Stefan Benzef

Stefan Benzef, Samuel Benzef, Samuel Stefan Benzef (ur. 31 stycznia 1876 w Warszawie, zm. 8 czerwca 1951) – polski działacz bankowy.

Stefan Benzef

Samuel Benzef
Samuel Stefan Benzef

Data i miejsce urodzenia	31 stycznia 1876 Warszawa
Data śmierci	8 czerwca 1951
Zawód, zajęcie	finansista
Odznaczenia

Grób Stefana Benzefa i jego żony Róży na Cmentarzu Powązkowskim

Życiorys

Syn Leopolda i Doroty Nadziei. Przyjął chrzest w 1906 w kościele św. Jana w Warszawie. Pełnił funkcję prokurenta oddziału Azowsko-Dońskiego Banku Handlowego w Warszawie (Азовско-Донской коммерческий банк) (1900–1909), prezesa Warszawskiego Towarzystwa Wzajemnego Kredytu dla Handlu, Przemysłu i Rolnictwa (1909)^[1], dyrektora Banku dla Handlu i Przemysłu w Warszawie SA (1910–1925)^[2][3] (ponownie został prezesem i dyrektorem naczelnym w 1922^[4][5]). W ramach banku powstała Komisja Zapomogowa im. Stefana Benzefa^[6]. Został też wiceprezesem i zasiadł w radzie zarządzającej Polskiego Banku Reasekuracyjnego „Lechia” (1919)^[7].

Zasiadał w wielu radach nadzorczych i komisjach rewizyjnych – Bank von Danzig, Banku Polskiego^{[8][9][10][11]}, Zakładów Chemicznych „Kutno”, Polskich Zakładów „Markoni”, Polskiego Towarzystwa Elektrycznego S.A. (1926).

Pełnił cały szereg funkcji w organizacjach – gospodarczych, politycznych i charytatywnych, m.in. w Związku Banków Polski Zachodniej, Związku Banków w Polsce (do 1925)^[12][13]. Pełnił funkcję skarbnika Komitetu Głównego Działu Polskiego na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej 1925 w Paryżu^[14].

Sprawował stanowiska w bilateralnych samorządach współpracy gospodarczej z zagranicą – był prezesem [Izby Handlowej Polsko-Kolumbijskiej, wiceprezesem Izby Handlowej Polsko-Rumuńskiej i Polsko-Ameryki Łacińskiej, członkiem zarządu Izby Handlowej Polsko-Belgijskiej i Polsko-Sowieckiej, prezydentem komisji rewizyjnej Izby Handlowej Polsko-Francuskiej, II wiceprezesem Izby Handlowej Polsko-Łacińsko-Amerykańskiej^[15].

Zmarł 8 czerwca 1951^[16] i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 284a wprost-4-20)^[17]. W tym samym miejscu spoczęła jego żona (od 26 kwietnia 1906), pianistka Róża z Rozenbaumów^[18] (1885–1935), z którą miał dwie córki^[19][17].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1924)^[20]
• Złoty Krzyż Zasługi^[18]
• Krzyż „Pro Ecclesia et Pontifice” (Stolica Apostolska)^[18]