Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Umowa użyczenia – umowa nazwana, regulowana przez przepisy Kodeksu cywilnego (art. 710–719), przez którą jedna z jej stron (użyczający) zapewnia drugiej stronie (biorący) bezpłatne używanie umówionej rzeczy przez czas określony lub nieokreślony.
Przedmiotem użyczenia może być zarówno rzecz ruchoma, jak i nieruchomość.
Jeżeli sposobu nie określa umowa, należy rzeczy używać zgodnie z jej przeznaczeniem i właściwościami. Bez zgody użyczającego nie można oddać rzeczy użyczonej do używania.
Biorący ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy. Jeżeli poczynił dodatkowe wydatki lub nakłady, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące prowadzenia cudzych spraw bez zlecenia. Po wykorzystaniu biorący ma obowiązek zwrócić ją właścicielowi w nie pogorszonym stanie. Jeżeli jednak zużycie wynikało z prawidłowego używania, to nie ponosi odpowiedzialności.
Biorący jest odpowiedzialny za przypadkową utratę lub uszkodzenie rzeczy, jeśli:
Dodatkowym warunkiem odpowiedzialności jest to, że rzecz nie uległaby stracie lub uszkodzeniu, gdyby te okoliczności nie zaistniały.
Zgodnie z Kodeksem cywilnym, użyczający na podstawie umowy użyczenia, zezwala biorącemu na bezpłatne korzystanie z rzeczy określonej w umowie na pewien czas.[1]
Udostępnienie może dotyczyć części lub całości nieruchomości. Ważność takiej umowy będzie jednakowa, niezależnie od tego, czy podpisano:
Użyczenie kończy się, jeśli:
Użyczający może żądać zwrotu w każdym czasie nawet, gdy umowa zawarta była na czas oznaczony, jeżeli:
Przedawnienie wzajemnych roszczeń z tytułu:
następuje po roku od dnia zwrotu rzeczy.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.