Tętnica nabrzuszna dolna (łac. arteria epigastrica inferior) – w anatomii człowieka tętnica unaczyniająca przednią ścianę brzucha, będąca gałęzią tętnicy biodrowej zewnętrznej. Jej średnica wynosi około 3 mm. Od tętnicy biodrowej zewnętrznej odchodzi przyśrodkowo, w pobliżu jej końca, zwykle tuż powyżej więzadła pachwinowego[1].
Po odejściu biegnie początkowo skośnie przyśrodkowo, a następnie stromo do góry, kierując się ku tylnej powierzchni mięśnia prostego brzucha, po którym przebiega do góry, wywołując tu fałd otrzewnej, zwany fałdem pępkowym bocznym. Wnika do mięśnia prostego brzucha i zaopatruje go wraz z odpowiednim obszarem skóry. Kończy się około 5–6 cm powyżej pępka poprzez zespolenie z tętnicą nabrzuszną górną, z którą tworzy tak zwaną pionową drogę tętniczą przednią tułowia[1].
W swoim przebiegu tętnica nabrzuszna dolna oddaje gałąź łonową, od której z kolei odchodzi gałąź zasłonowa zespalająca się z gałęzią łonową tętnicy zasłonowej[1], przy czym sama tętnica zasłonowa może także odchodzić od tętnicy nabrzusznej dolnej, zamiast (jak zazwyczaj) od tętnicy biodrowej wewnętrznej[2]. Oprócz tętnicy łonowej od tętnicy nabrzusznej dolnej odchodzi tętnica mięśnia dźwigacza jądra (u mężczyzn) lub tętnica więzadła obłego macicy (u kobiet)[1].
Z obszaru zaopatrywanego przez tętnicę nabrzuszną dolną krew zbiera towarzysząca jej (w części przebiegu podwójna) żyła nabrzuszna dolna[3].
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
