Stanisław Edward Grodzki, ps. „Edward”, „doktor Edward”, „Sadowski”, „Leszczyński”[1] (ur. 19 października 1895[2] w Zieleniewicach[3], zm. 2 grudnia 1946 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.
.jpg) | |
 generał brygady | |
| Data i miejsce urodzenia |
19 października 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 grudnia 1946 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki |
Oddział II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego |
| Stanowiska |
attaché wojskowy |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
                   | |
Życiorys
Syn Kazimierza i Heleny z Hermanowiczów[3]. W 1912 r. ukończył szkołę realną w Pińsku, następnie Szkołę Nauk Politycznych w Warszawie[4].
W latach 1914–1917 oficer armii rosyjskiej, potem wstąpił do Armii Polskiej we Francji. Od 1918 w Wojsku Polskim. 19 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii generała Hallera[5]. 5 stycznia 1921 Minister Spraw Wojskowych zezwolił mu korzystać tytularnie ze stopnia majora[6]. W czasie wojny polsko–bolszewickiej dowodził batalionem i pułkiem[4].
Po wojnie pełnił służbę w Departamencie Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, a od 1923 w Oddziale II Sztabu Głównego. W maju 1925 mianowany został attaché wojskowym przy Poselstwie RP w Belgradzie[7]. W 1928 uzyskał stopień podpułkownika. Z dniem 1 kwietnia 1929 przeniesiony został do 8 pułku piechoty Legionów w Lublinie na stanowisko zastępcy dowódcy[8]. W sierpniu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska[9] i powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza II rocznika Kursu Normalnego 1928–1930. Z dniem 1 listopada 1930, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został mianowany zastępcą dowódcy 71 pułku piechoty w Zambrowie[10][11]. W grudniu 1934 objął dowództwo 57 pułku piechoty wielkopolskiej w Poznaniu[12]. W 1938 został awansowany do stopnia pułkownika, ukończył kurs dla szefów sztabów przy Wyższej Szkole Wojennej. W czasie kampanii wrześniowej szef sztabu Armii „Modlin”[4].
W latach 1941–1942 komendant Organizacji Wojskowej „Unia”, 1943–1945 komendant Obszaru Zachód AK, następnie w LWP m.in. dowódca 16 Dywizji Piechoty i 5 Saskiej Dywizji Piechoty (7 VIII – 16 XI 1946).
Rodziny nie założył. Zmarł wskutek pooperacyjnego porażenia jelit i niedomogi krążenia. Pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A26-tuje-22)[13].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (13 kwietnia 1921)[14]
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (pośmiertnie, 6 grudnia 1946)[15]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)[16]
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 10 listopada 1928[17][16], 10 listopada 1938[18])
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[19]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[19]
- Wielki Oficer Orderu Sławy (Tunezja)[19]
- Komandor Order Korony Rumunii (Rumunia)[19]
- Komandor Orderu Świętego Sawy (Jugosławia, 1929)[20]
- Komandor Orderu Orła Białego (Jugosławia)[19]
- Oficer Orderu Orła Białego (Jugosławia)[19]
- Kawaler Orderu Orła Białego (Jugosławia)[19]
- Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja)[19]
- Order Zbawiciela (Grecja)[19]
- Krzyż Wojenny (Francja)[19]
- Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1914–1918 (Czechosłowacja)[19]
- Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja)[19]
- Medal Żołnierza (USA)[19]
- Medal Zwycięstwa (Médaille Interalliée)[19]
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
