Triamteren

Triamteren – heterocykliczny, organiczny związek chemiczny z grupy pterydyn, stosowany jako lek moczopędny, zwiększający wydalanie jonów sodu i wody z organizmu, znosi nadmierne wydalanie potasu.

Triamteren

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 6-fenylopterydyno-2,4,7-triamina Inne nazwy i oznaczenia farm. łac. triamterenum
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C12H11N7
Masa molowa	253,26 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	396-01-0
PubChem	5546
DrugBank	DB00384
SMILES C1=CC=C(C=C1)C2=NC3=C(N=C2N)N=C(N=C3N)N
InChI InChI=1S/C12H11N7/c13-9-7(6-4-2-1-3-5-6)16-8-10(14)18-12(15)19-11(8)17-9/h1-5H,(H6,13,14,15,17,18,19) InChIKey FNYLWPVRPXGIIP-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Temperatura topnienia 316 °C[1] logP 0,98[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-02-28] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H302, H315, H319, H335 Zwroty P P261, P305+P351+P338
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Farmakokinetyka

Związek dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Początkowe działanie leku następuje po 2 godzinach i utrzymuje się przez 12–16 godzin. Jest częściowo metabolizowany w wątrobie, a częściowo wydalany przez nerki z moczem w postaci niezmienionej.

Wskazania

• nadciśnienie tętnicze
• obrzęki różnego pochodzenia
• niewydolność krążenia
• zespół Liddle’a

Działania niepożądane

• brak apetytu
• nudności
• wymioty
• biegunka
• bóle i zawroty głowy
• niedokrwistość megaloblastyczna
• kwasica metaboliczna
• wysypki skórne

Dawkowanie

Doustnie, dawkę i częstotliwość stosowania ustala lekarz. Przeciętnie dawka dobowa triamterenu wynosi od 25 do 100 mg.

Zobacz też

• spironolakton
• amiloryd