Tomasz Sakiewicz
polski dziennikarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tomasz Józef Sakiewicz (ur. 31 grudnia 1967 w Warszawie) – polski działacz polityczny, dziennikarz i publicysta, redaktor naczelny „Gazety Polskiej” (od 2005) i „Gazety Polskiej Codziennie” (od 2011), a także prezes zarządu spółki Telewizja Republika S.A (od 2021) i redaktor naczelny Telewizji Republika (od 2021).
.jpg) Tomasz Sakiewicz (2016) | |
| Data i miejsce urodzenia |
31 grudnia 1967 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
 | |
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Studiował psychologię, wybrał specjalizację z psychologii dziecięcej[1], jednak studiów nie ukończył (uzyskał jedynie absolutorium)[2].
W latach 80. był działaczem ruchu Oazowego i Muminkowego, który opiekował się dziećmi z upośledzeniem umysłowym. Działał w konspiracyjnych strukturach w liceach na Żoliborzu, w Ruchu Katolickiej Młodzieży Niepodległościowej oraz w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów. Współpracował z ukazującymi się w drugim obiegu „Słowem Niepodległym” i „Wiadomościami Codziennymi”. W 1989 był współzałożycielem Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, z życia politycznego wycofał się w 1991.
Od 1991 do 1992 był dziennikarzem dziennika „Nowy Świat”, w 1992 był pomysłodawcą nowego tygodnika[3], wydawanej od 1993 „Gazety Polskiej”[3], redagowanej przez Piotra Wierzbickiego. Był członkiem redakcji tego czasopisma, a w 2005 został redaktorem naczelnym tygodnika, wydawanego przez Niezależne Wydawnictwo Polskie. W 2011 został też redaktorem naczelnym dziennika „Gazeta Polska Codziennie”, wydawanego przez Forum SA. Został prezesem zarządu Niezależnego Wydawnictwa Polskiego sp. z o.o. (ponownie wybrany w 2019[4]). Członek zarządu Słowo Niezależne Sp. z o.o. (wydawcy miesięcznika „Niezależna Gazeta Polska”, obecnie „Niezależna Gazeta Polska – Nowe Państwo” i portalu internetowego Niezalezna.pl)[5], były wiceprezes zarządu Telewizja Republika S.A. (dawniej: Telewizja Niezależna S.A.), która zarządza stacją Telewizja Republika[6][7].
W latach 2006–2009 pracował w Programie I Polskiego Radia (do 2007 prowadził wywiady w Sygnałach dnia, a następnie czwartkowy program popołudniowy)[8]. W latach 2007–2010 prowadził w TVP1 program publicystyczny Pod prasą[9][10].
W styczniu 2013 został wiceprezesem zarządu (ds. marketingu i rynku abonenckiego) Telewizja Niezależna S.A., zarządzającej stacją Telewizja Republika. W lipcu 2013 został wiceprezesem zarządu Telewizja Republika S.A., zarządzającej stacją Telewizja Republika. W maju 2021 został prezesem tego zarządu[11][12]. Miesiąc wcześniej objął stanowisko redaktora naczelnego Telewizji Republika, po Dorocie Kani, która została redaktorem naczelnym polskiej grupy wydawniczej Polska Press[13][14].
Od 2013 na antenie Telewizji Republika nieprzerwanie prowadzi autorską audycję Polityczna kawa. Prowadził także wspólnie z Ewą Stankiewicz program Studio republika. Jest autorem Bajek dla Marysi i Alicji (2011) oraz Bajek dla Kostka i Mateusza (2019), a także współautorem książki Układ (2003, wraz z Elizą Michalik)[15] oraz Flaki z nietoperza. Wydał książki pt. Partyzant Wolnego Słowa (2013)[16], Testament I Rzeczypospolitej. Kulisy śmierci Lecha Kaczyńskiego (2014)[17], Zasypani (2015)[18].
Sprawy sądowe
W kwietniu 2017, wskutek orzeczenia Sądu Najwyższego, przeprosił Milana Suboticia, byłego sekretarza programowego TVN, za napisanie o nim w „Gazecie Polskiej” w 2006, iż ten współpracował z WSI po roku 1993[19]. Za wypowiedź pod adresem Krzysztofa Hejkego, wypowiedzianą w wywiadzie opublikowanym 6 czerwca 2009 na łamach tygodnika „Polityka”, został skazany za naruszenie dóbr osobistych, wskutek czego w lutym 2015 dokonał przeprosin tegoż[20]. Wyrokiem Sądu Okręgowego z 24 kwietnia 2019 nakazano przeprosić Bartosza Kramka na łamach „Gazety Polskiej” wraz z podpisem Tomasza Sakiewicza[21]. W 2020 marszałek Senatu RP Tomasz Grodzki złożył w sądzie prywatny akt oskarżenia o zniesławienie przeciwko Tomaszowi Sakiewiczowi[22].
Poglądy
Podsumowanie
Perspektywa
Zadeklarował się jako przeciwnik aborcji[23]. Zwolennik uprawiania dziennikarstwa wraz z wyrażaniem swoich poglądów[24]. W odniesieniu do katastrofy Tu-154 w Smoleńsku odrzucił wyjaśnienie mówiące o wypadku, skłaniając się ku zamachowi jako przyczynie[25][26]. W 2021 stwierdził, że ofiary tego zdarzenia zostały zamordowane[27].
Założyciel Klubów „Gazety Polskiej”, aktywnie zaangażowanych przed wyborami prezydenckimi w 2015 na rzecz kampanii kandydata partii Prawo i Sprawiedliwość, Andrzeja Dudy[28]. Po zwycięstwie PiS w wyborach parlamentarnych w 2015 przyznał, że doszło do tego przy wsparciu m.in. Klubów GP[29]. 8 lutego 2020 wraz z członkami Klubów GP uczestniczył w manifestacji poparcie dla tzw. reformy wymiaru sprawiedliwości, podjętej przez rząd PiS[30][31]. W grudniu 2017 zadeklarował, iż jeżeli prezydent doprowadzi do dymisji Antoniego Macierewicza, nie zagłosuje na Andrzeja Dudę w żadnych wyborach, nawet gdyby jego miejsce miał zająć Tusk (Macierewicz został odwołany miesiąc później)[32]. Przed wyborami parlamentarnymi w 2019 zaapelował do kandydatów startujących z ramienia Kukiz’15 i Konfederacji o ich wycofanie się z kandydowania, a żeby tym samym mogła powstać większość parlamentarna i rząd PiS[33].
Życie prywatne
Syn Ryszarda Sakiewicza (ur. 1932), członka Towarzystwa Przyjaźni Polsko Radzieckiej oraz Związku Młodzieży Socjalistycznej[34], działacza „Solidarności” i Akcji Katolickiej. Dziadkiem Tomasza Sakiewicza był Ludwik Sakiewicz, żołnierz Legionów Polskich, obrońca Lwowa, oficer Wojska Polskiego, zginął w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz za działalność w ZWZ[35][36]. Jego krewnym był Walerian Raba[37][38]. Ma brata Michała[39].
Tomasz Sakiewicz jest ojcem czworga dzieci. Z pierwszego małżeństwa ma dwie córki, Marię i Alicję. Z obecną drugą żoną, Dagny z domu Gitis, która jest lekarzem ginekologiem, ma dwóch adoptowanych synów – bliźniaków Konstantego i Mateusza[40] (rodzicami chrzestnymi Konstantego zostali Katarzyna Gójska i Antoni Macierewicz)[41].
Odznaczenia
W 2014 został odznaczony medalem Rady Bezpieczeństwa Narodowego i Obrony Ukrainy, ciała doradczo-społecznego przy Prezydencie Ukrainy[42].
23 marca 2021 został odznaczony przez prezydenta Węgier Jánosa Ádera Krzyżem Kawalerskim Orderu Węgierskiego Zasługi[43][44].
29 września 2021 w Rzymie otrzymał nagrodę „Fontane di Roma”[45].
11 listopada 2021 został odznaczony przez marszałka województwa śląskiego Jakuba Chełstowskiego „Gwiazdą Górnośląską” za zaangażowanie się w upamiętnienie stulecia Powstań Śląskich[46].
14 kwietnia 2023 został odznaczony Złotym Medalem Stowarzyszenia Ukraińskich Prawników. „Za rozwój wolności słowa”[47].
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.