Układ jednostek miar

Układ jednostek miar – uporządkowany, utworzony według określonych zasad, zbiór jednostek miar, za pomocą których można mierzyć wielkości fizyczne wchodzące w skład układu wielkości fizycznych, na którym jest on oparty^[1].

To oznacza, że aby można było mierzyć np. wielkości cieplne, wśród wielkości podstawowych układu wielkości, musi być wielkość cieplna (np. temperatura), a dla wielkości elektrycznych i magnetycznych musi być wielkość elektryczna (np. natężenie prądu elektrycznego).

Układy jednostek miar:

• Oparte na układzie wielkości LMT (długość-masa-czas) uzupełnionym ewentualnie o temperaturę, natężenie prądu elektrycznego i inne wielkości podstawowe:
  • CGS
  • CGS ES i CGS EM
  • MKS
  • MKSA
  • MTS
  • SI
  • Anglosaski układ jednostek miar
• Oparte na układzie wielkości LFT (długość-siła-czas):
  • MKGS (ciężarowy)
• Inne:
  • Staropolski układ jednostek miar
  • Nowopolski układ jednostek miar
  • Miary greckie
  • Jednostki Plancka

W Polsce obowiązuje Międzynarodowy Układ Jednostek Miar SI zgodnie z normą PN ISO 31.

Układ jednostek miar jest spójny, jeżeli zależności między jednostkami układu wyrażają się wzorami, w których współczynniki liczbowe są zawsze równe jedności (jeżeli geometria zagadnienia nie narzuca współczynnika różnego od jedności, w postaci stałej matematycznej)^[2].

Przypisy

1. H. Chmielewski Międzynarodowy układ jednostek miar SI PWSZ Warszawa 1973
2. J. M. Massalski J. Studnicki, Legalne jednostki miar i stałe fizyczne, PWN, Warszawa 1988.