Waltunk

Waltunk (Władun?) – władca Karantanii, panujący w latach 772−784^[1], wzmiankowany w dziele Conversio Bagoariorum et Carantanorum^[2].

Waltunk

władca Karantanii
Okres	od 772 do 784
Poprzednik	Chotimir

Został osadzony na tronie w wyniku interwencji bawarskiej, która zakończyła kilkuletni okres anarchii w państwie karantańskim, spowodowany antychrześcijańskim powstaniem ludowym^[3]. Nie jest jasne, czy był synem poprzedniego księcia Chotimira, czy narzuconym ludności słowiańskiej niemieckim możnym^[4]. Zapoczątkował nową linię władców słowiańskich, którzy dzięki w miarę stabilnej sytuacji wewnętrznej – mimo konieczności uznawania zwierzchności frankońskiej – panowali nad Karantanią przez kilkadziesiąt lat^[5].

Imię Waltunk jest prawdopodobnie tym samym imieniem lub tytułem, które nosił pierwszy władca Karantanii, Waluk^[6].

Przypisy

1. Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona, 2005, Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza, Oficyna Wydawnicza FOGRA, s. 114, ISBN 83-85719-85-7.
2. Słownik starożytności słowiańskich. T. 6. Cz. 2. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 303.
3. Jerzy Strzelczyk: Od Prasłowian do Polaków. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 42. ISBN 83-03-02015-3.
4. Thomas Mack Barker: The Slovenes of Carinthia: a national minority problem. New York: League of OSA, 1960, s. 20.
5. Henryk Łowmiański: Początki Polski: z dziejów Słowian w I. tysiącleciu. T. 4. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 20.
6. Jerzy Nalepa: Słowiańszczyzna północno-zachodnia. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1968, s. 35.