Walenty Śródecki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Walenty Śródecki (ur. 16 stycznia 1895 w Przystankach, zm. 24 maja 1955 w Otorowie) – żołnierz armii niemieckiej, Błękitnej Armii, podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Walenty Śródecki[1] (Środecki[2]) urodził się w rodzinie Michała i Wiktorii z Kubiaczyków. Absolwent szkoły ludowej. Pracował jako robotnik rolny[1].
W 1915 wcielony do armii niemieckiej. Na froncie zachodnim dostał się do niewoli francuskiej[1].
Wiosną 1919 wstąpił do Błękitnej Armii gen. Józefa Hallera. Wraz z nią powrócił do kraju i w szeregach kompanii ckm 144 pułku Strzelców Kresowych walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej. W ataku na folwark Zawady na Wołyniu jego ckm został uszkodzony. Zebrał 8 żołnierzy z obsługi i zaatakował bolszewików, przyczyniając się swoją osobistą odwagą do zdobycia dwóch km[1]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2].
Po zakończeniu działań wojennych zdemobilizowany. Od 1925 pracował we własnym gospodarstwie rolnym w Otorowie. Tam zmarł i został pochowany na miejscowym cmentarzu[1].
Był dwukrotnie żonaty: z Leokadią z Kaźmierczaków i Marianną z Witkowskich. Dzieci: Aleksander, Jan, Stanisław, Urszula, Teresa, Kazimierz[1].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.