Stefan Katzy
polski piłkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
polski piłkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Katzy (ur. 16 grudnia 1906 w Hajdukach Wielkich, zm. 24 kwietnia 1949 w Chorzowie) – polski piłkarz[1].
 Stefan Katzy (1934) | |||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
16 grudnia 1906 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 kwietnia 1949 | ||||||||
| Obywatelstwo |
niemieckie, polskie | ||||||||
| Wzrost |
167 cm[1] | ||||||||
| Pozycja | |||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||
| |||||||||
| Kariera seniorska[infobox 1] | |||||||||
| |||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Przez całą karierę piłkarską był związany z Ruchem Chorzów, którego był wychowankiem. Mając czternaście lat trafił do drużyny juniorów, zaś do zespołu seniorów został włączony w sezonie 1926. W barwach Ruchu grał przez dziesięć sezonów i zdobył w tym czasie trzykrotnie mistrzostwo Polski (1933, 1934, 1935). W latach 1931–1933 pełnił funkcję kapitana zespołu[2].
Stefan Katzy urodził się 16 grudnia 1906 roku w Hajdukach Wielkich. Treningi w juniorach Ruchu Chorzów rozpoczął w 1920 roku. Był wszechstronnym zawodnikiem, gdyż mógł występować na pozycji napastnika, lewego i prawego obrońcy oraz pomocnika[3]. W styczniu 1926 roku Katzy zagrał jako środkowy napastnik w finałowym meczu o Puchar Stanisława Fliegera sezonu 1925/1926. Ruch pokonał drużynę 06 Załęże (3:2, 10 stycznia 1926 roku) i jako najlepsza drużyna ze Śląska zakwalifikował się do rozgrywek o Puchar Polski[4][5]. Katzy wystąpił w przegranym meczu półfinałowym przeciwko Wiśle Kraków (1:0, 4 lipca 1926)[6]. W rozgrywkach śląskiej A klasy, które zakończyły się dwa tygodnie po meczu o Puchar Polski, Ruch zajął pierwsze miejsce i reprezentował region w Mistrzostwach Polski[7]. Katzy zagrał w dwóch przegranych spotkaniach z Wartą Poznań (6:0, 29 sierpnia 1926 roku i 2:4, 19 września 1926 roku) oraz zremisowanym meczu przeciwko Klubowi Turystów Łódź (2:2, 21 października 1926 roku)[6]. W grudniu Ruch tryumfował w drugiej edycji Pucharu Stanisława Fliegera. W finałowym meczu pokonał 06 Załęże (4:2 pd., 8 grudnia 1926 roku), zaś jedną z bramek strzelił Katzy[8][7].
| Seria sześciu spotkań ze strzelonym golem Stefana Katzego[9] | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Lp. | Data | Mecz | Przeciwnik | Wynik | Gol | ||
| 1. | 22.05.1927 | wyjazdowy | Polonia Warszawa | 3:5 |  | ||
| 2. | 26.05.1927 | wyjazdowy | Jutrzenka Kraków | 1:3 | | ||
| 3. | 29.05.1927 | domowy | Klub Turystów Łódź | 2:0 | | ||
| 4. | 12.06.1927 | wyjazdowy | Warta Poznań | 1:4 | | ||
| 5. | 19.06.1927 | wyjazdowy | Czarni Lwów | 2:1 | | ||
| 6. | 26.06.1927 | domowy | Legia Warszawa | 3:1 | | ||
W sezonie 1927 Ruch zajął dwunaste miejsce w rozgrywkach ligowych[10]. Katzy wystąpił we wszystkich dwudziestu sześciu meczach ligowych i pełnił rolę napastnika bądź pomocnika[9]. Z dorobkiem czternastu bramek był najlepszym strzelcem zespołu[11]. W przegranym spotkaniu z ŁKS–em Łódź (1:3, 21 kwietnia 1927 roku) został wystawiony na lewym skrzydle w miejsce Karola Frosta, co spotkało się z krytyką ze strony prasy. Występ piłkarza skomentowano słowami: Nigdy (...) swego stanowiska nie pilnował, a przy oddawaniu piłki ustawiał się odwrotnie, kopiąc prawą nogą jakby lewą nie umiał. Stawianie Katzego na lewe skrzydło w miejsce Frosta jest największym błędem kierownictwa[12]. W grze przeciwko Warszawiance (0:0, 1 maja 1927 roku) Katzy przestrzelił rzut karny[13]. Spotkanie rozpoczął jako ofensywny zawodnik, jednak dokończył je jako obrońca[14]. W maju zapoczątkował trwającą do czerwca serię sześciu kolejnych ligowych meczów ze strzelonym golem. W wygranym meczu z Polonią Warszawa (6:2, 7 sierpnia 1927 roku) zdobył cztery bramki, jednak pojedynek zweryfikowano jako walkower na korzyść przyjezdnych. W rewanżowym meczu z ŁKS–em Łódź (6:2, 9 października 1927 roku) oraz zremisowanym pojedynku z Legią Warszawa (1:1, 16 października 1927 roku) zastąpił w obronie Pawła Kutza[9].
W sezonie 1928 Ruch zakończył rozgrywki ligowe na dwunastym miejscu w tabeli[15]. Katzy zagrał w dwudziestu trzech meczach ligowych w pełnym wymiarze czasowym i strzelił trzy bramki. W pierwszych czterech kolejkach sezonu wystąpił na pozycji napastnika, zaś resztę spotkań rozegrał jako pomocnik lub obrońca[9]. Po przegranym meczu Ruchu z Polonią Warszawa (1:2, 15 kwietnia 1928 roku), prasa wskazała Katzego jako winnego porażki. Miał demobilizować piłkarzy Ruchu „flegmatyczną” grą, zbyt dużą liczbą dryblingów i częstymi stratami piłek[16]. W przegranym spotkaniu przeciwko Warcie Poznań (1:0, 24 czerwca 1928 roku) zdobył bramkę samobójczą[17].
W sezonie 1929 Ruch zajął na zakończenie rozgrywek dziesiąte miejsce w tabeli[18]. Katzy zagrał w dwudziestu czterech spotkaniach ligowych w pełnym wymiarze czasowym i zaczął pełnić od początku sezonu rolę obrońcy[19]. W meczu przeciwko Garbarni Kraków (1:1, 21 kwietnia 1929 roku) Katzy strzelił głową bramkę samobójczą[20]. W spotkaniu z 1. FC Katowice (1:1, 15 września 1929 roku) sprokurował w pierwszej połowie rzut karny. W piętnastej minucie meczu Katzy przewrócił się we własnym polu karnym i złapał piłkę w ręce, której wcześniej po strzale rywali nie dosięgnął bramkarz Herman Kremer[21].
W sezonie 1930 Ruch zakończył rozgrywki ligowe na ósmym miejscu[22]. Katzy wystąpił w dwudziestu jeden meczach ligowych[23].
W sezonie 1931 Ruch zajął na zakończenie sezonu piąte miejsce w tabeli ligowej[22]. Katzy zagrał w dziewiętnastu kolejkach ligowych[24]. W przegranym spotkaniu z Cracovią (4:1, 28 czerwca 1931 roku) został wykluczony z boiska za nieodpowiednią formę protestu po straconej bramce[25]. Katzy przejął po Józefie Sobocie funkcję kapitana drużyny i sprawował ją przez trzy sezony[2].
W sezonie 1932 Ruch przegrał trzy ostatnie spotkania ligowe, przez co zajął w tabeli siódme miejsce[22]. Katzy wystąpił w dwunastu meczach ligowych[26].
W sezonie 1933 Ruch zdobył mistrzostwo Polski[27]. Katzy zagrał w dziewiętnastu kolejkach ligowych. Jedynym meczem, w którym nie wystąpił, było spotkanie inauguracyjne sezon przeciwko Garbarni Kraków (6:0, 2 kwietnia 1933 roku)[28]. Podczas wyjazdowego meczu towarzyskiego z Polonią Karwina (4:1, 14 maja 1933 roku) został usunięty z boiska za krytykowanie decyzji sędziego[29]. W październiku zagrał w przegranym sparingu reprezentacji Śląska, której przeciwnikiem była reprezentacja Polski (1:2, 4 października 1933 roku)[30].
W sezonie 1934 Ruch obronił tytuł mistrza Polski[31]. Katzy zagrał w osiemnastu spotkaniach ligowych[32]. W przegranym meczu z Wisłą Kraków (2:1, 2 września 1934 roku) został kopnięty przez Bolesława Habrowskiego, na co zareagował w ten sam sposób[33]. Katzy został za to przewinienie usunięty z boiska przez sędziego[34]. W kwietniu wystąpił w wygranym meczu towarzyskim reprezentacji Śląska, której przeciwnikiem była reprezentacja Krakowa (3:0, 15 kwietnia 1934 roku)[35].
W sezonie 1935 Ruch trzeci raz z rzędu został mistrzem Polski[36]. Katzy zagrał w jednym meczu ligowym, w którym przeciwnikiem Ruchu była Legia Warszawa (6:0, 20 czerwca 1935 roku)[37]. Katzy zakończył karierę piłkarską po sezonie, zaś jego miejsce w drużynie uzupełnił Antoni Rurański[36].
| Sezon | Klub | Liga | Liga krajowa[1] | Puchar Polski[6] | Łącznie | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Meczów | Bramek | Meczów | Bramek | Meczów | Bramek | |||
| 1926 | Ruch Chorzów | I Liga | 3 | 0 | 1 | 0 | 4 | 0 |
| 1927 | Ruch Chorzów | I Liga | 26 | 14 | – | 26 | 14 | |
| 1928 | Ruch Chorzów | I Liga | 23 | 3 | 23 | 3 | ||
| 1929 | Ruch Chorzów | I Liga | 24 | 0 | 24 | 0 | ||
| 1930 | Ruch Chorzów | I Liga | 21 | 0 | 21 | 0 | ||
| 1931 | Ruch Chorzów | I Liga | 19 | 0 | 19 | 0 | ||
| 1932 | Ruch Chorzów | I Liga | 12 | 0 | 12 | 0 | ||
| 1933 | Ruch Chorzów | I Liga | 19 | 0 | 19 | 0 | ||
| 1934 | Ruch Chorzów | I Liga | 18 | 0 | 18 | 0 | ||
| 1935 | Ruch Chorzów | I Liga | 1 | 0 | 1 | 0 | ||
| Razem | 166 | 17 | 1 | 0 | 167 | 17 | ||
Katzy był z wykształcenia elektrotechnikiem. Miał młodszego brata Aleksandra, zawodnika rezerw Ruchu Chorzów. Katzy zmarł w wieku czterdziestu dwóch lat po ciężkiej operacji żołądka. Został uznany za honorowego członka Ruchu Chorzów[1].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
