Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szczeciorożek ostrewnik[1] (Loricera pilicornis) – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny szczeciorożkowatych. Zamieszkuje palearktyczną Eurazję i nearktyczną Amerykę Północną.
| Loricera pilicornis | |||||
| (Fabricius, 1775) | |||||
_-_(imago),_Elst_(Gld),_the_Netherlands.jpg) Imago | |||||
 Larwa, rycina | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Gromada | |||||
| Rząd | |||||
| Podrząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Podrodzina | |||||
| Rodzaj |
szczeciorożek | ||||
| Podrodzaj |
Loricera s.str. | ||||
| Gatunek |
szczeciorożek ostrewnik | ||||
| |||||
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1758 roku przez Karola Linneusza na łamach dziesiątego wydania Systema Naturae pod nazwą Carabus caerulescens[2]. Za ważny jednak uznaje się epitet gatunkowy nadany w 1775 roku przez Johana Christiana Fabriciusa w kombinacji Carabus pilicornis[3]. W 1802 roku Pierre-André Latreille umieścił go w nowym, wówczas monotypowym rodzaju Loricera[4]. Klasyfikowany jest w podrodzaju nominatywnym Loricera s.str.[5].
Wyróżnia się w jego obrębie dwa podgatunki[5]:
Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 6,3 do 8,7 mm[6]. Wierzch ciała ubarwiony jest czarno[7] z połyskiem ciemnobrązowym lub zielonkawomiedzistym, rzadziej pokrywy są czarniawoniebieskie lub spiżowe z krawędziami bocznymi i wierzchołkiem żółtawobrązowymi, jasnobrązowymi lub brązowoczerwonymi. Kolor głaszczków, goleni i stóp jest czerwonożółty. Spód ciała jest metalicznie zielony[6]. Jak u innych szczeciorożków na członach czułków od drugiego do szóstego występują długie, dłuższe od samych członów szczecinki[7][6]. Pokrywy mają jedną parę chetoporów przytarczkowych i do dwóch do czterech (zwykle trzy) pary chetoporów dyskalnych, dodatkowo z chetoporem na piątym międzyrzędzie występującym tylko na jednej z pokryw. Skrzydła tylnej pary są w pełni wykształcone[6].
Owad eurytopowy, rozmieszczony od nizin po góry, zasiedlający podmokłe i wilgotne lasy, porośnięte roślinnością pobrzeża wód, mokradła oraz wilgotne łąki i pola[1][6][8]. Wykazuje specjalizację w polowaniu na skoczogonki, zarówno w z stadium larwalnym, jak i dorosłym, aczkolwiek uzupełnia dietę innymi drobnymi stawonogami. Owady dorosłe chwytają skoczogonki w klatkę utworzoną przez szczecinki na czułkach[7][6]. Larwy wykorzystują do tego celu wydłużone szczęki z pokrytymi lepką wydzieliną wierzchołkowymi członami żuwek zewnętrznych oraz piłkowane żuwaczki[9].
Gatunek holarktyczny[5], cyrkumborealny[6].
Podgatunek nominatywny w Europie znany jest z Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Mołdawii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny oraz europejskiej części Rosji. W Azji zaś podawany jest z syberyjskiej i dalekowschodniej części Rosji, Kazachstanu, Iranu, Mongolii, Korei Północnej, Japonii oraz Syczuanu, Heilongjiangu i Jilinu w Chinach. Poza tym znany jest z nearktycznej Ameryki Północnej. W Europie jest jedynym przedstawicielem podrodziny[5].
Podgatunek L. p. congesta zamieszkuje nearktyczną Amerykę Północną i dalekowschodnią część Rosji[5].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
