Władysław Szczęśniewski

Władysław Szczęśniewski (ur. 19 czerwca 1904 w Otwocku, zm. 22 lipca 1973 w Warszawie) – major pilot Polskich Sił Powietrznych, dowódca dywizjonu 315.

Władysław Szczęśniewski

1 zwycięstwo
major pilot
Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1904 Otwock
Data i miejsce śmierci	22 lipca 1973 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego Armée de l’air RAF
Jednostki	12. eskadra liniowa 113. eskadra myśliwska 161. eskadra myśliwska dywizjon 307 dywizjon 303 dywizjon 245 dywizjon 315
Stanowiska	dowódca eskadry dowódca dywizjonu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

W 1925 r. zdał egzamin maturalny w Korpusie Kadetów i rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole Lotnictwa^[1]. Ukończył ją w 1929 r. z 47. lokatą i specjalnością obserwatora. Otrzymał przydział do 12. eskadry liniowej. W 1931 r. w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa odbył przeszkolenie w zakresie pilotażu. Następnie został skierowany na kurs wyższego pilotażu w Grudziądzu. W 1932 r. otrzymał awans na porucznika, służył w 113. eskadry myśliwskiej^[2].

1 września 1936 objął dowództwo nad 113. em^[3], które zdał w grudniu 1938 r. Również w tym samym roku otrzymał awans na stopień kapitana^[4]. Został mianowany dowódcą 161. eskadry myśliwskiej^[5]. Po wybuchu II wojny światowej dowodził tą eskadrą walczącą w ramach III/6 dywizjonu myśliwskiego^[6]. Po agresji ZSRR na Polskę został ewakuowany przez Rumunię do Francji. Został przydzielony do szkoły lotniczej w Tours. Od 1 czerwca 1940 r. walczył w kluczu myśliwskim broniącym Nantes. Po upadku Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii. Zgłosił się do służby w Polskich Siłach Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF P0992^[7]. Początkowo latał w dywizjonie 307, gdzie pełnił funkcję dowódcy eskadry B^[8]. 2 października 1940 r. został przeniesiony do 1 School of Army Cooperation RAF w Old Sarum, a następnie do 5. Operational Training Unit w Aston Down. 19 października został skierowany do dywizjonu 303^[9], od 10 listopada służył w dywizjonie 245. 1 lutego 1941 r. został dowódcą eskadry w dywizjonie 315. 14 sierpnia zestrzelił Messerschmitta Bf 109^[10].

21 września objął dowództwo nad tym dywizjonem. 8 listopada prowadził dywizjon podczas operacji Circus 110^[11]. Jego Spitfire Vb (W3944)^[12] został zestrzelony i rozbił się między Arras a Ostendą a pilot trafił do niewoli w Stalagu Luft III. Uwolniony po zakończeniu działań wojennych został przetransportowany do Wielkiej Brytanii. W bazie w Blackpool został oficerem eskadry, ostatecznie zdecydował się na powrót do Polski. Zmarł 22 lipca 1973 r. w Warszawie, gdzie został pochowany^[10].

Ordery i odznaczenia

Za swą służbę otrzymał odznaczenia^[13]:

• Krzyż Walecznych – dwukrotnie
• Medal Lotniczy – dwukrotnie
• Polowa Odznaka Pilota

Przypisy

1. Zieliński, Krzystek 2002 ↓, s. 213.
2. Pawlak 2009 ↓, s. 85.
3. Pawlak 1989 ↓, s. 83.
4. Rybka, Stepan 2003 ↓, s. 439.
5. Pawlak 1989 ↓, s. 345.
6. Pawlak 1991 ↓, s. 140.
7. Krzystek 2012 ↓, s. 553.
8. Janczak 2018 ↓, s. 11.
9. Król 1990 ↓, s. 136.
10. Zieliński, Krzystek 2002 ↓, s. 214.
11. Pawlak 1989 ↓, s. 576.
12. Details for SZCZESNIEWSKI P/0992. RAFCommands. [dostęp 2025-01-28]. (ang.).
13. Szcześniewski Władysław. Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii 1940-1947. [dostęp 2025-01-29]. (pol.).

Bibliografia

• Andrzej R. Janczak: Przez ciemnię nocy : dzieje 307 Nocnego Dywizjonu Myśliwskiego "Lwowskiego" : 1940-1947. Poznań: Redakcja "Przeglądu Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej", 1997. ISBN 83-909008-0-7. OCLC 69595181.
• Wacław Król: Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07695-2. OCLC 834110269.
• Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0795-7. OCLC 830072566.
• Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja CDCN: „Księgarnia Akademicka”, 2003. ISBN 83-7188-691-8. OCLC 831137079.
• Józef Zieliński, Tadeusz Krzystek: Dowódcy dywizjonów Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie = Commanders of the Polish Air Force squadrons in the West. Poznań: Bellona, 2002. ISBN 83-11-09553-1. OCLC 52033660.