Stefan Fabiszewski
oficer Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Fabiszewski, ps. Tadeusz (ur. 18 czerwca 1896 w Gostyninie, zm. 12 stycznia 1974 w Brighton, w Wielkiej Brytanii) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego II RP, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 Stefan Fabiszewski, mjr, 1938 r. | |
 podpułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
18 czerwca 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 stycznia 1974 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1939 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     | |
.png){kind=small}
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się w rodzinie Tomasza i Józefy ze Szczypkowskich. Przed I wojną światową był członkiem Związku Strzeleckiego. W sierpniu 1914 wcielony został do Pierwszej Kompanii Kadrowej. W czasie walk pod Jastkowem został ranny. Po kryzysie przysięgowym internowany w Szczypiornie i Łomży, skąd zbiegł w marcu 1918. Po ucieczce z obozu wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. W okresie od listopada 1918 do kwietnia 1919 pełnił służbę w 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Lucjana Żeligowskiego, awansując do stopnia podporucznika. W sierpniu 1919 wziął udział w I powstaniu śląskim. W lipcu 1920 awansował na porucznika. Dowodził wówczas 3 kompanią 142 pułku piechoty.
Po zakończeniu wojny z bolszewikami pełnił służbę w III batalionie 13 pułku piechoty. 3 maja 1922 zweryfikowany w stopniu kapitan ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1196. lokatą w korpusie oficerów piechoty[1]. W 1923, w garnizonie Wilno, pełnił funkcję oficera sztabu dowódcy piechoty dywizyjnej 19 Dywizji Piechoty płk. Waleriana Czumy. W następnym roku pełnił służbę w macierzystym 73 pułku piechoty w Katowicach. Następnie pełnił służbę w 28 pułku piechoty w Łodzi. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 73. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. W kwietniu tego roku został przeniesiony do 62 pułku piechoty w Bydgoszczy na stanowisko oficera sztabowego pułku[3]. W lipcu 1929 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[4]. Następnie został przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII. W sierpniu 1931 został przeniesiony do Kwatery Głównej Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko dowódcy batalionu sztabowego[5]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do dyspozycji szefa Biura Personalnego MSWojsk.[6] 16 lipca 1934 przyjął obowiązki komendanta Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte, a 3 grudnia 1938 przekazał je mjr. Henrykowi Sucharskiemu. Stojąc na czele składnicy był odpowiedzialny za ufortyfikowanie terenu półwyspu. 4 listopada 1938 powołany został do Oddziału Zamkowego Prezydenta Rzeczypospolitej. Na stopnień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1939 i 1. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. Był to tzw. awans emerytalny w związku z przeniesieniem w stan spoczynku[8].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 ewakuował się do Rumunii skąd wyjechał do Francji, a później do Anglii. Na emigracji publikował w „Tygodniu Polskim” oraz „Dzienniku Polskim - Dzienniku Żołnierza”.
Upamiętnienie
Pamięć o Stefanie Fabiszewskim kultywuje I Liceum Ogólnokształcące PUL w Gostyninie, które od listopada 2006 nosi imię Bohaterów Gostynina.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7158
- Krzyż Niepodległości (4 lutego 1932)[9]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie, po raz pierwszy w 1921)[10]
- Złoty Krzyż Zasługi (16 marca 1934)[11]
- Odznaka Pamiątkowa „Pierwszej Kadrowej”[12]
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.