Włodzimierz Cielecki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Włodzimierz Cielecki[1] herbu Zaremba (ur. 2 października 1828 w Byczkowcach, zm. 18 września 1882 w Krakowie)[2] – ziemianin, uczestnik Wiosny Ludów i powstania styczniowego, poseł do Sejmu Krajowego Galicji oraz do austriackiej Rady Państwa.
| Data i miejsce urodzenia |
2 października 1828 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 września 1882 |
| poseł do Sejmu Krajowego Galicji | |
| Okres |
od 1861 |
| Następca | |
| poseł do Rady Państwa | |
| Okres |
od 1861 |
Studiował prawo na uniwersytecie we Lwowie. W czasie studiów brał żywy udział w życiu politycznym podczas Wiosny Ludów. Członek Komitetu i Legii Akademickiej w 1848. Działał na rzecz wzmocnienia Gwardii Narodowej i był sygnatariuszem wielu petycji do władz. Po skończonych studiach osiadł i gospodarował w odziedziczonych po ojcu dobrach Byczkowce w powiecie czortkowskim[3].
Poseł na Sejm Krajowy I kadencji (1861–1865), Wybrany w I kurii obwodu Czortków, z okręgu wyborczego Czortków[4]. 28 grudnia 1865 na jego miejsce wybrano Włodzimierza Russockiego[5]. Był także posłem do austriackiej Rady Państwa I kadencji (11 maja 1861 – 20 września 1865)[2], gdzie należał do współzałożycieli Koła Polskiego oraz grupy konserwatystów – podolaków[6]. Podczas powstania styczniowego, był rzecznikiem przyjęcia w Galicji uciekających przed branką do wojska rosyjskiego. Zabiegał o to m.in. u gubernatora Galicji Aleksandra Mensdorffa, w związku z tym wysłany został do Warszawy dla zbadania sytuacji. Po powrocie czynnie uczestniczył w akcji zakupu broni dla powstania. Uczestniczył też w działalności struktur powstańczych w Galicji[3]. Członek Rady powiatowej w Czortkowie z grupy większej posiadłości (m.in. w latach 1870[7], 1880[8], 1881[9]), zastępca członka jej Wydziału (m.in. w 1870[7]), prezes jej Wydziału (m.in. w latach 1880[8], 1881[9]). W latach m.in. 1870[10], 1882 członek czortkowskiego Wydziału okręgowego (prezes Walerian Podlewski) Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego we Lwowie[11].
Rodzina
Syn ziemianina i członka Stanów Galicyjskich Ferdynanda (1801–1878) i Honoraty z Pstrokońskich (1808–1880)[3]. 30 kwietnia 1863 ożenił się z Zofią Genowefą Moszyńską (1842–1896), córką Piotra Moszyńskiego[12]. Mieli czworo dzieci: Marię (ur. 1864), Romana (ur. 1867), Zofię (ur. 1868) i Juliusza (1870–1914) ożenionego z Józefą Marią z Tyszkiewiczów (ur. 1873)[13].
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.