Władysław Popiel
Oficer Wojska Polskiego, obserwator Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Marian Antoni Popiel-Sulima (ur. 24 marca 1891 w Zbydniowie, zm. 9 czerwca 1958 w Londynie) – major obserwator inżynier Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 Władysław Popiel (1933) | |
 major pilot | |
| Data i miejsce urodzenia |
24 marca 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 czerwca 1958 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
13 pułk piechoty |
| Stanowiska |
komendant bazy |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      | |
.png){kind=small}
.svg){kind=link}
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Syn Antoniego i Bronisławy z d. Suchorzewskiej[1]. Ukończył studia na Wydziale Rolnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego[2]. Po wybuchu I wojny światowej w 1915 roku został powołany do odbycia służby w armii Austro-Węgier[2]. Ukończył szkołę oficerską w Opawie i otrzymał przydział do 13 pułku piechoty. W jego składzie brał udział w walkach froncie wschodnim i włoskim[3].
W listopadzie 1918 roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 13 pułku piechoty. 30 listopada został przeniesiony do 1 eskadry krakowskiej, gdzie służył jako obserwator. W jej składzie brał udział w wojnie polsko–bolszewickiej[2][3]. W lipcu 1920 roku, podczas odwrotu Wojska Polskiego na południowym odcinku frontu, wyróżnił się współpracując z 6. Armią. Nawiązywał łączność z odciętymi oddziałami, przeprowadzał też rozpoznanie i informował polskie oddziały o ruchach nieprzyjaciela czym ułatwiał im odwrót[4].
W połowie sierpnia 1920 roku, podczas obrony Lwowa, wykonał wiele lotów szturmowych na zwalczanie kawalerii Armii Czerwonej i nawiązanie łączności z odciętymi jednostkami Wojska Polskiego[5].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Wojsku Polskim. Od 9 kwietnia 1921 roku pełnił funkcję oficera technicznego w III ruchomym parku lotniczym[6], 21 listopada 1921 roku otrzymał przydział do Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych w Toruniu[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 25. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych. Jego oddziałem macierzystym był nadal 2 pułk lotniczy w Krakowie[7]. 31 marca 1924 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 26. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[8]. W listopadzie 1926 roku otrzymał przydział do 11 eskadry liniowej 1 pułku lotniczego[3]. W sierpniu 1927 roku, w załodze z Franciszkiem Żwirko, zajął 2. miejsce w I Locie Małej Ententy i Polski[2][9]. W listopadzie 1927 roku został przeniesiony do kadry oficerów lotnictwa z równoczesnym przydziałem do Oficerskiej Szkoły Lotnictwa[10]. 21 marca 1928 roku został przeniesiony do Biura Ogólno-Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych[11]. Następnie 5 lutego 1929 roku został przeniesiony do 5 pułku lotniczego w Lidzie[2]. 12 marca 1933 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[12]. W grudniu 1934 roku powrócił do 2 pułku lotniczego, w którym objął stanowisko dowódcy oddziału portowego[13]. W 1937 roku, po utworzeniu korpusu oficerów lotnictwa, został zaliczony do grupy technicznej[14]. W 1939 roku pełnił służbę na stanowisku komendanta bazy lotniczej 3 pułku lotniczego w Poznaniu[15]. W sierpniu 1939 roku, w czasie mobilizacji, został komendantem Bazy Lotniczej nr 2[16].
Po zakończeniu kampanii wrześniowej przedostał się do Wielkiej Brytanii. Wstąpił do RAF, otrzymał numer służbowy P-1120[17].
Zmarł 9 czerwca 1958 roku. Pochowany w Londynie[18].
Ordery i odznaczenia[19]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 8100[1]
- Krzyż Walecznych[20]
- Medal Lotniczy (trzykrotnie)[18]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1938)[21][14]
- Polowa Odznaka Obserwatora nr 29 (11 listopada 1928)[22]
- Krzyż Oficerski Orderu Korony Rumunii (Rumunia)[23][20]
- francuska Odznaka Lotnicza
- łotewska Odznaka Lotnicza (1929)[24]
- jugosłowiańska Odznaka Pilota
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.