Veritatis splendor

Veritatis splendor (łac. Blask Prawdy) – dziesiąta encyklika papieża Jana Pawła II.

Veritatis splendor

Autor	Jan Paweł II
Tematyka	teologia moralna
Typ utworu	encyklika papieska
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Watykan
Język	łacina
Data wydania	1993
Wydawca	Libreria Editrice Vaticana
poprzednia Centesimus annus następna Evangelium Vitae

Artystyczna wizja encykliki Veritatis splendor na suficie Bazyliki Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Wadowicach

Traktuje „o niektórych podstawowych problemach nauczania moralnego Kościoła”. Encyklika jest jednym z najbardziej wszechstronnych i filozoficznych nauczań teologii moralnej w katolickiej tradycji. Prace nad nią trwały sześć lat, opublikowana została 6 sierpnia 1993.

Veritatis splendor reaguje na dylematy teologii moralnej, które zostały podniesione w Kościele w II poł. XX wieku. Te pytania obracają się wokół umiejętności człowieka; rozpoznania dobra, istnienia zła, roli ludzkiej wolności, ludzkiego sumienia oraz grzechu śmiertelnego. W odpowiedzi na te pytania papież Jan Paweł II dobitnie nalega, by moralna prawda była dostępna, że wybór dobra albo zła ma głęboki skutek i że nie ma żadnej prawdziwej sprzeczności między wolnością a następowaniem dobra.

Jan Paweł II uczy, że nie ma żadnego prawdziwego konfliktu pomiędzy ludzką wolnością a prawem Bożym. Boże prawo rządzące ludzkim zachowaniem nie sprzeciwia się ludzkiej wolności, ale raczej „chroni i promuje wolność”.

Encyklika stwierdza, że dzisiejszy szacunek dla ludzkiej wolności reprezentuje jedną z pozytywnych realizacji współczesnej kultury.

Krytycznie ocenił encyklikę niemiecki teolog, były duchowny katolicki Eugen Drewermann^[1].