Loading AI tools
system informatyczny obsługujący Giełdę Papierów Wartościowych w Warszawie Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
WARSET (Warsaw Stock Exchange Trading System) – system informatyczny obsługujący Giełdę Papierów Wartościowych w Warszawie od 17 listopada 2000 roku do 12 kwietnia 2013 roku. Pierwsza wersja systemu, eksploatowana w latach 2000-2007, została opracowana przez firmę Compaq; jej następca, Hewlett-Packard, opracował wersję eksploatowaną w latach 2007-2013. Od 15 kwietnia 2013 roku zastąpiony przez system notujący UTP.
WARSET został wdrożony na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie 17 listopada 2000 roku wraz z przeniesieniem giełdy do Centrum Giełdowego. System ten przejął notowania wszystkich papierów wartościowych. Można stwierdzić, że jest to kluczowe wydarzenie w rozwoju polskiego rynku kapitałowego, które swoim zasięgiem objęło wszystkich uczestników rynku – domy maklerskie, emitentów, inwestorów, instytucje rozliczające, nadzoru i kontroli.
Pierwotnie system działał na serwerach Tandem firmy Compaq o wysokiej odporności na awarie. Od czerwca 2007 system pracował na serwerach HP Integrity NonStop NS16000. Dzięki tej zmianie system mógł obsłużyć 180 zleceń na sekundę, zamiast 40, jak było wcześniej[1]. Nowe serwery gwarantowały wyższą odporność na błędy zarówno sprzętowe, jak i związane z oprogramowaniem. Podobny sprzęt i oprogramowanie wykorzystują giełdy między innymi w Nowym Jorku, Toronto, Paryżu, Brukseli i Amsterdamie. Wejście do grona giełd korzystających z tego systemu oznacza standaryzację i możliwość przeprowadzania wielu wspólnych prac z giełdami w pełni rozwiniętymi.
Podstawowym elementem systemu WARSET był centralny system notujący. Jest to program komputerowy zainstalowany w głównym komputerze giełdowym. To właśnie ten program realizuje najważniejsze zadania, którymi są:
Warto wiedzieć, że przesyłanie i weryfikacja zleceń nie obciążają pozostałych elementów systemu. Zlecenia klientów są przekazywane do serwera zleceń, który znajduje się w każdym biurze maklerskim i stamtąd po weryfikacji ich poprawności są przesyłane do systemu giełdowego. Nie ulega wątpliwości, że usprawnia to znacznie system składania zleceń.
Wszystkie informacje dotyczące sytuacji na rynku giełdowym trafiają do Satelitarnego Systemu Dystrybucji Informacji Giełdowej (SSDIG). Za pośrednictwem SSDIG informacje docierają do wszystkich odbiorców jednocześnie. To właśnie z SSDIG korzystają bezpośrednio: Komisja Nadzoru Finansowego, Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych, domy maklerskie oraz agencje informacyjne i dystrybutorzy informacji.
Inwestor precyzyjnie określa cenę, po której chce kupić lub sprzedać dane papiery wartościowe. Dla transakcji kupna określa się najwyższą cenę, jaką inwestor jest skłonny zapłacić. Dla transakcji sprzedaży inwestor określa cenę minimalną sprzedaży[2].
Na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie występują dwa systemy notowań:[3]
Każdy instrument finansowy jest notowany tylko w jednym systemie. Decyzję odnośnie do systemu w którym jest notowany dany instrument podejmuje Zarząd Giełdy, przy czym podstawowym kryterium jest tutaj płynność obrotu.
Opierają się na procedurze tzw. fixingu czyli wyznaczenia ceny papieru wartościowego na podstawie zleceń złożonych przed rozpoczęciem notowań[4].
Notowania w tym systemie składają się z czterech faz:
System notowań ciągłych ma podstawowe znaczenie na giełdzie warszawskiej. W nim notowane są akcje najbardziej płynnych spółek, wszystkie obligacje, certyfikaty inwestycyjne, produkty ustrukturyzowane oraz wszystkie instrumenty pochodne. Ponadto, prawa poboru i prawa do akcji są notowane w sposób ciągły, jeżeli akcje do których się odnoszą są (lub mają być) notowane w tym systemie.
W czasie notowań ciągłych kupujący i sprzedający składają zlecenia, które po przekazaniu na giełdę są realizowane na bieżąco, pod warunkiem zgodności cen, lub trafiają do arkusza zleceń i oczekują ofert przeciwnych o odpowiedniej cenie, umożliwiających zawarcie transakcji. Przy realizacji zleceń obowiązują dwa priorytety: cena i czas złożenia zlecenia. Notowania w systemie ciągłym składają się z pięciu faz[5]:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.