był uczestnikiem opozycyjnego Ruchu Młodej Polski oraz Niezależnego Zrzeszenia Studentów w środowisku akademickim Trójmiasta. W latach 1987–1989 wraz z innymi działaczami trójmiejskiej opozycji pracował w Spółdzielni Robót Wysokościowych.
W listopadzie 1989 został redaktorem naczelnym tygodnika „Młoda Polska”[2]. Funkcję tę pełnił do 1991. Od 1991 do 1993 był redaktorem Agencji Filmowej „Profilm”. W tym samym czasie prowadził w TVP programy publicystyczne Bez znieczulenia i Lewiatan, które wyróżnione zostały telewizyjną nagrodą Wiktora.
W 1993 pełnił funkcję dyrektora programowego, a następnie dyrektora generalnego Polsatu. W 1994 został prezesem zarządu TVP. Stanowisko to zajmował do 1996. W okresie jego prezesury istotną rolę w TVP zaczęło odgrywać skupione wokół niego środowisko młodych działaczy i dziennikarzy katolickich, nazywanych „pampersami”. Na antenie pojawiły się prowadzone przez tych dziennikarzy programy, takie jak Puls dnia czy Fronda.
Po odejściu z TVP zaangażował się w działalność polityczną. Brał udział w tworzeniu Akcji Wyborczej Solidarność. W wyborach parlamentarnych w 1997 odpowiadał za kampanię medialną AWS. W tych samych wyborach również sam po raz pierwszy uzyskał mandat poselski. W rządzie Jerzego Buzka został ministrem-członkiem Rady Ministrów, pełniącym funkcję szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. W marcu 1999 zrezygnował z funkcji szefa KPRM, odrzucił również propozycję przyjęcia stanowiska ministra kultury. Zaangażował się także, wraz z częścią dawnego środowiska „pampersów”, w tworzenie Telewizji Familijnej mającej być przeciwwagą dla uznawanej za opanowaną przez lewicę TVP. Przedsięwzięcie to jednak okazało się nieudane. W wyborach prezydenckich w 2000 odpowiadał za kampanię medialną Mariana Krzaklewskiego.
W 2001 po raz drugi został wybrany posłem w okręgu gdyńsko-słupskim z listy Prawa i Sprawiedliwości. W Sejmie IV kadencji pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Skarbu Państwa, Uwłaszczenia i Prywatyzacji. 15 marca 2004 zrezygnował z mandatu poselskiego i wycofał się z polityki.
W 1990 był członkiem Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego. Od 1990 do 1992 należał do Koalicji Republikańskiej, zaś od 1992 do 1994 do Partii Konserwatywnej. Do działalności partyjnej powrócił po odejściu z TVP. Od 1998 od 2001 pełnił funkcję wiceprezesa Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego. W 2001 wraz z grupą innych członków SKL przeciwnych współpracy z Platformą Obywatelską utworzył Przymierze Prawicy. Rok później wraz z całym Przymierzem Prawicy wstąpił do PiS. Zrezygnował z funkcji partyjnych w 2003.
Po rezygnacji z mandatu poselskiego zaangażował się w przedsięwzięcia biznesowe. Był prezesem powołanej z inicjatywy Polsatu i TVN spółki Polski Operator Telewizyjny. W 2005 objął stanowisko wiceprezesa zarządu Prokom Investments. Z ramienia tej spółki zasiadł w radzie nadzorczej producenta insuliny Bioton. Został także członkiem rady nadzorczej Zespołu Elektrowni Pątnów-Adamów-Konin jako jej przewodniczący[3]. W 2024 powołany w skład zarządu Polsatu[4].
Autor tekstów z dziedziny historii i polityki, publikował m.in. w „Bratniaku” (piśmie Ruchu Młodej Polski), „Dzienniku Bałtyckim”, „Gazecie Wyborczej”, „Nowym Państwie”, „Rzeczpospolitej”, „Wprost”. „Życiu” i „Życiu Warszawy”. Jest laureatem Nagrody Kisiela z 1990. W 2003 wraz z Kazimierzem Marcinkiewiczem założył Instytut Środkowoeuropejski, wydawcę dwumiesięcznika „Międzynarodowy Przegląd Polityczny” redagowanego przez Konrada Szymańskiego. Od wielu lat zaangażowany w działalność na rzecz niepodległości Tybetu oraz obrony praw człowieka. Został także członkiem Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie[5].
Remove ads
W 2009, za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[6].
Remove ads
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads