Veraicon

Veraicon (łac. icona vera), chusta św. Weroniki – rodzaj acheiropoietosu. Obraz oblicza Jezusa Chrystusa, które według tradycji odbiło się na chuście św. Weroniki, którą ocierała z potu twarz Jezusa w jego drodze na Golgotę^[1].

• 
  Obraz Hansa Memlinga przedstawiający św. Weronikę z veraiconem
• 
  Płaskorzeźba przedstawiająca veraicon
• 
  Rycina Claude'a Mellana, Oblicze Chrystusa z 1649 r.

Veraicon jest rodzajem acheiropoietosu w chrześcijańskiej sztuce zachodniej. Motyw ten rozpowszechnił się od czasów późnego średniowiecza, kiedy to podejście św. Weroniki do Chrystusa w drodze na Golgotę zostało włączone w cykl drogi krzyżowej^[1][2]. Veraicon w sztuce zachodniej najczęściej przedstawia cierpiącą twarz Chrystusa. Ma on często zamknięte oczy, cierniową koronę i męczeński wyraz twarzy^[1]. W sztuce veraicon może występować samodzielnie, może też być trzymany przez św. Weronikę lub przez anioły. Jako motyw samodzielny może być elementem arma Christi^[1].

Zobacz też

• Mandylion
• Całun z Manoppello