Tarczownik
Tarczownicy, lekkozbrojna formacja wojskowa w okresie wczesnego średniowiecza, w Polsce wczesnopiastowskiej pod wpływem wzorów i oddziaływań państwa karolińskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tarczownik – średniowieczny żołnierz, którego głównym zadaniem było osłanianie innych żołnierzy[potrzebny przypis] (np. łuczników, kuszników) przed atakiem wroga za pomocą dużej tarczy.
Ten artykuł od 2012-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji: jakiś tekst mówiący, co uźródłowić (opcjonalne).
We wczesnośredniowiecznej Polsce: podstawowa jednostka wojskowa, piechota słowiańska.
Słowiańscy tarczownicy wyposażeni byli we włócznie, topory oraz tarcze.
Historia
W kronice polskiej autorstwa Galla Anonima spisanej po łacinie w latach 1112–1116. We fragmencie opisującym polskie siły bojowe w poszczególnych miastach Bolesława Chrobrego Gall notuje, że miał on w "Z Poznania (...) 1300 pancernych i 4000 tarczowników, z Gniezna 1500 pancernych i 5000 tarczowników, z grodu Władysławia 800 pancernych i 2000 tarczowników, z Giecza 300 pancernych i 2000 tarczowników."[1]
Zobacz też
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.