Loading AI tools
Stanisław Karnibad (ur. 13 lipca 1899 w Warszawie, zm. 4 września 1953 w Flintshire) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
 podpułkownik dyplomowany piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
13 lipca 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 września 1953 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     | |
Urodził się 13 lipca 1899 w Warszawie[1]. Od 1 lutego do 18 lipca 1918 był uczniem klasy „B” Szkoły Podchorążych w Ostrowi[2][3][4]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Dekretem Wodza Naczelnego Józefa Piłsudskiego z 1 lutego 1919 został mianowany podporucznikiem w Dowództwie Okręgu Generalnego „Warszawa”[5]. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej.
Od 1920 pełnił służbę w Szkole Podchorążych (w 1921 na stanowisku oficera kompanii, a w następnym roku na stanowisku zastępcy por. Mieczysława Pęczkowskiego, dowódcy ZK podchorążych)[6]. Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[7][8]. Służąc w Szkole Podchorążych w Warszawie pozostawał oficerem nadetatowym 9 pułku piechoty Legionów[9]. 13 października 1923 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu normalnego 1923/25[10][11]. Z dniem 3 października 1925, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony służbowo do Oddziału IV Sztabu Generalnego na sześć miesięcy[12][13]. W roku szkolnym 1925/26 był oficerem kompanii w Oficerskiej Szkole Piechoty[14]. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[15][16]. W 1928, jako oficer 9 pułku piechoty Legionów i oficer Sztabu Generalnego, był przydzielony do Oddziału II Sztabu Generalnego WP[17]. W 1932 był oficerem 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku[18]. Na stopień majora został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 26. lokatą w korpusie oficerów piechoty[19]. W marcu 1939 pełnił służbę w Sztabie Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie na stanowisku zastępcy szefa Wydziału Mobilizacji i Uzupełnień[20].
Po wybuchu II wojny światowej został oficerem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Awansował do stopnia podpułkownika dyplomowanego piechoty[21]. 5 grudnia 1940 przybył do Samodzielnego Obozu Oficerskiego w Rothesay[22].
Po wojnie uchwałą z 26 września 1946 Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej Edwarda Osóbki-Morawskiego, wraz z 75 innymi oficerami Wojska Polskiego, został pozbawiony obywatelstwa polskiego, które przywrócono mu w 1971. Pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł w 4 września 1953 w Flintshire (Walia)[23]. Pochowany 8 września 1953 na cmentarzu Wrexham (grób nr D-09310[24].
Był żonaty[25].
- Krzyż Walecznych[19]
- Złoty Krzyż Zasługi – 25 maja 1939 „za zasługi w służbie wojskowej”[26]
- Medal Niepodległości – 9 listopada 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[27][1]
- Srebrny Krzyż Zasługi po raz drugi – 19 marca 1935 „za zasługi w służbie wojskowej”[28][29]
- Srebrny Krzyż Zasługi po raz pierwszy – 19 marca 1931 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”[30]
- łotewski Medal Pamiątkowy 1918-1928 – 6 sierpnia 1929[31]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
