Ulica Ku Młynom w Bydgoszczy

Ulica Ku Młynom w Bydgoszczy – ulica na terenie miasta lokacyjnego Bydgoszczy.

ulica Ku Młynom

Stare Miasto w Bydgoszczy
Widok z Wyspy Młyńskiej w kierunku Starego Rynku
Państwo	Polska
Miejscowość	Bydgoszcz
Długość	80 m
Przebieg
ul. Mennica Most Młyński ul. Przyrzecze ul. Jezuicka, ul. Niedźwiedzia ↓
Położenie na mapie Bydgoszczy ulica Ku Młynom
Położenie na mapie Polski ulica Ku Młynom
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego ulica Ku Młynom
53°07′19,3″N 17°59′53,1″E

Widok z mostu Młyńskiego w kierunku Wyspy Młyńskiej (Czerwony Spichlerz)

Położenie

Ulica znajduje się w zachodniej części Starego Miasta, na szlaku łączącym Stary Rynek z Wyspą Młyńską. Rozciąga się na kierunku wschód-zachód, od ul. Jezuickiej do ul. Mennica. Jej długość wynosi ok. 80 m.

Historia

Ulica Ku Młynom istniała w staropolskim okresie egzystencji bydgoskiego miasta lokacyjnego. Przebiegała na zachodnim obrzeżu ówczesnego miasta Bydgoszczy, łącząc je z Wyspą Młyńską. Z planu Bydgoszczy wykonanego w 1657 r. przez Erika Dahlberga wynika, że istniał wówczas most przez Młynówkę, zaś ulica prowadziła ku mennicy bydgoskiej rozlokowanej na ówczesnej Wyspie Menniczej. Na planie Gretha z 1774 r. most już nie istnieje (poza starszym mostem farnym, stanowiącym od XIV w. główne połączenie z Wyspą Młyńską), natomiast ulica prowadzi od ul. Jezuickiej pomiędzy istniejącą wówczas zabudową do ul. Przyrzecze i Brdy Młynówki.

W 1791 r. zbudowano most Młyński umożliwiający dojazd z miasta do młynów królewskich, ulokowanych na Wyspie Młyńskiej. Odtąd ulica zyskała obecną długość i przebieg.

Parcela po południowej stronie mostu Młyńskiego (Przyrzecze 10,12,14) należała w okresie staropolskim do szlacheckiej rodziny Ossowskich, zajmującej się piwowarstwem. Sebastian Ossowski ufundował w 1637 r. kaplicę (św. Sebastiana) w farze, zaś Katarzyna Ossowska była żoną burmistrza Wojciecha Łochowskiego. W 1770 r. Jan Ossowski podpisał wilkierz bractwa piwowarów^[1]. W 1772 r. nieruchomość dostała się w ręce Niemców: Andrzeja Rocha i Henryka Brinkmanna, którzy odbudowali istniejące tu wcześniej: browar i gorzelnię. W latach 1801–1816 posesja należała do George Henschke, a następnie do radcy komercjalnego Friedricha Augusta Leopolda Loeve^[2]. Następnymi właścicielami byli: Wilhelm Ferdinand Miller oraz restauratorzy Carl Wagner i Bartłomiej Czerwiński. Istniejąca tu do lat powojennych restauracja, była w Bydgoszczy bardzo popularna^[1].

Z kolei parcela po północnej stronie mostu Młyńskiego (Przyrzecze 8) w 1785 r. była zabudowana domem mieszkalnym i spichrzem. Jej właścicielami byli kolejno: dyrektor kamery von Beyer, starszy inspektor budowy młynów - Koplin, handlarz nieruchomościami Hermann Heinrich Brinkmann, kupiec Georg Haenschke, radca komercjalny Friedrich August Leopold Loeve oraz kupiec Wilhelm Ferdinand Miller (1836). W połowie XIX wieku istniała tu zadaszona łaźnia na palach, w której znajdowały się kabiny kąpielowe. W 1869 r. powstała fabryka octu i magazyn skór, a w 1899 parcelę nabył kupiec Paul Knitter^[1].

W 1964 r. zbudowano żelbetonowy, poszerzony most Młyński. W okresie powojennym budynki zlokalizowane przy ulicy, bezpośrednio nad Młynówką popadły w ruinę. W 1990 r. w ramach „uporządkowania dawnej zabudowy Starego Miasta” zostały rozebrane, mimo że chętnie uwieczniano je na pocztówkach oraz malowano na obrazach w okresie międzywojennym i powojennym. W ramach prac związanych z rewitalizacją Wyspy Młyńskiej oraz Planem Rewitalizacji Bydgoszczy planuje się remont nawierzchni ulicy oraz stylizację mostu^[3].

Nazwy

Ulica w przekroju historycznym posiadała następujące nazwy^[4]:

• 1800–1816 - Bärenstraβe
• 1840–1861 - Mühlenstraβe
• 1886–1920 - Mühlengasse
• 1920–1939 - Ku Młynom
• 1939–1945 - Mühlengasse
• od 1945 - Ku Młynom

Nazwa ulicy nawiązuje do młynów królewskich, położonych na Wyspie Młyńskiej.

Przypisy

1. Gordon Wincenty: Bydgoskie Stare Miasto. Ulica Przyrzecze. [w.] Kalendarz Bydgoski 1970
2. założył w Bydgoszczy dom bankowy, za co Niemcy dali później jego imię dzisiejszej ulicy Druckiego-Lubeckiego
3. http://www.pomorska.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20100616/BYDGOSZCZ01/429392914 dostęp 30-09-2010
4. Czachorowski Antoni red.: Atlas historyczny miast polskich. Tom II Kujawy. Zeszyt I Bydgoszcz. Uniwersytet Mikołaja Kopernika. Toruń 1997

Zobacz też

• Most Młyński w Bydgoszczy
• Wenecja Bydgoska
• Wyspa Młyńska w Bydgoszczy
• Stare Miasto w Bydgoszczy

Bibliografia

• Derenda Jerzy red.: Piękna stara Bydgoszcz. Tom I z serii: Bydgoszcz miasto na Kujawach. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2006. ISBN 83-916178-0-7, 978-83-916178-0-9, 83-916178-5-8, 978-83-916178-5-4, 83-916178-1-5, 978-83-916178-1-6
• Umiński, Janusz: Bydgoszcz. Przewodnik, Regionalny Oddział PTTK „Szlak Brdy” Bydgoszcz 1996