Więcierz

Więcierz (wereżka) – pułapka na ryby w kształcie cylindra około dwumetrowej długości, zrobiona z obręczy drewnianych na których rozpięta jest wiklina lub tkanina sieciowa, czasami z przegrodą w środku^[1].

Podobny do żaka, lecz prostszy, bez skrzydeł pułapkowych.

Więcierza używa się w jeziorach lub wolno płynących rzekach^[2], najczęściej do połowów węgorzy, łososi, certy, szczupaków i leszczy, także zimą do łowienia pod lodem łososi i certy^[3].

Czasami po przegrodzeniu rzeki poprzecznymi jazami więcierze wstawiano w „oknach”, czyli otworach jazowych^[4].

Obecnie stosowany i wytwarzany bardzo rzadko, używany bywa przez kłusowników^[5][6][7].

Zobacz w Wikiźródłach tekst Hasło Więcierz w Encyklopedii staropolskiej

Zobacz hasło więcierz w Wikisłowniku

Więcierz w literaturze

• w tytule tomiku poezji Więcierz w głębinie Kazimiery Alberti
• w bajce Czapla, ryby i rak Ignacego Krasickiego^[8]
• w wierszu Chore myśli Krzysztofa Kamila Baczyńskiego^[9]
• w wierszu Nokturn erotyczny Jacka Kaczmarskiego
• w pierwszej części cyklu wiedźmińskiego Ostatnie życzenie Andrzeja Sapkowskiego