Tomasz Motyl
polski naukowiec (nauki weterynaryjne, fizjologia zwierząt) Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tomasz Kazimierz Motyl (ur. 4 marca 1950)[1] – polski profesor nauk weterynaryjnych w zakresie fizjologii zwierząt[2], lekarz weterynarii, nauczyciel akademicki.
 | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
1950 |
| profesor nauk weterynaryjnych | |
| Specjalność: fizjologia zwierząt | |
| Alma Mater |
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie |
| Profesura |
26 maja 1995(dts) |
| nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie |
| Odznaczenia | |
     | |
Tomasz Motyl ukończył studia na SGGW w Warszawie w 1974[2]. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1978, doktora habilitowanego – w 1988[3]. Tytuł profesora otrzymał w 1995. W swej pracy badawczej specjalizował się w fizjologii zwierząt, zwłaszcza w cytofizjologii. Opublikował ponad 200 prac naukowych w czasopismach o zasięgu międzynarodowym. Wypromował 20 doktorów nauk weterynaryjnych. Pełnił funkcję kierownika Katedry Nauk Fizjologicznych na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie. Był prodziekan ds. nauki tego wydziału. Był kierownikiem Stacjonarnego Studium Doktoranckiego. Był członkiem Senatu SGGW, a także Senackiej Komisji Nauki, Rady Wydziału Medycyny Weterynaryjnej, Rady Naukowej Instytutu Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN oraz Komitetu Nauk Weterynaryjnych PAN.
Jest myśliwym, pełni funkcję prezesa koła łowieckiego „Puszczyk” w Warszawie, przewodniczącego Komisji Hodowlanej Warszawskiej Okręgowej Rady Łowieckiej oraz jest członkiem Klubu Kolekcjonera i Kultury Łowieckiej PZŁ. W środowisku akademickim i lekarsko-weterynaryjnym jest znany jako pejzażysta malujący pastelami[4]. Swoje prace prezentował na kilku wystawach m. in. w Muzeum Rolnictwa w Ciechanowcu, Muzeum Podlaskim w Tykocinie, Muzeum SGGW, Galerii Elite Expeditions oraz Galerii „U Panien” w Piotrkowie Trybunalskim. Jest też autorem 2 książek beletrystycznych Szept ciągnącej słonki oraz Ze strzelbą i kredką, a także albumu-pamiętnika Pastelowe barwy przyrody[3].
Odznaczenia i nagrody
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 marca 2014)[5]
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
- Złoty i Srebrny Medal Zasługi Łowieckiej
- Odznaka Honorowa „Za zasługi dla SGGW”
- liczne nagrody krajowe i zagraniczne
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.