Twierdzenie Stone’a o reprezentacji algebr Boole’a – jedno z podstawowych twierdzeń w teorii algebr Boole’a, mówiące, że
- Każda algebra Boole’a jest izomorficzna z pewnym ciałem zbiorów (traktowanym jako algebra Boole’a). Co więcej, ciałem tym jest rodzina otwarto-domkniętych podzbiorów pewnej zerowymiarowej zwartej przestrzeni Hausdorffa.
Twierdzenie udowodnione w 1936 roku przez amerykańskiego matematyka Marshalla Harveya Stone’a[1]. Twierdzenie to stanowi pomost pomiędzy teorią algebr Boole’a a teorią zwartych, zerowymiarowych przestrzeni topologicznych.
Dowód twierdzenia wymaga pewnej słabej formy aksjomatu wyboru – mianowicie twierdzenia o ideale pierwszym.
Niech będzie algebrą Boole’a.
Definicje
- Powiemy, że zbiór jest filtrem na algebrze gdy następujące warunki są spełnione:
- (a)
- (b) jeśli oraz (czyli ), to też
- (c) jeśli to również
- Filtr na algebrze jest filtrem maksymalnym, jeśli jedynym filtrem zawierającym jest filtr (filtr maksymalny to taki filtr który nie może być rozszerzony do większego filtru). Filtry maksymalne na algebrze są też nazywane ultrafiltrami. Zbiór wszystkich ultrafiltrów na algebrze jest oznaczany przez
- Dla definiuje się
Obserwacje
- Niech będzie filtrem. Wówczas następujące warunki są równoważne:
- (i) jest ultrafiltrem,
- (ii) dla każdego elementu albo lub
- (iii) dla każdych jeśli to lub
- Każdy filtr jest zawarty w pewnym ultrafiltrze (to stwierdzenie wymaga pewnej formy aksjomatu wyboru).
- Dla dowolnych mamy, że
- oraz
- Rodzina jest bazą pewnej topologii na Przestrzeń topologiczna jest zerowymiarową zwartą przestrzenią T2 (tę przestrzeń nazywamy przestrzenią Stone’a algebry ).
- Odwzorowanie jest izomorfizmem pomiędzy algebrą a ciałem otwarto-domkniętych podzbiorów jej przestrzeni Stone’a.
Twierdzenie Stone’a może być sformułowane w nieco ogólniejszej formie, która to oddaje dualizm między algebrami Boole’a a zwartymi, zerowymiarowymi przestrzeniami Hausdorffa.