Loading AI tools
Stanisław Cejrowski (ur. 22 maja 1939 w Skórczu, zm. 14 kwietnia 2009 w Ełku[1][2][3] lub Elblągu[4]) – polski animator i działacz jazzowy.
| Data i miejsce urodzenia |
22 maja 1939 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
polski animator i działacz jazzowy |
| Dzieci |
Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Janusza St. Pasierba w Pelplinie (matura w 1956). Studiował na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Już w czasie studiów rozpoczął działalność na polu muzyki, kierując Studenckim Studiem Radiowym. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Elblągu w Zakładach Mechanicznych „Zamech”. Razem z młodymi inżynierami z zakładu pracy oraz z młodzieżą szkolną – sympatykami jazzu – we wrześniu 1962 roku założył EL-Klub Jazzu Tradycyjnego przy Galeri El. Klub mieścił się w podziemiach ruin kościoła Najświętszej Marii Panny (obecnie klub „Krypta”)[1]. W Klubie a potem w Domu Kultury dał się poznać jako bardzo rzutki organizator i animator życia muzycznego[5].
W 1964 zorganizował tam pierwszy na świecie Międzynarodowy Konkurs Kopert Płyt Jazzowych, do jury zaprosił kilka osobistości ze świata jazzu, m.in. Lubomíra Dorůžkę z Czechosłowacji, Romana Waschko i Jana Byrczka z Polskiej Federacji Jazzowej. Gdy w 1965 Federacja uzyskała koncesję Ministerstwa Kultury, Cejrowski stanął na czele Biura Koncertowego, które zostało niebawem przekształcone w Agencję Koncertową. Był też razem z Janem Byrczkiem organizatorem kolejnych festiwali Jazz Jamboree, na których w latach 70. występowały największe gwiazdy – jak np. Charles Mingus, Elvin Jones, McCoy Tyner – 1974, Stan Getz – 1978, Benny Goodman – 1976, Sonny Rollins i big bandy prowadzone przez takich muzyków jak Woody Herman – 1976, 1977 i 1979, Stan Kenton – 1976, Duke Ellington – 1977, Buddy Rich – 1977, Clark Terry – 1978, Thad Jones i Mel Lewis – 1978 itd.
Na początku lat 70. Stanisław Cejrowski powołał do życia Lubelskie Spotkania Wokalistów Jazzowych, Nadbałtyckie Spotkania Jazzowe – Jazz Jantar, był przy narodzinach[styl do poprawy] Międzynarodowego Festiwalu Pianistów Jazzowych w Kaliszu, uruchomił Klub Płytowy Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego „Biały Kruk Czarnego Krążka”. Od 1974 do 1980 pełnił funkcję Sekretarza Generalnego PSJ – wówczas dużej ogólnopolskiej organizacji z oddziałami i biurami koncertowymi w kilku miastach. Doprowadził do otwarcia pod egidą PSJ warszawskich klubów jazzowych, Maxim (1975), a następnie Akwarium (1977).
Udzielał się jako menedżer muzycznych grup bigbitowych, w tym zespołu No To Co[6].
W końcu lat 70. był pomysłodawcą muzycznego tryptyku z okazji Letnich Igrzysk Olimpijskich 1980 w Moskwie[7]. W ramach tryptyku zostały nagrane trzy płyty: Na brzegu światła zespołu Budka Suflera, Droga ludzi zespołu Skaldowie oraz Żagiel Ziemi zespołu Breakout.
Przez dziesięć lat był menedżerem swojego syna, Wojciecha Cejrowskiego, a w latach 1995–1997 organizatorem „Ciemnogrodów” – głośnych zlotów w Osieku. W ostatnich latach działał w Komisji Promocyjnej Związku Artystów Wykonawców STOART.
Był ojcem polskiego podróżnika Wojciecha Cejrowskiego, który odziedziczył po nim cały domowy zbiór płyt winylowych[8].
Zmarł nagle, podczas wizyty u rodziny[1]. Pochowany na cmentarzu w rodzinnym Pelplinie koło Tczewa[9].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
