Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Abłamowicz, Abłamowicz-Habdank[1] ps. Tatar (ur. 2 listopada 1891 w Krakowie, zm. 4 października 1974) – dowódca w powstaniach śląskich, doktor prawa.
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
2 listopada 1891 |
|---|---|
| Data śmierci |
4 października 1974 |
| Miejsce spoczynku | |
| Alma Mater | |
| Rodzice | |
| Odznaczenia | |
     | |
Urodził się w 2 listopada 1891 w Krakowie[1] w rodzinie inteligenckiej jako syn powstańca styczniowego Stanisława Abłamowicza i Marii z Matuszewiczów. Miał 6 rodzeństwa: Stanisławę[2], Marię, Piotra, Tadeusza, Adama i Witolda[3][4].
Rodzina była pochodzenia tatarskiego. W latach 1910–1914 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W sierpniu 1914 powołano go do armii austriacko-węgierskiej. W ramach powołania walczył w I wojnie światowej. Został zwolniony w 1917[5]. W tym samym roku wrócił na studia i uzyskał stopień naukowy doktora[4]. Następnie wstąpił w szeregi Polskiej Organizacji Wojskowej przyjmując pseudonim „Tatar”[5].
Od 1912 roku działał w Drużynach Strzeleckich, a następnie w Polskiej Organizacji Wojskowej. W listopadzie 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie był m.in. dowódcą pociągu pancernego nr 1. W grudniu 1918 roku na czele ochotników wyruszył pod Lwów, gdzie walczył z Ukraińcami[5].
Na wieść o wybuchu III powstania śląskiego w stopniu por. piech. przybył na teren Górnego Śląska wraz z dwoma pociągami pancernymi. Jako dowódca I dyonu pociągów pancernych „Nowina-Doliwa” i „Korfanty” brał udział w ataku na Kędzierzyn-Koźle. Od połowy maja 1921 roku do końca działań bojowych dowodził dyonem pociągów pancernych („Nowina-Doliwa”, „Korfanty”, „Ślązak” i „Powstaniec").
W okresie międzywojennym prowadził kancelarię adwokacją w Krakowie. We wrześniu 1939 roku został ciężko ranny, tracąc wzrok. W latach 1939–1945 przebywał na Węgrzech. Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Krakowa, pracował i działał na rzecz środowiska byłych powstańców śląskich. W latach 1948–1953 więziony przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego. Zmarł 4 października 1974[1], został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie[4].
Odznaczony m.in. trzykrotnie Orderem Virtuti Militari, Śląskim Krzyżem Powstańczym, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Orderem Odrodzenia Polski oraz Medalem Niepodległości.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
