Stefan Radomski (oficer)

Stefan Eustachiusz Radomski (ur. 2 września 1888 w Warszawie, zm. 2 stycznia 1937 w Kole) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Stefan Radomski

major piechoty
Pełne imię i nazwisko	Stefan Eustachiusz Radomski
Data i miejsce urodzenia	2 września 1888 Warszawa
Data i miejsce śmierci	2 stycznia 1937 Koło
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	56 Pułk Piechoty
Stanowiska	kwatermistrz pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Grób majora Stefana Radomskiego na Cmentarzu Bródnowskim.

Życiorys

Urodził się 2 września 1888 w Warszawie, w rodzinie Szymona (zm. 1908) i Marii z Krajewskich (zm. 1917)^[1].

Od 1919 dowodził 3. kompanią 22 Pułku Piechoty^[2]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 1278. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[3].

18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 91. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[4]. We wrześniu 1930 został przeniesiony ze Szkoły Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy do 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Krotoszynie na stanowisko dowódcy I batalionu^[5][6]. W październiku 1932 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku^[7]. Z dniem 30 września 1934 został przeniesiony w stan spoczynku^[8]. W 1935 przeprowadził się Krotoszyna do Dąbia nad Nerem, ul. Rynek 1.

Zmarł 2 stycznia 1937 w lokalu Urzędu Skarbowego w Kole bezpośrednio po podpisaniu deklaracji na odbiór pensji orderowej za 1937. 18 listopada 1937 został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (sektor 1B, rząd 6, numer 4)^[1].

Był żonaty z Wandą Marią z Dąbrowskich, z którą miał syna Andrzeja (ur. 13 lipca 1929, zm. 27 kwietnia 2007), geologa, profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 1632 – 28 lutego 1921^[9]
• Krzyż Niepodległości – 9 stycznia 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[10]
• Krzyż Walecznych czterokrotnie^[11]
• Złoty Krzyż Zasługi – 19 marca 1937 „za zasługi w służbie wojskowej”^[12][13]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• francuski Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny^[14]

Przypisy

1. śp. Stefan Radomski. Ogólnopolska wyszukiwarka osób pochowanych Grobonet. [dostęp 2023-09-02]..
2. Garbaczewski 2000 ↓, s. 186.
3. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 59.
4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 46.
5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 296.
6. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 584.
7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 408.
8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 144.
9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19 marca 1921, s. 480.
10. M.P. z 1932 r. nr 12, poz. 16.
11. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 32.
12. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96.
13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937 roku, s. 3.
14. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 188.

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Jerzy Garbaczewski. Kadra oficerska 22 pułku piechoty (Siedlce) w latach wojny 1918–1921. „Szkice Podlaskie”. 8, 2000. Siedlce: Siedleckie Towarzystwo Naukowe. ISSN 0208-8924.