Struwit

Struwit lub też guanit (fosforan magnezowo-amonowy) – mineralny, nieorganiczny związek chemiczny, opisany po raz pierwszy w 1845 roku.

Struwit

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	(NH4)Mg[PO4]x 6 H2O
Twardość w skali Mohsa	1,5-2
Przełam	nierówny
Łupliwość	wyraźna
Układ krystalograficzny	rombowy
Gęstość	1,7 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	żółta, brązowa, rzadko bezbarwna, biała (po dehydracji)
Rysa	biała
Połysk	szklisty mętny (po dehydracji)

Struwit w moczu psa.

Charakterystyka

Właściwości

Tworzy kryształy rombowe, krótkosłupowe, klinowe, grubotabliczkowe i wrosłe o szklistym połysku i brunatnej barwie. Łatwo ulega wietrzeniu, przechodząc w biały proszek.

Występowanie

Struwit. Zapchane rury kanalizacyjne

Występuje w młodych osadach o dużym udziale substancji organicznych, w złożach guana, kościach kopalnych, zwłaszcza zębach mamutów, kopalniach nawozów, kanałach, w szlamie z licznymi szczątkami organicznymi. Powstaje także w organizmach ludzkich, tworząc jeden z rodzajów złogów (kamieni) moczowych tzn. kamica moczowa struwitowa^[1].

Miejsca występowania: Niemcy – okolice Hamburga, Dania – Limfiord, Australia – Wiktoria (jaskinie Skipton koło Ballarat), RPA – Kraj Przylądkowy, Wyspa Reunion (Ocean Indyjski).

Prawdopodobnie fosforan magnezowo-amonowy był otrzymywany w starożytnym Rzymie (ok. I w n.e.) z moczu^[2].

Zastosowanie

W starożytnym Rzymie był stosowany przez foluszników jako źródło gazowego amoniaku, do czyszczenia tkanin^[2].