Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Vanguard 1C – amerykański satelita naukowy, pierwsza udana misja sztucznego satelity Ziemi z serii Vanguard. Statek tego typu miał być pierwszym amerykańskim satelitą, jednak opóźnienia w realizacji programu (nieudane starty dedykowanych rakiet Vanguard), sprawiły, że pierwszy był Explorer 1. Vanguard 1C jest najstarszym obiektem pozostającym na orbicie okołoziemskiej. Był amerykańskim wkładem w Międzynarodowy Rok Geofizyczny. Vanguard 1C wypełnił wszystkie powierzone mu cele naukowe i inżynieryjne – zademonstrował możliwości trójstopniowej rakiety nośnej oraz wykazał, że Ziemia nie jest idealną kulą, co przypuszczano już wcześniej. Niedługo później przerwano jednak projekt budowy rakiet Vanguard – aż 8 z 11 startów z satelitami zakończyło się niepowodzeniem.
 | |
| Inne nazwy |
1958 Beta 2, Vanguard TV4 |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
1958-002B |
| Zaangażowani | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
654 km |
| Apogeum |
3969 km |
| Okres obiegu |
134,2 min |
| Nachylenie |
34,25° |
| Mimośród |
0,1909 |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
17 marca 1958 12:15:41 UTC |
| Koniec misji |
maj 1964 |
| Wymiary | |
| Kształt |
kulisty |
| Wymiary |
śr. 16,5 cm, 6 anten o dł. 30,5 cm |
| Masa całkowita |
1,47 kg |
Pierwotne przewidywania wskazywały, że satelita utrzyma się na orbicie przez około 2000 lat, ale ciśnienie promieniowania słonecznego i górne warstwy atmosfery silnie oddziałują na statek, powodując skrócenie żywotności orbity do około 240 lat. Nadajnik zasilany akumulatorem zamilkł w czerwcu 1958 roku. Ostatni sygnał z nadajnika zasilanego z baterii słonecznych odebrano w maju 1964 (w Quito, w Ekwadorze). Później satelitę śledzono optycznie (miał jasność 12 do 15 magnitudo).
Koszt budowy statku wyniósł 125 tys. USD (według kursu z 1957). Zbudowany został przez Bell Laboratories i Naval Research Laboratory.
Vanguard 1C często jest oznaczany po prostu numerem 1. Wynika to z dwóch wcześniejszych nieudanych prób wystrzelenia satelitów z tej serii. Poprzednie modele, które uległy zniszczeniu przyjmuje się oznaczać jako Vanguard 1A (nazwany przez media Kaputnik) i Vanguard 1B.
Wykonany z aluminium. Z kulistego korpusu wystawało sześć krótkich anten. Korzystały z nich dwa nadajniki radiowe:
Nadajniki wykorzystywano do namierzania statku i przesyłania danych telemetrycznych, a w celach naukowych, do pomiaru ilości elektronów między statkiem a stacją naziemną. Vanguard posiadał również dwa termistory mierzące temperaturę wewnątrz statku, przez okres 16 dni. Okazało się, że jest ona wyższa niż wynikało z obliczeń[1].
Wyniki naukowe uzyskane dzięki obserwacji lotu satelity odnoszą się głównie do poprawek współrzędnych geograficznych niektórych wysp na Oceanie Spokojnym i zwiększeniu dokładności danych dotyczących kształtu Ziemi[1].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
