Stanisław Nędza-Kubiniec

Stanisław Nędza-Kubiniec (ur. 2 kwietnia 1897 w Kościelisku k. Zakopanego, zm. 7 listopada^[1] 1976 w Zakopanem) – polski rolnik, cieśla, poeta i prozaik.

Stanisław Nędza-Kubiniec

Data i miejsce urodzenia	2 kwietnia 1897 Kościelisko k. Zakopanego
Data i miejsce śmierci	7 listopada 1976 Zakopane
Poseł II kadencji Sejmu PRL
Okres	od 20 lutego 1957 do 20 lutego 1961
Przynależność polityczna	Zjednoczone Stronnictwo Ludowe
Odznaczenia

Nagrobek Stanisława Nędzy-Kubińca na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem

Życiorys

Urodził się w rodzinie Stanisława i Zofii^[2]. Po matce prawnuk Sabały. Ukończył szkołę ludową. Debiutował jako poeta w 1912 roku na łamach czasopisma „Cepy”.

Po wybuchu I wojny światowej ochotniczo zgłosił się do Legionów Polskich (nieprzyjęty z powodu młodego wieku i złego stanu zdrowia). Służąc od 1915 w armii austriackiej dostał się do niewoli rosyjskiej. Jako jeniec pracował na Ukrainie i Syberii. W latach 1917–1918 walczył w rewolucji bolszewickiej w polskich czerwonych oddziałach, za co (po nielegalnym powrocie do Polski) był skazany na pół roku twierdzy wojskowej w Przemyślu.

W latach 1918–1920 służył w Wojsku Polskim. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, w 2 pułku strzelców podhalańskich, dostał się pod Kijowem do radzieckiej niewoli, w której przebywał do 1922.

Od 1923 działał w PSL „Piast”, następnie Stronnictwie Ludowym oraz ZMW RP „Wici” w powiecie Nowy Targ. Był wieloletnim radnym, a w latach 1930–1935 dwukrotnie wybrany wójtem gminy Kościelisko.

W okresie okupacji niemieckiej działał w ZWZ następnie w BCh.

Po 1945 sekretarz Powiatowego Zarządu SL w Nowym Targu, od 1957 prezes Rady Nadzorczej Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Zakopanem.

Był działaczem Związku Podhalan, a także redaktorem „Gazety Podhalańskiej” (1946–1947). W 1957 otrzymał nagrodę literacką Zakopanego. W latach 1957–1959 był redaktorem dodatku (działu) „Wieści z Gór” tygodnika „Wieści”.

W latach 1957–1961 z ramienia Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego sprawował mandat posła na Sejm PRL II kadencji.

Był mężem Zofii z Krzeptowskich (1901–1988), ojcem Jana (1942–1976)^[3][4].

Pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem (kwatera P-II-22, 23 i 24)^[4].

Nagrody

• 1957 – nagroda miasta Zakopanego
• 1972 – nagroda Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie

Twórczość

• Na nową pérć^[5]
• Janosik
• Na Czorsztyńskim Zamku
• Sabałowe czasy
• Posiady na Groniku
• Mity halne
• Uroczysko
• Poezje wybrane

Ordery i odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi (12 czerwca 1946)^[6]