Władysław Popiel

Władysław Marian Antoni Popiel-Sulima (ur. 24 marca 1891 w Zbydniowie, zm. 9 czerwca 1958 w Londynie) – major obserwator inżynier Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Władysław Marian Popiel-Sulima

Władysław Popiel (1933)
major pilot
Data i miejsce urodzenia	24 marca 1891 Zbydniów
Data i miejsce śmierci	9 czerwca 1958 Londyn
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Armia Wielkopolska Lotnictwo Wojska Polskiego RAF
Jednostki	13 pułk piechoty 13 pułk piechoty 1 eskadra wielkopolska 1 eskadra krakowska 2 pułk lotniczy 11 eskadra liniowa 1 pułk lotniczy 12 eskadra liniowa
Stanowiska	komendant bazy
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

Syn Antoniego i Bronisławy z d. Suchorzewskiej^[1]. Ukończył studia na Wydziale Rolnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego^[2]. Po wybuchu I wojny światowej w 1915 roku został powołany do odbycia służby w armii Austro-Węgier^[2]. Ukończył szkołę oficerską w Opawie i otrzymał przydział do 13 pułku piechoty. W jego składzie brał udział w walkach froncie wschodnim i włoskim^[3].

W listopadzie 1918 roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 13 pułku piechoty. 30 listopada został przeniesiony do 1 eskadry krakowskiej, gdzie służył jako obserwator. W jej składzie brał udział w wojnie polsko–bolszewickiej^[2][3]. W lipcu 1920 roku, podczas odwrotu Wojska Polskiego na południowym odcinku frontu, wyróżnił się współpracując z 6. Armią. Nawiązywał łączność z odciętymi oddziałami, przeprowadzał też rozpoznanie i informował polskie oddziały o ruchach nieprzyjaciela czym ułatwiał im odwrót^[4].

W połowie sierpnia 1920 roku, podczas obrony Lwowa, wykonał wiele lotów szturmowych na zwalczanie kawalerii Armii Czerwonej i nawiązanie łączności z odciętymi jednostkami Wojska Polskiego^[5].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Wojsku Polskim. Od 9 kwietnia 1921 roku pełnił funkcję oficera technicznego w III ruchomym parku lotniczym^[6], 21 listopada 1921 roku otrzymał przydział do Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych w Toruniu^[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 25. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych. Jego oddziałem macierzystym był nadal 2 pułk lotniczy w Krakowie^[7]. 31 marca 1924 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 26. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych^[8]. W listopadzie 1926 roku otrzymał przydział do 11 eskadry liniowej 1 pułku lotniczego^[3]. W sierpniu 1927 roku, w załodze z Franciszkiem Żwirko, zajął 2. miejsce w I Locie Małej Ententy i Polski^[2][9]. W listopadzie 1927 roku został przeniesiony do kadry oficerów lotnictwa z równoczesnym przydziałem do Oficerskiej Szkoły Lotnictwa^[10]. 21 marca 1928 roku został przeniesiony do Biura Ogólno-Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych^[11]. Następnie 5 lutego 1929 roku został przeniesiony do 5 pułku lotniczego w Lidzie^[2]. 12 marca 1933 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych^[12]. W grudniu 1934 roku powrócił do 2 pułku lotniczego, w którym objął stanowisko dowódcy oddziału portowego^[13]. W 1937 roku, po utworzeniu korpusu oficerów lotnictwa, został zaliczony do grupy technicznej^[14]. W 1939 roku pełnił służbę na stanowisku komendanta bazy lotniczej 3 pułku lotniczego w Poznaniu^[15]. W sierpniu 1939 roku, w czasie mobilizacji, został komendantem Bazy Lotniczej nr 2^[16].

Po zakończeniu kampanii wrześniowej przedostał się do Wielkiej Brytanii. Wstąpił do RAF, otrzymał numer służbowy P-1120^[17].

Zmarł 9 czerwca 1958 roku. Pochowany w Londynie^[18].

Ordery i odznaczenia[19]

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 8100^[1]
• Krzyż Walecznych^[20]
• Medal Lotniczy (trzykrotnie)^[18]
• Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1938)^[21][14]
• Polowa Odznaka Obserwatora nr 29 (11 listopada 1928)^[22]
• Krzyż Oficerski Orderu Korony Rumunii (Rumunia)^[23][20]
• francuska Odznaka Lotnicza
• łotewska Odznaka Lotnicza (1929)^[24]
• jugosłowiańska Odznaka Pilota

Przypisy

1. Kolekcja VM ↓, s. 1.
2. Kolekcja VM ↓, s. 4.
3. Popiel – Sulima Władysław mjr obs. inż.. bequickorbedead.com. [dostęp 2020-02-16]. (pol.).
4. Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 158.
5. Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 162,176.
6. Spis oficerów 1921 ↓, s. 354, 827.
7. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 248.
8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 176.
9. Żwirko Franciszek. infolotnicze.pl. [dostęp 2020-02-16]. (pol.).
10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 307.
11. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 541, 550.
12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 47.
13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 265.
14. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 224.
15. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 781.
16. Pawlak 1989 ↓, s. 151.
17. Krzystek 2012 ↓, s. 464.
18. Popiel-Sulima Władysław Marian [online], Lista Krzystka - Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii 1940-1947, 1 marca 2014 [dostęp 2022-02-19] (pol.).
19. Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 245,250,261.
20. Kolekcja VM ↓, s. 3.
21. M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612. „za zasługi w służbie wojskowej”.
22. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 437 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918–1920”.
23. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 541.
24. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 12 grudnia 1929 r., s. 368.

Bibliografia

• Popiel Władysław Marjan Antoni. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.18-1161 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-05].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940–1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
• Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). Początki, organizacja, personel i sprzęt. T. I. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
• Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). Walka i demobilizacja. T. II. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.