Loading AI tools
Radio WBBR – pierwsza rozgłośnia radiowa należąca do Towarzystwa Strażnica[1]. Znajdowała się w Rossville na Staten Island w stanie Nowy Jork w Stanach Zjednoczonych[2][3]. Od 1924 roku przez 33 lata stacja nadawała audycje o tematyce religijnej[4]. Emitowano wykłady biblijne, muzykę, słuchowiska biblijne oraz relacje z procesów sądowych, w których uczestniczyli Świadkowie Jehowy. Formalnie rozgłośnia należała do People’s Pulpit Association (Stowarzyszenie Kazalnica Ludowa)[3] – obecnie znane jako Watchtower Bible and Tract Society of New York, Inc. („Zarejestrowane Nowojorskie Towarzystwo Biblijne i Traktatowe – Strażnica”). Była to pierwsza niekomercyjna rozgłośnia w Nowym Jorku[5] [6].
Towarzystwo Strażnica zaczęło wykorzystywać radio w działalności kaznodziejskiej od 16 kwietnia 1922 roku, gdy Joseph F. Rutherford wygłosił z Metropolitan Opera House w Filadelfii wykład zatytułowany „Miliony ludzi z obecnie żyjących nigdy nie umrą”. Transmisji tej według szacunków wysłuchało około 50 tysięcy osób. Rok później przez radio po raz pierwszy transmitowano program kongresu. Uznano wówczas, że zamiast korzystać z usług stacji komercyjnych, korzystniej będzie założyć własną rozgłośnię radiową[7].
Budowa rozgłośni radiowej trwała ponad rok[8]. Rozpoczęto ją zimą 1922 roku, a zakończono latem 1923 roku. W budowie w weekendy pomagali wolontariusze z Biura Głównego Towarzystwa Strażnica. Radiostację zainstalował i uruchomił Ralph H. Leffler, który był nauczycielem radiotechniki w szkole średniej w Alliance w stanie Ohio. Operatorem rozgłośni został Robert Hatzfeld (1903–2001), który posiadał licencję radiooperatora. Ponadto zbudowano własną elektrownię, aby się zabezpieczyć przed koniecznością zawieszenia audycji, gdyby na skutek wyładowań atmosferycznych nastąpiła przerwa w dopływie prądu z sieci energetycznej[9].
Główna antena miała 91 metrów długości i była umieszczona między dwoma drewnianymi masztami wysokimi na 61 metrów[8].
Zakupiono również teren wokół radiostacji, aby w przyszłości żadne wysokie budynki nie zakłócały emisji programu. Teren ten przeznaczono później również pod uprawę warzyw, które wykorzystywano na użytek zespołu radiostacji WBBR oraz rodziny Betel. Nadwyżki, których nie spożyto w czasie sezonu, konserwowano na zimę[9].
Początkowo rozgłośnię stanowił zakupiony mały nadajnik radiowy o mocy 500 watów. Radio nadawało od 24 lutego 1924 roku[2][10][11][12] – pierwszy program wyemitowano o godz. 20:30, trwał on dwie godziny. Na pierwszą audycję złożył się wykład J.F. Rutherforda „Radio i proroctwa Boże” przerywany kilkoma fortepianowymi utworami muzyki klasycznej, muzycznymi interpretacjami przypowieści biblijnych i pieśniami. W pierwszym przemówieniu zaznaczono, że rozgłośnia będzie poświęcona „sprawom mesjańskiego Królestwa”[12]. Rozgłośnia nadawała program codziennie od 20:30 do 22:30, a w niedzielę od 15:00 do 17:00[13].
Celem emisji programów i wykładów biblijnych było dotarcie do domostw w okolicach Nowego Jorku. Stacja nadawała program zarówno 'na żywo' (m.in. wykłady kongresowe w Stanach Zjednoczonych, Anglii i Kanadzie), jak też nagrania wcześniej przygotowanych audycji[14]. Aby słuchacze mogli się dowiedzieć o nadawanych audycjach, rozpowszechniano wcześniej ich drukowane zapowiedzi. Radiostacja posiadała własną orkiestrę muzyczną[2], którą od 1925 roku kierował Charles Rohner[7]. W audycjach wykorzystywano też maszynę generującą efekty specjalne, np. imitującą szum wiatru lub odgłosy burzy.
Emitowano wykłady biblijne, muzykę, słuchowiska biblijne oraz relacje z procesów sądowych, w których grupa aktorów z Biura Głównego Świadków Jehowy utworzyła tzw. „Teatr Króla”. Teatr ten na podstawie stenogramów z realizmem odtwarzał sceny rozgrywające się w sali sądowej, żeby dokładnie poinformować opinię publiczną o poczynaniach władz. Po pewnym czasie ze względu na rozgłos nadany przebiegom procesów sądowych niektórzy urzędnicy zaczęli staranniej rozpatrywać sprawy dotyczące Świadków Jehowy i ich działalności religijnej[15][a]. Nadawano też audycje „Obserwujemy świat” z wiadomościami międzynarodowych agencji informacyjnych, „Młody kaznodzieja przemawia” oraz „Pora na domowe studium Biblii”[16]. Dramaty biblijne pisał i reżyserował Maxwell G. Friend (1891–1983), który przeszedł szkolenie aktorskie w szwajcarskim Teatrze Miejskim w Zurychu. On również był reżyserem scen odtwarzających przebieg rozpraw sądowych prowadzonych przeciw Świadkom Jehowy.
WBBR nadawała swoje programy w kilku językach, w tym w jidysz i arabskim[17]. Rozgłośnia zajmowała się „demaskowaniem fałszywych doktryn” innych wspólnot religijnych, głównie Kościoła katolickiego[18].
Rozgłośnia posiadała własny generator prądu, napędzany silnikiem diesla[19]. Rozpoczęła ona pracę z nadajnikiem 500-watowym, który trzy lata później zastąpiono 1000-watowym. W 1947 roku uzyskano zgodę Federalnej Komisji do Spraw Telekomunikacji na zwiększenie mocy radiostacji do 5000 watów, co przeprowadzono w roku 1948. Warunkiem zwiększenia mocy nadawania było zapewnienie warunków technicznych, dzięki którym audycje WBBR nie zakłócały pracy innych rozgłośni wykorzystujących tę samą częstotliwość, nadających w innych częściach Stanów Zjednoczonych. By rozwiązać ten problem, zainstalowano układ anten kierunkowych zamontowanych na trzech masztach, dzięki czemu moc nadajnika można było później zwiększyć z 5000 do 25 000 watów w najgęściej zaludnionym kierunku północno-zachodnim.
WBBR rozpoczął nadawanie na częstotliwości 1230 AM w 1924 roku, następnie przeniósł się na 1100 AM. W 1925 roku przeniósł się na 720 AM. W 1927 roku WBBR przeniósł się na 1170 AM, a w roku 1928 na 1300 – w obu przypadkach dzielił swój czas antenowy z innymi stacjami. W 1931 roku główne studio zostało przeniesione z Rossville do siedziby Towarzystwa Strażnica przy 124 Columbia Heights w nowojorskim Brooklynie[20]. W marcu 1941 roku nadawano na falach 1330 AM[21].
Tworzenie sieci radiowych
Radio WBBR było jedną z wielu stacji radiowych wykorzystywanych przez Towarzystwo Strażnica do transmisji audycji o tematyce biblijnej. W latach 20. i 30. XX wieku wykorzystywano w tym celu kilka innych stacji. Często też za pomocą łączy telefonicznych tworzono rozległe sieci stacji, nadających jednocześnie ten sam program. W dniach 24 do 30 lipca 1931 roku za pośrednictwem 450 stacji radiowych w Ameryce Północnej, Australii i Europie, transmitowano część programu międzynarodowego zgromadzenia w Columbus, na którym 26 lipca przyjęto nazwę „Świadkowie Jehowy”[16][22]. W 1933 roku program Towarzystwa Strażnica nadawany z radia WBBR retransmitowała rekordowa liczba 408 stacji na 6 kontynentach, nadały one 23 783 odczyty biblijne[23][2][24][12].
W 1936 roku zaplanowano nadanie audycji radiowej dla rekordowej liczby słuchaczy. Wykład Josepha F. Rutherforda wygłoszony w Los Angeles pod tytułem „Rozdział narodów” był transmitowany za pomocą radiotelefonów w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii oraz innych państwach europejskich. Był on słyszany również w Albanii, która w tym czasie jako jedyny kraj europejski nie posiadała jeszcze łączności telefonicznej[25].
15 kwietnia 1957 roku rozgłośnia została sprzedana stacji H. Scott's Killgore (H. Scott's Killgore Tele-Broadcasters of New York, Inc.)[26] za 133 000 dolarów[17]. Nazwa stacji 1 maja 1957 roku została zmieniona na WPOW[26][27]. W 1979 roku radiostacja została sprzedana ponownie i otrzymała nazwę WNYM[17]. Sprzedaż rozgłośni nastąpiła, ponieważ Towarzystwo Strażnica uznało, że nadawanie audycji radiowych wypełniło już swój cel, toteż trzeba się skupić na osobistych rozmowach z ludźmi[28][29][12][8]. Przemówienie pożegnalne wygłosił N. H. Knorr. Powiedział on radiosłuchaczom, że dobra nowina w dalszym ciągu będzie głoszona, lecz w jeszcze bardziej skuteczny sposób. Nazajutrz po zakończeniu programu o godzinie 8 rano rozgłośnia WBBR zaprzestała nadawania audycji[9]. Fundusze uzyskane ze sprzedaży postanowiono przeznaczyć na rozwój działalności misjonarskiej w innych krajach – po powstaniu Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead. W 1924 roku gdy rozgłośnia zaczynała nadawanie na terenie Nowego Jorku działał jeden zbór liczący około 200 członków, natomiast w roku 1957 w tym mieście działo już 7256 głosicieli należących do 62 zborów.
- W 1928 roku w South Amboy w stanie New Jersey aresztowano kilku głosicieli za prowadzenie działalności kaznodziejskiej w niedzielę. Doprowadziło to do trwającej dziesięć lat batalii sądowej. Grupa aktorów chodziła na rozprawy sądowe, by studiować głos i intonację sędziego, oskarżyciela i innych osób uczestniczących w procesie. Kilka dni później na antenie radiowej, korzystając ze stenogramów procesów sądowych „Teatr Króla”, wiernie odtwarzał sceny, które rozgrywały się na sali rozpraw.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
