Szakal czaprakowy

Szakal czaprakowy^[4] (Lupulella mesomelas) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae). Występuje w Afryce na południe od Sahary. Wyróżnia się 2 podgatunki^[5].

Szakal czaprakowy

Lupulella mesomelas[1]
(Schreber, 1775)[2]
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Podrząd	psokształtne
Rodzina	psowate
Rodzaj	Lupulella
Gatunek	szakal czaprakowy
Podgatunki
L. m. mesomelas Schreber, 1775 L. m. schmidti Noack, 1897
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski
Zasięg występowania

Charakterystyka

Długość ciała samców 69–90 cm, samic 65–85 cm, długość ogona 27–39,5 cm, samic 26–38,1 cm; masa ciała samców 5,9–12 kg, samic 6,2–9,9 kg^[6]. Osobniki występujące na południu kontynentu są większe od kuzynów występujących na północy. Głowa przypomina głowę lisa – ma długie uszy, dość krótki pysk i duże oczy. Uzębienie jak u kojota.

Jego ogon i grzbiet są czarne z białymi plamami, boki szarobrązowe, a brzuch żółty.

Tryb życia

Żyje samotnie lub w parach. Ciąża trwa około 9 tygodni, liczba młodych 4–6. Występuje licznie, ludzie polują na niego dla skóry^[7].

Jest wszystkożerny. Żywi się gryzoniami, jajami, owadami i padliną.

W niewoli żyje do 14 lat, w środowisku naturalnym do 7 lat.