Tadeusz Rumanstorfer

Tadeusz Rumanstorfer (ur. 9 maja 1901 we Lwowie^[1], zm. 1989 w Katowicach^[2]) – polski urzędnik, prezes Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach.

Tadeusz Rumanstorfer

Data i miejsce urodzenia	9 maja 1901 Lwów
Data i miejsce śmierci	1989 Katowice
Prezes Wyższego Urządu Górniczego
Okres urzędowania	od 1948 do 1955
Poprzednik	Łukasz Głuszczak
Następca	Edmund Grabowski
Odznaczenia

Wykształcenie

Gimnazjum klasyczne ukończył w Krakowie w roku 1919. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Filozofii (kierunek matematyczno-przyrodniczy) Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Krakowie, którą ukończył w 1929 roku. Pracę dyplomową na Akademii Górniczej obronił w 1937 roku^[1].

Życiorys

W 1929 roku podjął pracę w kopalni „Jowisz” w Wojkowicach. W styczniu 1945 roku, po ucieczce Niemców, zabezpieczał urządzenia tej kopalni i uruchomił w niej wydobycie. Został również jej dyrektorem, kierując jednocześnie pracą kopalni „Saturn” (później „Czerwona Gwardia”) w Czeladzi.

W 1946 roku otrzymał nominację na dyrektora kopalni „Sosnowiec”, skąd w roku 1947 przeszedł do Centralnego Zarządu Przemysłu Węglowego w Katowicach. 1 sierpnia 1948 roku stanął na czele Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach i był jego prezesem do 15 czerwca 1955 roku^[3].

W czasie gdy sprawował tę funkcję, przeprowadzono reorganizację instytucji nadzoru górniczego. W 1951 roku spełniony został postulat ich centralizacji – odtąd istniał już tylko Wyższy Urząd Górniczy w Katowicach, a w Krakowie funkcjonowała Delegatura WUG.

Przez wiele lat prowadził także działalność naukową i dydaktyczną. M.in. w latach 1948–1969 prowadził wykłady, ćwiczenia oraz był promotorem prac dyplomowych na Wydziale Górnictwa Politechniki Śląskiej w Gliwicach

Z Wyższego Urzędu Górniczego przeszedł do pracy w Głównym Instytucie Górnictwa. W 1971 roku przeszedł na emeryturę^[1].

Zmarł w 1989 roku w Katowicach^[4].

Odznaczenia i wyróżnienia

• Srebrny Krzyż Zasługi (1945)^[5]
• Złoty Krzyż Zasługi (1948)^[6]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)^[7]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954)^[8]

W 1989 roku, przy okazji obchodów 70-lecia AGH, został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej „za zasługi dla poprawy bezpieczeństwa pracy w górnictwie oraz za rozwój współpracy naszej Uczelni z przemysłem”^[4].

Przypisy

1. Wyższy UrządW.U. Górniczy Wyższy UrządW.U., Jacy byliśmy, jacy jesteśmy, jacy będziemy..., 24 czerwca 2022, ISBN 978-83-920673-4-4. Brak numerów stron w książce
2. AleksanderA. Zembok AleksanderA. i inni, Stulecie Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach, Katowice: Wyższy Urząd Górniczy, 2022, s. 43, ISBN 978-83-938710-8-7, OCLC 1336399991 [dostęp 2022-11-03].
3. Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2022-06-18].
4. Tadeusz Rumanstorfer. historia.agh.edu.pl. [dostęp 2022-06-18].
5. M.P. z 1946 r. nr 2, poz. 2.
6. M.P. z 1948 r. nr 31, poz. 121.
7. M.P. z 1955 r. nr 2, poz. 14.
8. M.P. z 1955 r. nr 2, poz. 32.