Tadeusz Zaorski (1917–1993)
polski działacz państwowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Zaorski (ur. 7 lutego 1917 w Boguszycach[1], zm. 20 grudnia 1993 w Warszawie[2][3]) – polski urzędnik państwowy.
Życiorys
Syn Władysława (ur. 1897). Miał brata Edmunda[2]. Pracował jako ogrodnik w Powiatowej Spółdzielni Rolniczo-Handlowej w Chełmie (1939–1940), a następnie w Zarządzie Drogowym w Chełmie (1940–1942). Od 1942 do 1943 pełnił funkcję kierownika Szkoły Rolniczej w Piaskach. W latach 1943–1945 był ogrodnikiem w Kozłówce[1].
Członek PPR, a następnie PZPR. W latach 1945–1950 pracował w Ministerstwie Skarbu jako inspektor, naczelnik wydziału i p.o. dyrektora biura. Od 1950 do 1955 w Ministerstwie Finansów jako wicedyrektor departamentu, a następnie Dyrektor Generalny. Od stycznia 1955 podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Szef kinematografii polskiej w latach 1957–1968, w latach 60. XX w. także wiceminister kultury i sztuki[4]. Zdymisjonowany po wydarzeniach marcowych, po których starał się bronić atakowanego za „syjonizm” reżysera Aleksandra Forda[5].
Był mężem Krystyny ze Stawarskich (1918–1999)[2], ojcem aktora Andrzeja i reżysera Janusza Zaorskich.
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 165-5-20)[6].
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1947)[7]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (11 stycznia 1955)[8]
- Złota Odznaka Honorowa Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (1967)[9]
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.