Szew czołowy

Szew czołowy (łac. sutura frontalis) – w anatomii człowieka szew czaszki przebiegający pomiędzy kośćmi czołowymi jako przedłużenie szwu strzałkowego^[1][2]. Zarasta zwykle między pierwszym a drugim rokiem życia, przez co u dorosłego człowieka kość czołowa staje się nieparzysta^[2][3]. Czasem szew czołowy pozostaje i jest obecny u około 10% dorosłych jako szew czołowy przetrwały (sutura frontalis persistens, sutura metopica)^[2][4].

Kość czołowa noworodka ludzkiego. Widoczny szew czołowy, przedzielający obie, niezrośnięte jeszcze kości.

U innych kręgowców jego odpowiednikiem jest szew międzyczołowy (łac. sutura interfrontalis), łączący obie kości czołowe, które długo pozostają oddzielne. U owcy domowej i konia domowego zarasta między 5 a 7 rokiem życia, u świni domowej między 5 a 8, u bydła domowego między 7 a 12, a u psa domowego między 7 a 10 rokiem życia^[5].

Przypisy

1. M.M. Troszyński M.M., Położnictwo. Ćwiczenia, 2009, s. 80, ISBN 978-83-200-3830-9.
2. AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 397, ISBN 978-83-200-4323-5.
3. Richard L.R.L. Drake Richard L.R.L., A. WayneA.W. Vogl A. WayneA.W., Adam W.M.A.W.M. Mitchell Adam W.M.A.W.M., Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 21, ISBN 978-83-66548-16-9.
4. ZygmuntZ. Urbanowicz ZygmuntZ., Współczesne mianownictwo anatomiczne, Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2002, s. 154, ISBN 83-88063-91-X.
5. KazimierzK. Krysiak KazimierzK., HenrykH. Kobryń HenrykH., FranciszekF. Kobryńczuk FranciszekF., Anatomia zwierząt. 1. Aparat ruchowy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 233–236, ISBN 978-83-01-16822-3.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.