Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Spójnia Stargard
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Spójnia Stargard (ze względów sponsorskich występująca pod nazwą PGE Spójnia Stargard) – polski klub koszykarski grający w Polskiej Lidze Koszykówki (polska ekstraklasa) z siedzibą w Stargardzie. Powstał w 1949 jako zrzeszenie sportowe „Spójnia”[b] z sekcjami wielosekcyjnymi: boks, piłka nożna, żeglarstwo, kolarstwo, pływanie, od 1953 jako Terenowe Koło Sportowe ZS „Spójnia” z sekcją koszykówka mężczyzn, w 1954 ZS „Sparta”, od 1956 KS „Spójnia”, w 1961 z dwóch klubów powstał SKS „Spójnia” z sekcjami koszykówka mężczyzn i kobiet (rozwiązana w 1969) oraz żeglarską i tenisa ziemnego, w latach 60/90. brydż sportowy, szachy, tenis ziemny, piłka ręczna, karate, aikido (obecnie nie funkcjonujące przy klubie). W sezonie 1996/1997 klub zdobył wicemistrzostwo Polski. Od 2004 klub był jako stowarzyszenie KS Spójnia Stargard z koszykówką w I lidze, od 2015 z sekcją kobiecej siatkówki w III lidze, od 2016 w II lidze w piłce siatkowej kobiet. 17 maja 2018 klub po 14 latach przerwy awansował do Polskiej Ligi Koszykówki. Po powstaniu spółki akcyjnej Spójnia Stargard – Sportowa Spółka Akcyjna w stowarzyszeniu KS Spójnia Stargard pozostała sekcja siatkarska. Zespoły klubu ze względów sponsorskich występują pod nazwą PGE Spójnia Stargard. W sezonie 2023/2024 klub wygrał turniej Lotto 3×3. 7 maja 2025 stargardzka drużyna zajęła ostatnie 16 miejsce w ekstraklasie i spadła do I ligi.
Remove ads
Remove ads
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
Geneza
We wrześniu 1949 rozpoczęło działalność Zrzeszenie Sportowe „Spójnia” w wyniku likwidacji koła sportowego ZS „Związkowiec”[7][c]. ZS „Spójnia” składało się z następujących kół sportowych (sekcji): boks, piłka nożna, żeglarska, kolarska, pływacka[2][9][6][10]. Pierwszym prezesem ZS „Spójnia” został Józef Tropaczyński, którym był do 1953[11][12]. ZS „Spójnia” prowadziło działalność we wpółpracy przy danym zakładzie patronackim[d]. ZS „Spójnia” przejęło basen pływacki w 1949 i od 1950 klub prowadził sekcję pływacką, stworzył powszechne warunki do uprawiania tego sportu[2][14]. W 1951 Powiatowy Komitet Kultury Fizycznej wraz z klubem Spójnia zorganizował pierwsze mistrzostwa szkół[e]. W 1952 odbyły się mecze w Szczecinie w ramach Pucharu Polski. Do tych rozgrywek zakwalifikował się zespół SKS Stargard Szczeciński przy Państwowym Liceum Pedagogicznym[16].
Powstanie sekcji, wydarzenia 1953–1993
1 sierpnia 1953 połączono wszystkie koła sportowe, działające od 1949 przy zakładach pracy[f], w jedno Terenowe Koło Sportowe ZS „Spójnia”. Powstała sekcja koszykówki mężczyzn. Prezesem klubu został Konrad Karaszewski[g]. W 1954 z połączenia ZS „Spójnia” z drugim stargardzkim ZS „Ogniwo”[h], powstało ZS „Sparta”[19][7][9][20]. W 1956 polski sport przeszedł kolejną reorganizację. Działające zrzeszenia sportowe zastąpiły federacje sportowe działające przy CRZZ[21]. W wyniku tych przeobrażeń powstał KKS „Błękitni”, który nie przejął sekcji koszykówki[22][23]. Został reaktywowany klub sportowy „Spójnia” z wiodącą sekcją koszykówka[7]. W 1961 Klub Żeglarski „Miedwie” połączył się ze „Spartą”, klubem sportowym „Spójnia” tworząc nowy klub SKS „Spójnia”[24]. W 1966 trenerem A klasowego zespołu seniorów został Ryszard Janik. Klub w 1970 awansował do III ligi[25], a w 1980 do II ligi[i][7][25]. W 1990 (sezon 1990/1991) w zespole stargardzkim zagrali zawodnicy zagraniczni z Litwy (Valdas Legus, Ridijus Steponavičius, od sezonu 1992/1993 grał Sigitas Birutis)[27]. W 1991 Spójnia z trenerem Grzegorzem Chodkiewiczem w sezonie 1990/1991 w rozgrywkach o mistrzostwo II ligi grupy B zajęła 3 miejsce[27]. W 1993 (sezon 1992/1993) zespół nie awansował do I ligi po przegranym barażowym meczu z Pogonią Szczecin[27].
Awans do ekstraklasy, PGE Spójnia Stargard SSA, wydarzenia 1994–2019
W 1994 „Spójnia-Sterna Stargard” w rundzie zasadniczej sezonu 1993/94 rozgrywkach I ligi (liga była podzielona na dwie grupy po 12 drużyn każda) zajęła pierwsze miejsce, zanotowała 24 zwycięstwa i 6 porażek (włącznie z meczami play-off), w I rundzie play-off wygrała ze Skrą Warszawa, w II rundzie play-off wygrała z Instalem Białystok i w finale spotkała się z Wybrzeżem Gdańsk (m.in. z zawodnikami Wadym Czeczuro, Wojciech Goliński, Samulė́nas Rimvydas z Litwy) i ostatecznie stargardzka drużyna wygrała w Stargardzie 27 marca 1994 i awansowała do ekstraklasy z trenerem Grzegorzem Chodkiewiczem i asystentem Mieczysławem Majorem[28][29][30]. W 1994 (sezon 1994/1995) drużynę w I lidze poprowadził Grzegorz Chodkiewicz, a od drugiej rundy Krzysztof Koziorowicz zajmując IX miejsce[29]. W 1995 zespół wziął udział w rozgrywkach „Puchar Koracza”, w ekstraklasie zajął V miejsce[25]. W sezonie 1996/1997 klub zdobył pierwszy tytuł w historii klubu – wicemistrzostwo Polski z trenerami Tadeuszem Aleksandrowiczem i Krzysztofem Koziorowiczem[31][32][33]. W 2004 (sezon 2003/2004) zespół z trenerem Mieczysławem Majorem zajął XI miejsce w ekstraklasie i spadł do I ligi[25], w 2007 do II ligi[34]. W 2009 nastąpił awans do I ligi. W 2010 drużynę poprowadził Tadeusz Aleksandrowicz. W 2016 nowym szkoleniowcem Spójni Stargard został Krzysztof Koziorowicz. Klub zajął III miejsce w I lidze[35][35].
W maju 2018 Spójnia Stargard po 14 latach awansowała do ekstraklasy[36]. W lipcu 2018 na potrzeby ekstraklasy powstała Spójnia Stargard Sportowa Spółka Akcyjna i zafunkcjonowała w nowej strukturze[37]. 23 stycznia 2019 trenerem został Kamil Piechucki[38]. 28 kwietnia 2019 zakończył się sezon 2018/2019. Klub zajął 13 miejsce w PLK[39]. 12 czerwca 2019 Spójnia Stargard SSA podpisała umowę/kontrakt sponsoringowy z Polską Grupą Energetyczną. Klub przyjął nazwę - PGE Spójnia Stargard[40][41]. W dniach od 13 do 15 września 2019 odbywały się obchody 70-lecia powstania Spójni Stargard[42]. 28 września 2019 stargardzki koszykarski zespół rozpoczął inaugurację sezonu 2019/2020 w Energa Basket Lidze[43][44].
Wydarzenia 2020–2022
18 marca 2020 władze PLK zdecydowały (ze względu na epidemię koronawirusa) o zakończeniu sezonu 2019/2020. Stargardzki zespół zajął 9 miejsce[45]. 27 sierpnia 2020 nastąpiła inauguracja rozgrywek ligowych w PLK sezonu 2020/2021. 27 października 2020 obowiązki pierwszego trenera przejął Maciej Raczyński, dotychczasowy asystent Jacka Winnickiego, który ponownie był trenerem Spójni od 13 listopada 2019[46][47]. Z dniem 10 stycznia 2021 trenerem został Marek Łukomski[48]. 14 lutego 2021 stargardzki zespół zagrał w finale turnieju o Puchar Polski w koszykówce przegrywając z mistrzem kraju Eneą Zastalem BC Zielona Góra[49]. W ekstraklasie po rundzie zasadniczej zespół zajął 8 miejsce, w ćwierćfinale play off przegrał z Eneą Zastalem BC Zielona Góra[50][51]. 1 września 2021 r. nastąpiła inauguracja rozgrywek ligowych w PLK sezonu 2021/2022[52]. 9 lutego 2022 Marek Łukomski został zwolniony, obowiązki pierwszego trenera przejął Maciej Raczyński[53][54]. Drużyna w sezonie 2021/2022 zajęła 11 miejsce[50]. Z dniem 2 czerwca 2022 stanowisko trenera objął Sebastian Machowski[55]. PGE Spójnia zainaugurowała sezon 2022/2023 spotkaniem 24 września 2022 ze Śląskiem Wrocław[56]. 30 września 2022 gośćmi honorowymi podczas meczu PGE Spójni Stargard z Eneą Abramczyk Astorią Bydgoszcz byli koszykarze, trenerzy i byli działacze Spójni Stargard[57].
Wydarzenia 2023–2024
18 lutego 2023 w półfinale Pucharu Polski w Lublinie stargardzki zespół przegrał z gospodarzami turnieju 86:109[58]. Drużyna w sezonie 2022/2023 zajęła 5 miejsce, w ćwierćfinale play off przegrała 0:3 z Legią Warszawa[59][60]. 10 września 2023 PGE Spójnia wygrała Memoriał Romana Wysockiego w Szczecinie pokonując w finale Kinga Szczecin[61]. 22 września 2023 PGE Spójnia zainaugurowała sezon 2023/2024 spotkaniem z Czarnymi Słupsk[56]. 22 listopada 2023 PGE Spójnia Stargard w rozgrywkach FIBA Europe Cup z bilansem 3-3 zajęła drugie miejsce w grupie, do kolejnej rundy nie awansowała[62]. Zespół nie zakwalifikował się do rozgrywek o Puchar Polski w lutym 2024[63]. 24 lutego 2024 PGE Spójnia Stargard zwyciężyła w Sosnowcu w turnieju finałowym Lotto 3×3 Ligi (Dominik Grudziński, Sebastian Kowalczyk, Oliwer Korolczuk i MVP ligi Damian Krużyński)[64]. Drużyna w sezonie zasadniczym 2023/2024 zajęła 8 miejsce, w ćwierćfinale play off wygrała 3:2 z Anwilem Włocławek, w półfinale przegrała 0:3 z Kingiem Szczecin, w rywalizacji o brązowy medal stargardzki zespół z trenerem Sebastianem Machowskim przegrał ze Śląskiem Wrocław i ostatecznie zajął 4 miejsce[65][66][67]. Z dniem 2 lipca 2024 nastąpiły zmiany w zarządzie Sportowej Spółki Akcyjnej Spójnia Stargard. Krzysztof Koziorowicz jako dotychczasowy dyrektor do spraw kontaktów i pozyskiwania środków został wiceprezesem klubu, a stanowisko dyrektora sportowego objął Wiktor Grudziński[68]. Z dniem 23 sierpnia 2024 stanowisko trenera objął Andrej Urlep[69]. 6 września 2024 odbyła się gala z okazji 75-lecia Spójni Stargard[70]. 12 września 2024 stargardzka drużyna w ramach przygotowań do sezonu 2024/2025 zajęła II miejsce w XII Memoriale Romana Wysockiego rozgrywanego w Stargardzie przegrywając w finale z Kingami Szczecin[71]. 6 października 2024 PGE Spójnia zainaugurowała sezon 2024/2025 w wygranym spotkaniu z Energą Icon Sea Czarni[72]. 21 października 2024 Ewelina Świergiel objęła stanowisko prezesa stargardzkiego klubu Spójnia Stargard[73]. 31 października 2024 wiceprezes Spójni Stargard SSA Krzysztof Koziorowicz zrezygnował z pełnienia funkcji z przyczyn osobistych[74]. 13 listopada 2024 PGE Spójnia Stargard w rozgrywkach FIBA Europe Cup z bilansem 3-3 zajęła trzecie miejsce w grupie, do kolejnej rundy nie awansowała[75]. 22 grudnia 2024 stargardzka drużyna wygrała w Stargardzie z Kingiem Szczecin w derbach Pomorza Zachodniego[76].
Wydarzenia 2025
PGE Spójnia Stargard
.jpg)
15 lutego 2025 PGE Spójnia Stargard zakończyła kontrakt okresu próbnego z zawodnikiem Trey Davis[77]. 16 lutego 2025 Klub zakontraktował nowego zawodnika Malika Johnsona, 18 marca 2025 Elijaha McCaddena, 31 marca 2025 Isaiaha Rossa. Drużyna stargardzka z trenerem Andrejem Urlepem, od 4 marca 2025 z Maciejem Raczyńskim, od 7 kwietnia 2025 z Krzysztofem Koziorowiczem[78][79]. 14 kwietnia 2025 stargardzki zespół w meczu ze Śląskiem Wrocław zanotował 17 porażkę[80]. 21 kwietnia 2025 koszykarze PGE Spójni Stargard wygrali po raz drugi w sezonie 2024/2025 z Kingiem Szczecin w Netto Arenie, jednocześnie zanotowali 9 zwycięstwo w rozgrywkach ligowych sezonu 2024/2025[81]. 4 maja 2025 stargardzka drużyna przegrała w 29 rundzie rozgrywek ligowych PLK z Zastalem Zielona Góra, była to 9. porażka z rzędu we własnej hali i przed 30 rundą zespół ze Stargardu zajmował ostatnie miejsce (16) w rozgrywkach ligowych PLK[82]. 7 maja 2025 stargardzka drużyna w ostatniej 30 rundzie przegrała z Dzikami Warszawa (w sumie 9 zwycięstw i 21 porażek) i po siedmiu latach gry w ekstraklasie spadła do I ligi[83]. 11 maja 2025 koszykarze PGE Spójni SP3 SMS Stargard zajęli szóste miejsce rywalizując w OSiR w Stargardzie o mistrzostwo Polski chłopców do lat 15[84].
Remove ads
PGE Spójnia Stargard w sezonie 2024/2025; 2023/2024
Podsumowanie
Perspektywa
Ekstraklasa – skład drużyny w sezonie 2024/2025
Trener: 
Krzysztof Koziorowicz
Asystenci: Maciej Raczyński, Konrad Koziorowicz, Marcin Moroz; Masażysta: Maciej Dubij, Cezary Woźny Kierownik: Ireneusz Purwiniecki
PGE Spójnia
1. W trakcie sezonu przyszli:
- 14 stycznia 2025 Trey Davis
- 16 lutego 2025 Malik Johnson
- 18 marca 2025 Elijah McCadden
- 31 marca 2025 Isaiah Ross
- 7 kwietnia 2025 Krzysztof Koziorowicz
2. W trakcie sezonu odeszli:
- 3 stycznia 2025 Damian Krużyński[j]
- 26 stycznia 2025 Ta’Lon Cooper
- 15 lutego 2025 Trey Davis
- 4 marca 2025 Andrej Urlep
- 10 marca 2025 Luther Muhammad
PGE Spójnia Stargard
.jpg)
.jpg)
Podsumowanie sezonu 2024/2025 w mediach
Szczeciński dziennikarz sportowy Jakub Lisowski w podsumowaniu sezonu 2024/2025 wskazał m.in.[96]:
Degradacja koszykarzy Spójni Stargard do I ligi nie ma jednego ojca, jednej przyczyny. Złożyło się na to wiele czynników, które sprawiły, że zespół było stać na pojedyncze zrywy, ale nie na brzydką, a zarazem skuteczną grę. Historia zatoczyła koło. Siedem lat temu Spójnia powróciła do elity po 14 latach nieobecności. Trenerem był Krzysztof Koziorowicz. Teraz spadła, z Koziorowiczem na ławce. Nie, doświadczony szkoleniowiec nie pracował przez te lata z drużyną, wkrótce miał nawet przejść na emeryturę, ale dał się namówić na ostatnią misję ratunkową. Przegrał. Ale czy to jego wina? Na pewno nie, ale też miał w tym swój udział. Pierwsze sezony Spójni w elicie to było balansowanie między strefą spadkową a play-offami. Długo nie udawało się zapewnić ósemki, ale w końcu zatrudnienie trenera Sebastiana Machowskiego było pozytywnym sygnałem. Udało się też pozyskać sponsora strategicznego (PGE), bo taka była inicjatywa lokalnych polityków. Piąte miejsce, rok temu czwarte - Spójnia się rozwinęła pod względem sportowym, ale i wizualnym. Był pieniądz - byli też ludzie od marketingu, promocji. Posypało się to wszystko w tym sezonie. Sponsor pozostał, ale znacząco obniżył dofinansowanie (Spójnia straciła milion zł), a "drugiej nogi" klub nie znalazł. Pomagało miasto, które miało duży wpływ na bieżącą działalność, ale znów takie działanie z tylnego siedzenia nie przynosi dobrych owoców. W krótkim czasie z pracy w klubie zrezygnował prezes Paweł Ksiądz, który zdążył już poznać koszykarskie mechanizmy, ale i miał większe rozeznanie w lokalnej polityce. Funkcję wiceprezesa porzucił Koziorowicz. W klubie pozostał dyrektor Wiktor Grudziński i nowa pani prezes Ewelina Świergiel. Przyszła wzmocnić finanse Spójni, ale kompletnie nie miała rozeznania w działalności klubu, w potrzebach drużyny. Latem 2024 r. Grudziński zatrudnił trenera Andreja Urlepa. Podjął ryzyko, bo nie brakowało ostrzeżeń, że doświadczony Słoweniec może rozbić zespół. Po kilku miesiącach wszyscy mieli już dość Urlepa, ale ze zmianą wstrzymano się jeszcze o kilka tygodni. Niepotrzebnie. Znikł Urlep - znikł też Grudziński. Nawet na meczach już się nie pokazywał. W klubie pozostali Ci, co chcieli pomóc, wierzyli w cud. Cudu nie było, bo podczas kompletowania składu popełniono duże błędy, a w trakcie sezonu kolejne roszady tylko osłabiały drużynę. Ta'Lon Cooper może i nie prezentował stabilnej formy, ale punktował. Każdy kolejny rozgrywający rozczarowywał, a Malik Johnson zawalił dwa ostatnie mecze. Luther Muhammad to był udany letni transfer, był snajperem - jednym z lepszych w lidze - ale dostał ofertę z Izraela i odszedł. Spójnia znalazła w Finlandii Isaiaha Rossa, który zostanie zapamiętany jako jeden z najsłabszych obcokrajowców w historii klubu. Aleksander Langović sezon rozpoczął wybornie, ale szybko i na długo stracił formę. Wesley Gordon błysnął w co piątym meczu, Jayden Martinez to typowy rezerwowy. Obcokrajowcy zawiedli, ale i polscy gracze też. Po co w jednym zespole dwóch weteranów: Sebastian Kowalczyk i Paweł Kikowski, po co Spójni był Kacper Borowski (skoro miała Słupińskiego, Langovicia i Martineza)? Osoby, które odpowiadały za dobór zawodników popełniły rażące błędy - dlatego Spójnia nie potrafiła wygrać żadnego z ostatnich ważnych spotkań na swoim parkiecie. Paradoksem jest fakt, że w Spójnia spada po sezonie, gdy po raz pierwszy wygrała derbowe mecze z Kingiem Szczecin. Miała też i inne dobre wyskoki (w sumie 9 zwycięstw na 30 spotkań), ale generalnie nie prezentowała się dobrze. Co dalej? Po spadku będzie okres zniechęcenia, żałoby, ale to nie pierwsza tak bolesna porażka klubu. Wokół Spójni pewnie znajdą się chętni, by spróbować to odbudować. Nie będzie to łatwe, może nawet drużyna zanotuje spadek do II ligi, ale Stargard przypomni sobie, że to koszykówka najlepiej promowała miasto i jeszcze o Spójni usłyszymy.
Polski koszykarz występujący na pozycjach skrzydłowego oraz środkowego, reprezentant Polski, trener koszykarski oraz dziennikarz sportowy portalu Super Basket Piotr Karolak tak podsumował stargardzki zespół[99]:
Największy wygrany: brak. Mimo najszczerszych chęci – bo Stargardowi naprawdę współczuję spadku, wiem jak przesiąknięte koszykówkę jest to miasto – nie potrafię wskazać. Najwięksi przegrani: wszyscy podejmujący decyzje personalne. Lista nie była krótka, więc nie będę nawet wymieniał z nazwiska. Paradoks? Zatrudnienie Andreja Urlepa można traktować jako błąd. Jego zwolnienie – też. Największym było jednak ogromne zaufanie, jakim latem ubiegłego roku klub obdarzał Sebastiana Machowskiego. Trzon zespołu zbudowano jeszcze z myślą o jego dalszej pracy, a później Niemiec wystawił Spójnię do wiatru. Przeciąg, który wywołał ostatecznie przeistoczył się w huragan, który zmiótł klub z powierzchni ziemi z napisem PLK. Przykre.
Dziennikarz portalu PolskiKosz.pl Marcin Boguszewski po meczu z Dzikami Warszawa przedstawił wstępne podsumowanie stargardzkiego zespołu[98]:
Rok temu na warszawskim Kole, w ostatniej kolejce sezonu, to Spójnia była na granicy play-off i mecz z Dzikami decydował o bezpośrednim awansie. Spójnia miała wtedy dużo szczęścia – przegrała spotkanie, ale dzięki korzystnemu układowi innych wyników i tak znalazła się w ósemce. W tym roku takiej furtki już nie było – goście musieli wygrać i liczyć na porażkę Arki Gdynia. Scenariusz trudny, aczkolwiek nie niemożliwy do zrealizowania. Choć los znowu dał stargardzianom szansę – Arka przegrała w końcówce swój mecz z mającym już utrzymanie GTK Gliwice 83:86 – to i tak nie wystarczyło. Multiliga rozpoczęta o 20:00 na bieżąco kształtowała układ tabeli, ale w tym zestawieniu decydującym o potencjalnym spadku Spójnia ani na chwilę nie była na wygranej pozycji, gdyż w Warszawie od samego początku prowadziły Dziki. Spotkanie rozpoczęło się fatalnie dla Spójni – w pierwszej kwarcie zdobyli zaledwie siedem punktów, co sprawiło, że gospodarze od razu przejęli kontrolę nad meczem. Dziki wykorzystały słabość rywali i prowadziły nawet różnicą 24. punktów. Choć Spójnia próbowała wrócić do gry w ostatniej kwarcie, zryw okazał się zbyt późny i niewystarczający. W barwach Spójni zabrakło liderów – szczególnie odczuwalna była nieobecność kontuzjowanego Elijaha McCaddena. Osamotniony w walce Sebastian Kowalczyk nie otrzymał wystarczającej pomocy od obcokrajowców zespołu. Ci wydawali się kompletnie zdemotywowani – na ich twarzach nie było widać woli walki. W drużynie brakowało chemii – nie było przybijanych piątek, rozmów, wzajemnej mobilizacji. Isah Ross, zawodnik, który sprawiał wrażenie, jakby zupełnie nie czuł rangi spotkania – na ławce żartował, robił miny – był symbolem nietrafionych transferów. Widać było, że reszta zespołu nie do końca go akceptuje, co trudno uznać za niespodziankę – Ross nie wniósł absolutnie nic swoją grą. Brak klasycznego lidera na rozegraniu odbił się na efektywności ofensywy. Za Lutherem Muhammadem w drugiej części sezonu kibice tęsknili – co raczej było oczywiste już w momencie jego odejścia. Ale że będą tęsknić za Talonem Cooperem? To już mniej spodziewane. Jak mówi powiedzenie: „jaki był, taki był – ale przynajmniej był” – pasuje tu idealnie, bo Cooper został zamieniony de facto na Isaha Rossa, który owszem – był, ale gdzieś indziej – myślami i duchem. Zespół często przegrywał walkę na tablicach, notując jedną z gorszych średnich zbiórek defensywnych w lidze. Wesley Gordon niczym nie przypominał zawodnika z poprzedniego sezonu, a dodatkowo często łapał niepotrzebne faule. Oddanie Luthera Muhammada to był gwóźdź do trumny Spójni – jak się później okazało, Talona Coopera również. Ross był kompletnie nieprzygotowany mentalnie i sportowo, a jego zachowanie sprawiało wrażenie, że sam nie wie, po co jest w drużynie. Marzenia Spójni o awansie prysły jeszcze przed końcową syreną. To bolesny finał sezonu dla klubu o długiej tradycji. Spójnia Stargard w tym roku obchodzi bowiem 75-lecie istnienia, które kończy spadkiem do 1. ligi, do której powraca po siedmiu latach. Spójnia kończy sezon ze średnią tylko 72.4 punktu na mecz – to najgorszy wynik w całej lidze. W nowoczesnej koszykówce to zdecydowanie za mało, by regularnie wygrywać. Zespół miał też niską skuteczność z dystansu (średnio ok. 29 proc., w dolnej części ligowej stawki), trafiając średnio zaledwie 6.7 trójki na mecz.
Stargardzki dziennikarz portalu Stargardzka.pl Marcin Kaczan po ostatnim meczu z Dzikami Warszawa wskazał[100]:
Tragedia, katastrofa, żenada… Wielu słów można by użyć, żeby opisać to, co na finiszu rundy zasadniczej zrobiła stargardzka Spójnia. Przegrywając kluczowe mecze z bezpośrednimi rywalami o utrzymanie – i to u siebie – z MKS Dąbrowa Górnicza oraz Orlenem Zastal Zielona Góra, doprowadziła do sytuacji, że w ostatniej kolejce nie tylko musiała zwyciężyć na wyjeździe z Dzikami Warszawa, ale również liczyć na porażkę Arki Gdynia. Spójnia notuje zatem spadek z Orlen Basket Ligi na własne życzenie i żal tylko kibiców, którzy do samego końca wierzyli w zespół i dopingowali go, jeżdżąc za nim także po całej Polsce.
Dziennikarz Radia Szczecin, a zarazem spiker na meczach stargardzkiego klubu oraz prowadzący konferencje prasowe Kacper Narodzonek zaprezentował opinie podsumowujące sezon 2024/2025[101]:
Przemysław Wiśniewski z klubu kibica Pierwsza Brygada - Jesteśmy rozgoryczeni, zwłaszcza, że sygnalizowaliśmy problemy już kilka lat temu. Trzy lata temu z panem prezydentem spotykaliśmy się w jego gabinecie w obecności przedstawicieli klubu, przedstawicieli władz miasta. Padały deklaracje w dużym gronie zapewniające nas, że będzie odpowiedni nadzór, że prezydent obejmie swoją pieczą to wszystko tak, abyśmy byli spokojni. Nie opuścimy jednak Spójni po spadku. Wyznajemy prostą zasadę: kibicem się jest, a nie bywa. Po drugie, u nas jest wielopokoleniowość, czyli tak naprawdę są to już kolejne pokolenia, które trwają przy tym klubie, bez względu na to, na jakim szczeblu rozgrywkowym Spójnia rozgrywa swoje mecze. Przeżyliśmy drugą ligę, przeżyliśmy wcześniej spadek z Ekstraklasy. Przeżyjemy i to.
Prezes klubu, Ewelina Świergiel - Kibicom należą się przeprosiny, do końca wierzyli w pozostanie w Ekstraklasie. Mamy świadomość, że ten wynik rozczarował nas, ale na pewno rozczarował kibiców i za to przepraszamy, jest nam bardzo przykro. Z drugiej strony chcę gorąco kibicom podziękować za wsparcie przez cały sezon, za wiarę w klub do końca, za to, że pokazali ogromne serce dla Spójni. Dajemy sobie czas na opanowanie złych emocji, po czym bierzemy się do pracy i przygotowań do nowego sezonu. Historia tego klubu na dniu dzisiejszym się nie kończy; musimy podnieść głowy i wziąć się po prostu do roboty. Jak najszybciej zabierzemy się za konkretne zaplanowanie tego, co stoi przed nami, do kolejnych wyzwań.
Sportowy dziennikarz portalu sportowefakty.wp.pl Jakub Artych zaprezentował wypowiedź prezes Spójni dla PAP[102]:
Przed nami nowa misja. Musimy szybko się otrząsnąć i zawalczyć o powrót do elity, jednak zdaję sobie sprawę, że w sporcie wszystko jest możliwe. Wiele będzie zależało od budżetu oraz zachowania sponsora, grupy PGE.
Dziennikarz portalu stargard.news Grzegorz Drążek zaprezentował zapis konferencji prasowej Spójni Stargard oraz podsumował sezon 2024/2025 stargardzkiej drużyny[103]:
Grzegorz Drążek o konferencji prasowej – Nasz zapis konferencji prasowej Spójni Stargard, w przeliczeniu na czas, oglądany był już przez 3 doby i 6 godzin. Temat budzi emocje. Kibicom nie podobają się tłumaczenia przedstawicieli Spójni. Oczekują rozliczeń za spadek z ekstraklasy.
Grzegorz Drążek podsumowanie sezonu 2024/2025 – Spójnia po siedmiu sezonach zakończyła swoją drugą przygodę z najwyższą ligą koszykówki w Polsce. Spadła z ekstraklasy mając 9 zwycięstw w 30 meczach. U siebie wygrała 3 z 15 spotkań ligowych. To był sezon pełen zawirowań w stargardzkim klubie, także personalnych. Jeszcze przed sezonem, Stargard nagle opuścił trener Sebastian Machowski. Zastąpił go Andrej Urlep, który po 19 meczach został odsunięty od prowadzenia stargardzkiego zespołu. W tych 19 spotkaniach PGE Spójnia odniosła 7 zwycięstw. Później w 5 meczach pierwszym trenerem był dotychczasowy asystent Maciej Raczyński, a następnie w ostatnich 6 spotkaniach drużynę prowadził Krzysztof Koziorowicz. Obaj trenerzy wygrali po jednym spotkaniu. W 11 meczach po odsunięciu Andreja Urlepa stargardzki zespół odniósł 2 zwycięstwa. Kilka dni przed startem sezonu w ekstraklasie ze stanowiska prezesa Spójni Stargard SSA zrezygnował Paweł Ksiądz. Prezydent Stargardu Rafał Zając na jego następcę wskazał Ewelinę Świergiel, która wcześniej nie była związana ani ze sportem, ani ze Spójnią. Pracę w Spójni łączy z pracą w Zachodniopomorskiej Szkole Biznesu, gdzie jest dziekanem wydziału tej uczelni w Stargardzie. Jej kandydaturę zatwierdziła rada nadzorcza Spójni Stargard Sportowej Spółki Akcyjnej. Spółka ta została założona w 2018 roku przez Miasto Stargard. W trakcie sezonu drużynę opuścili Ta’lon Cooper, Damian Krużyński, Trey Davis i lider zespołu Luther Muhammad. W trakcie rozgrywek przyszli Kacper Borowski, Elijah McCadden, Malik Johnson i Isiah Ross, który po odejściu Muhammada miał być znaczącym wzmocnieniem ofensywnej gry PGE Spójni. W sześciu meczach trafił on 6 z 33 rzutów z gry (18,2 procent), wykorzystał 3 z 23 prób trzypunktowych (13 proc.), nie miał ani jednej asysty. Już w pierwszej części sezonu ze stanowiska wiceprezesa zrezygnował Krzysztof Koziorowicz, który pod koniec sezonu został pierwszym trenerem PGE Spójni. Po odsunięciu od prowadzenia drużyny Andreja Urlepa swoje obowiązki przestał pełnić dyrektor sportowy Wiktor Grudziński.
Ekstraklasa – skład drużyny w sezonie 2023/2024
PGE Spójnia Stargard
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Skład drużyny ekstraklasowej na dzień 9 stycznia 2024[109]:
Trener: Sebastian Machowski (ur. 1972)
Asystenci: Maciej Raczyński, Konrad Koziorowicz, Marcin Moroz; Masażysta: Maciej Dubij, Cezary Woźny Kierownik: Ireneusz Purwiniecki
Polska Liga Koszykówki sezon 2023/2024 ↘
1. W trakcie sezonu przybył: Adam Łapeta (30.10.2023)[110]; Alex Stein (09.01.2024)[111]
2. W trakcie sezonu odeszli: Mark Mboya Kotieno (07.11.2023)[112].
Remove ads
Prezesi, działacze, trenerzy, zawodnicy
Podsumowanie
Perspektywa
Prezesi
W historii stargardzkiego klubu prezesami byli[11][113][114]:
- Józef Tropaczyński (1949–1953)
- Konrad Karaszewski (1953–1958)
- Mieczysław Furman (1958–1962)
- Edmund Knop (1962–1967)
- Franciszek Botur (1967–1970)
- Ignacy Wiśniewski (1970–1972)
- Franciszek Botur (1972–1974)
- Kazimierz Orzechowski i Tadeusz Sikora (1974–1977)
- Krzysztof Orzechowski (1977–1983)
- Stanisław Lisiak (1983–1987)
- Krzysztof Orzechowski (1987–1998)
- Wojciech Bartczak (1998–2007)
- Marek Kisio (2007–2014)
- Beata Radziszewska (2014–2015)
- Tadeusz Gutowski (2015–2018)
- Paweł Ksiądz (2018–2024)
- Tadeusz Gutowski cz.p.o. (2024)
- Ewelina Świergiel (2024–obecnie)
Tadeusz Sikora
Krzysztof Orzechowski
Wojciech Bartczak
Marek Kisio
Beata Radziszewska
Tadeusz Gutowski
Tadeusz Gutowski, Krzysztof Koziorowicz
Paweł Ksiądz
Ewelina Świergiel
19 lipca 2022 w Spójni Stargard SSA odbyło się walne zgromadzenie akcjonariuszy. Wybrane zostały władze sportowej spółki na kolejną kadencję. Prezesem Spójni Stargard Sportowej Spółki Akcyjnej pozostał Paweł Ksiądz, którego pierwsza kadencja się zakończyła, będzie na tym stanowisku drugą, trzyletnią kadencję. General Manager jest Piotr Biernikowicz, dyrektor ds. marketingu Jakub Konieczka, dyrektor ds. kontaktów i pozyskiwania środków Krzysztof Koziorowicz[115]. W nowej kadencji nie będzie wiceprezesa. Tadeusz Gutowski, dotychczasowy wiceprezes, wszedł do rady nadzorczej Spójni Stargard SSA. Jednocześnie jest prezesem Klubu Sportowego Spójnia Stargard, w którym nie ma koszykówki, a jest siatkówka. Zmieniła się struktura organizacyjna i zarząd Spójni Stargard SSA będzie jednoosobowy[5].
30 września 2024 podczas posiedzenia Rady Nadzorczej Klubu prezes spółki Paweł Ksiądz z przyczyn osobistych złożył rezygnację ze stanowiska, przy czym obowiązki pełnił do 14 października 2024. Od 15 września do 20 września 2024 czasowo obowiązki prezesa pełnił członek rady nadzorczej Tadeusz Gutowski, a 21 października 2024 funkcję prezesa PGE Spójni Stargard objęła Ewelina Świergiel[116].
Działacze
Działacze
Działacze związani ze Spójnią z lat 1949–2024, to między innymi[117][113][118][119][120]:
- Józef Tropaczyński (1949–1953)
- Bernard Pruski (1949–1953)
- Władysław Smajkiewicz
- Kazimierz Nowicki (1960–1962; 1981–2002)
- Tadeusz Sikora (1960–1963;1970–2000)
- Jan Stolarczyk (1976–obecnie)
- Ryszard Chmurowicz
- Romuald Żukowski (1975–?)
- Stanisław Kopeć (1968–2005)
- Zbigniew Hering (1971–obecnie)
- Krzysztof Orzechowski (1977–1983; 1987–1998)
- Sławomir Preiss (1990–2015)
- Ryszard Pasikowski (1977–2004)
- Zbigniew Jurkiewicz
- Feliks Sterna
- Krzysztof Wiśniewski (1997–2018)
- Sławomir Pajor (2002–2017)
- Rafał Zając (od 2002)
- Tadeusz Gutowski (od 1982)
- Paweł Ksiądz (od 2018)
Trenerzy
Trenerzy
Trenerami zespołu koszykarskiego byli[117][113][118][119][120][121]:
- Ignacy Ratajczak, Władysław Smajkiewicz, Sławomir Rutkowski (1953–1960)
- Tadeusz Sikora (1960–1960)
- Władysław Smajkiewicz (1960–1961)
- Władysław Zielenkiewicz (1961–1962)
- Jan Buczma (1962–1964)
- Marian Piotrowski (1964–1965)
- Władysław Galankiewicz (1965–1966)
- Tadeusz Sikora (1960–1963) trener koszykówki kobiecej
- Tomasz Garstka (1963–1964) trener koszykówki kobiecej
- Władysław Galankiewicz (1964–1966) trener koszykówki kobiecej
- Ryszard Janik (1966–1968) trener koszykówki kobiecej
- Teresa Chlebowska (1968–1969) trener koszykówki kobiecej
- Ryszard Janik (1966–1989)
- Grzegorz Chodkiewicz (1989–1994)
- Krzysztof Koziorowicz (1994–1995)
- Tadeusz Aleksandrowicz (1995–1997)
- Tadeusz Huciński (1997–1998)
- Tadeusz Aleksandrowicz (1998−2000)
- Miodrag Gajić (2000–2001)
- Ryszard Szczechowiak (2000–2001)
- Miodrag Gajić[r] (2000–2001)
- Ireneusz Purwiniecki (2001–2002)
- Jerzy Binkowski (2002−2003)
- Mieczysław Major (2003–2004)
- Miodrag Gajić (2004–2005)
- Ireneusz Purwiniecki (2004–2005)
- Czesław Daś (2005−2006)
- Grzegorz Chodkiewicz (2006–2007)
- Mieczysław Major (2007−2010)
- Grzegorz Chodkiewicz (2010)
- Tadeusz Aleksandrowicz (2010–2012)
- Ireneusz Purwiniecki (2012−2013)
- Czesław Kurkianiec (2013–2014)
- Aleksander Krutikow (2014–2015)
- Wiktor Grudziński (2015–2016)
- Krzysztof Koziorowicz (2016–2019)
- Kamil Piechucki (2019–2019)
- Jacek Winnicki (2019–2020; 2020)
- Maciej Raczyński (2020–2020)
- Marek Łukomski (2021–2022)
- Maciej Raczyński (2022–2022)
- Sebastian Machowski (2022–2024)
- Andrej Urlep (2024–2025)
- Maciej Raczyński (2025)
- Krzysztof Koziorowicz (2025)
Zawodnicy
Wychowankowie klubu
Na przestrzeni 70 lat klub koszykarski Spójnia miał wielu stargardzkich wychowanków. Byli to między innymi zawodnicy[122][35][123][124][125]:
- Jerzy Świerczewski (1957–1961)
- Grzegorz Bytniewski (1958–?)
- Jerzy Szuber (1959–1966)
- Jan Chmielarz (1958–?)
- Romuald Żukowski (1958–1972)
- Jerzy Żukowski (1958–1972)
- B. Stępień (1958–?)
- Sławomir Rutkowski (1958–?)
- Swierczyński (1960?–1972)
- Marian Borowski (1960–1965;1967–1971)
- Kazimierz Nowicki (1960–1962)
- Bogdan Miazek (1960–1968)
- Janusz Woźniak (1964–1972)
- Ryszard Szymczak (1965–1971)
- Stanisław Szymczak (1965–1971)
- Zbigniew Cierpich (1966–1972)
- Głuch (1968–1972)
- Marek Ładniak (1967;1979–1985;1990–1991)
- R. Wiliński (1967–?)
- S. Dziedzic (1967–?)
- J. Usnarski (1967–?)
- Z. Tomaszewicz (1967–1971)
- J. Maranda (1967–?)
- Bogdan Dębicki (1967–1971)
- Grzegorz Żyłczyński (1969–1980)
- Lech Łabędzki (1969–1984)
- Jerzy Kciuk (1969–1977)
- Mirosław Sićko (1969–1984)
- Wojciech Marszalenko (1969–1978)
- Wiesław Nuszkiewicz (1970–?)
- M. Zedelski (1970–?)
- Bogusław Kasprzyk (1970–1977)
- Marek Banachowski (1971–1979)
- Krzysztof Koziorowicz (1971–1992)
- Mieczysław Gębala (1972–1979?)
- Marek Doliński (1972–1977)
- Zbigniew Czyżewski (1972–1977)
- T. Bartoszewski (1973–?)
- J. Janiszewski (1973–?)
- Marcin Przepióra (1973–?)
- Zenon Wołowiec (1974–?)
- P. Gębski (1974–?)
- M. Goliński (1974–?)
- Dudajć (1974–?)
- W. Chreptowicz (1974–?)
- Szczepan Stępiński (1974–1983)
- Krzysztof Jasnowski (1975–1980)
- Lech Koziorowicz (1975–?)
- Markiewicz (1975–?)
- Krzysztof Bielawski (1975–1983;1985–1988)
- Władysław Maksel (1976–1977;1981–1983)
- Waldemar Miłek (1978–1992)
- Roman Wolski (1979–1986)
- Andrzej Stachowiak (1979–1991)
- Krzysztof Kozel (1979–1980)
- Marek Matysik (1979–1984)
- Ireneusz Purwiniecki (1979–1996)
- Mariusz Bartosz (1980–1994)
- Grzegorz Wojdyr (1980–1985)
- Maciej Ślusarczyk (1980–1988)
- Adam Ładniak (1983–1985)
- Jacek Szczepański (1983–1985)
- Edward Ściężor (1984–1985)
- Ireneusz Matyga (1985–1995)
- Andrzej Bejnar (1985–1989)
- Leszek Marczyk (1985–1990)
- Sławomir Grześkowiak (1986–1989)
- Marek Cieliński (1987–1999)
- Józef Orłowicz (1988−1989)
- Mariusz Gintowt (1988−1989)
- Waldemar Szrama (1989–1991)
- Robert Szczerbala (1990–1995;1995–1998;2004–2005)
- Grzegorz Śpiewak (1990–1997)
- Jacek Jóźwiak (1991–1992)
- Rafał Bigus (1992–1993;2000;2002−2003;2014–2015)
- Piotr Ignatowicz (1994–1998;2001–2002)
- Wiktor Grudziński (1998–2001;2008–2013)
- Wiesław Dubij (1994–1998)
- Andrzej Molenda (1994–2010)
- Paweł Wiekiera (1995–2001)
- Łukasz Krzemiński (1997–2000)
- Kamil Kurkianiec (1997–2001)
- Michał Nowak (1998–2002)
- Arkadiusz Soczewski (2000–2016)
- Adam Hrycaniuk (2002–2004)
- Paweł Leończyk (2003–2006)
- Hubert Mazur (2003–2006;2008–2010)
- Piotr Wiliński (2000–2004)
- Tomasz Baszak (2003–2004;2005–2007)
- Kamil Piechucki (2003–2006;2006–2009)
- Maciej Sudowski (2004–2007)
- Stanisław Prus (2004–2007)
- Damian Janiak (2004–2007)
- Piotr Stelmach (2000–2001)
- Tomasz Świętoński (2006–2007)
- Grzegorz Jankowski (2007–2008; 2016)
- Konrad Koziorowicz (2007−2010;2015–2020)
- Daniel Szatkowski (2007–2008)
- Marcin Zarzeczny (2007–2009)
- Łukasz Bodych (2008–20012;2013–2015)
- Michał Trypuć (2008−2012)
- Łukasz Ulchurski (2008−2012)
- Paweł Polowy (2009?–?)
- Tomasz Ejsmont (2009–?)
- Filip Dylik (2009–2014)
- Tomasz Ziemski (2005−2006)
- Bartłomiej Wróblewski (2010−2016)
- Kacper Kasprzak (2010–?)
- Łukasz Ważny (2011–2012)
- Piotr Wojdyr (2011–2012;2013–2014)
- Paweł Bodych (2013–2017)
- Martin Kazimierczak (2015–?)
- Piotr Poziemski (2015–?)
- Robert Bujny (2015–2016)
- Bartłomiej Berdzik (2012–2019)
- Dominik Grudziński (2016−2018; od 2021)
- Jakub Jaroszyński (2016–?)
- Jakub Matul (2016–2017)
- Mateusz Pryć (2016–)
- Piotr Potap (2017–2017)
- Kacper Hoszczaruk (2017–2019)
- Szymon Szmit (od 2019)
- Michał Huk (2019–2021)
- Bartłomiej Górzyński (2019–2021)
- Adrian Abramowicz (2019–2021)
- Bartosz Kucharczyk (2020–2021)
- Patryk Zając (2021)
- Oliwer Korolczuk (2019–2024)
- Grzegorz Chodźko (2021–2024)
- Jakub Wojdak (od 2022)
- Mateusz Bryła (od 2024)
- Mikołaj Hensler (od 2024)
Zawodnicy z polskich klubów
Klub koszykarski Spójnia w swojej historii pozyskiwał zawodników z innych polskich klubów. Byli to między innymi zawodnicy[113][123][125]:
- Andrzej Garstka (1967–1969)
- Jerzy Plebanek (1979–1981)
- Roman Fajerski (1979–1988)
- Piotr II Nowacki (1980–1981)
- Krzysztof Sztandor (1985–1986)
- Józef Orłowicz (1988−1989)
- Piotr Fleming (1989–1990)
- Mariusz Trybuła (1989–1990)
- Jacek Jóźwiak (1991–1992)
- Jarosław Dubicki (1994–1996)
- Robert Kościuk (1995–1996;1997–1998;1999–2000)
- Robert Morkowski (1995–2004)
- Krzysztof Wilangowski (1996–1997;2001–2002)
- Marek Sobczyński (1996–1997)
- Jerzy Kołodziejczak (1995–1996)
- Krzysztof Mila (1998−1999)
- Piotr Nizioł (1999–2007)
- Marek Miszczuk (2000–2001)
- Artur Robak (2001–2003)
- Jarosław Darnikowski (2002–2003)
- Łukasz Żytko (2001–2002;2014–2015)
- Marek Łukomski (2004–2007)
- Łukasz Biela (2004–2007)
- Łukasz Chelis (2005−2006)
- Łukasz Pacocha (2005−2006;2015–2016)
- Sławomir Pytel (2006–?)
- Grzegorz Jankowski (2006–2008;2015–2016)
- Artur Gliszczyński (2006–2007)
- Radosław Nykiel (2007–2008)
- Tomasz Góra (2007–2008)
- Piotr Włoch (2007–2008)
- Bartosz Stefaniak (2007–2008)
- Jerzy Koszuta (2008–2011;2013–2015)
- Łukasz Grzegorzewski (2008–2009)
- Grzegorz Terlikowski (2008–2009)
- Marcin Stokłosa (2009–2011;2013–2015)
- Jakub Dłoniak (2009–2010)
- Sławomir Buczyniak (2010–2011)
- Marcel Wilczek (2010–2011;2017–2019)
- Rafał Kulikowski (2010–2011)
- Tomasz Ochońko (2011–2012)
- Jarosław Kalinowski (2011–2012)
- Hubert Pabian (2011–2013;2015–)
- Mateusz Witkowski (2011–?)
- Damian Litiwn (2014–2015)
- Mariusz Wójcik (2011–?)
- Łukasz Ratajczak (2012−2013)
- Adam Parzych (2010–2013)
- Kacper Kasprzak (2012–?)
- Karol Szpyrka (2012−2013)
- Piotr Trepka (2012−2013)
- Bartłomiej Szczepaniak (2012−2013)
- Kamil Michalski (2012−2013)
- Michał Kwiatkowski (2013–2014)
- Łukasz Kwiatkowski (2013–2014)
- Adrian Suliński (2013–2014)
- Piotr Pluta (2014–2015)
- Dawid Mieczkowski (2014–2015)
- Karol Pytyś (2013–2014;2015–2018)
- Damian Pieloch (2015–2016)
- Maciej Raczyński (2015–2019)
- Damian Janiak (2016–2017)
- Paweł Śpica (2016–2017)
- Marcin Dymała (2016–2019)
- Paweł Lewandowski (2016–2017)
- Wojciech Fraś (2016–2019)
- Dawid Bręk (2017–2019)
- Alan Czujkowski (2017–2018)
- Sebastian Szymański (2017–2018)
- Piotr Pamuła (2018–2020)
- Tomasz Śnieg (2019–2022;2022–)
- Kacper Młynarski (2019–2022)
- Mateusz Kostrzewski (2019–2020;2020–2021)
- Bartosz Bochno (2019–2020)
- Adam Brenk (2019–2020; od 2022)
- Filip Matczak (2020–2021)
- Szymon Walczak (2020–2020)
- Filip Siewruk (2020–2021)
- Piotr Niedźwiedzki (2021)
- Daniel Szymkiewicz (2021–2022)
- Karol Gruszecki (2022–2023)
- Krzysztof Sulima (2022–2023)
- Paweł Kikowski (2022–2023; od 2024)
- Sebastian Kowalczyk (od 2023)
- Damian Krużyński (od 2023)
- Adam Łapeta (2023–2024)
- Dawid Słupiński (od 2024)
- Kacper Borowski (od 2024)
Zawodnicy (2018–2025)
Marcin Dymała
Dawid Bręk
Marcel Wilczek
Piotr Pamuła
Kacper Młynarski
Mateusz Kostrzewski
Tomasz Śnieg
Adam Brenk
Filip Matczak
Karol Gruszecki
K. Sulima
Paweł Kikowski
D. Grudziński
Adam Łapeta
D. Krużyński
Kacper Borowski
Zawodnicy z zagranicy
W Spójni występowali również zawodnicy z zagranicy. Byli to między innymi[113][123][125]:
- Ridius Stepanavicius
(1990–1991; 1992–1995) - Valdas Legus
(1990–1991) - Romuald Petronis (1991–1992)
- Sigitas Birutis (1992–1994)
- Martin Eggleston
(1994–1996) - Tyrone Thomas (1994–1995)
- Keith Williams (1995–1997)
- Joseph McNaull /
(1996–1997) - Marzel Price (1997–1998)
- Kelvin Upshaw (1997–1999)
- Siergiej Griszajew
(1997–1998) - Nikołaj Tanasiejczuk (1997–1998)
- Jeff Stern (1997–1998; 1998–1999)
- Chris Sneed (1998–1999)
- Roberts Conlinsk (1998–1999)
- Slobodan Slivancanin
(1998–1999) - Aidietis Giedrius (1998–1999)
- Keith Veney (1998–1999)
- Kenny Williams (1999–2000)
- Prentice Mc Gruder (1999–2000)
- Ronnie Thompkins (1999–2000)
- Brian Rewers (1999–2000)
- Anderson Hunt (1999–2000)
- Marcus Wilson (1999–2000)
- Damir Pokrajac (1999–2000)
- Eric Cardenas (1999–2000)
- Paullus Staskunas (1999–2001)
- Walter Jeklin
(2000) - Rashid Atkins (2000–2001)
- Carlos Hines
(2000–2001) - Nemanja Danilovic (2000–2001)
- Brian Lynch (2000–2001)
- Covington Cormier (2001–2002)
- Albert Mouring (2001–2002)
- Jason Rowe (2001–2002)
- Fred Campbell (2001–2002)
- Joe Penberthy (2001–2002)
- Dalibor Petrović (2001–2002)
- Gintaras Stulga (2001–2004)
- Braswell Kevin (2002–2003)
- Mindaugas Jarusevicius (2002–2003)
- Kevin Braswell (2002–2003)
- Jimmy King (2002–2003)
- Kevin Turner (2001–2003)
- Kiwane Garris (2002–2003)
- Shawn Respert (2002–2003)
- Greg Harrington (2003–2004)
- Rolland Miller (2003–2004)
- Brent Darby (2003–2004)
- Kalvin Jurewicz-Johnson / (2013)
- Albert Owens (2018)
- Jalen Hayes (2018)
- Anthony Hickey (2018–2019)
- Nick Madray
/ (2018–2019) - Byron Wesley (2018–2018)
- Norbertas Giga
(2018–2019) - Shane Richards (2018–2019)
- Roderick Camphor (2018–2019)
- Justin Herold (2019)[s]
- Jimmie Taylor (2019)
- Demond Carter (2019)
- Justin Tuoyo (2019)
- Jokūbas Gintvainis (2019–2020)
- Peter Olisemeka
/
(2019–2020) - Jalen Hudson (2019)[t]
- Raymond Cowels (2019–2020; 2020–2021)
- Darnell Jackson (2019)
- Tony Bishop
/ (2019) - Adris De León
(2019–2020) - Harry Froling
(2020) - Baylee Steele (2020–2021;od 2021)
- Ricky Tarrant (2020)
- Omari Gudul
(2020–2021) - Wayne Blackshear (2020)
- Nick Faust (2020–2021)
- Jerome Dyson (2021)
- Jay Threatt (2021)
- Francis Han
/ (2021) - Jacobi Boykins (2021)
- Justin Gray (2021–2022)
- Erick Neal (2021–2022)
- Jake O’Brien (2021)
- Jonas Zohore
(2021–2022) - Admon Gilder (2021–2022)
- Nick Spires
(2021) - Kerron Johnson (2022)
- Brody Clarke (2022–2023)
- Isiah Brown (2022)
- Shawn Jones (2022)
- Jordan Mathews (2022–2023)
- Courtney Fortson (2022–2023)
- Barret Benson (2022–2023)
- Ajdin Penava
(2022–2023) - Stephen Brown Jr. (2023–2024)
- Benjamin Simons (2023–2024)
- Devon Daniels IV (2023–2024)
- Mark Mboya Kotieno
/ (2023) - Alex Stein (2024)
- Wesley Gordon (2023-2025)
- Aleksandar Langović
(2023-2025) - Luther Muhammad (2024–2025)
- Ta’Lon Cooper (2024–2025)
- Jayden Martinez (od 2024)
- Yehonatan Yam
/ (od 2024) - Trey Davis (2025)
- Malik Johnson (2025)
- Elijah McCadden (2025)
- Isaiah Ross (2025)
Zawodnicy (1990–2024)
Keith Williams (L)
Rashid Atkins
Walter Jeklin
J. McNaull
Anthony Hickey
R. Camphor
Demond Carter
Norbertas Giga
P. Olisemeka
Nick Madray
Jimmie Taylor
Jokūbas Gintvainis
Adris De León
R. Cowels
Harry Froling
.jpg)
Nick Faust
.jpg)
Admon Gilder
Darnell Jackson
Justin Tuoyo
Tony Bishop
Shene Richards
Omari Gudul
.jpg)
Jonas Zohore
Byron Wesley
Barret Benson
Jordan Mathews
Brody Clarke
Courtney Fortson
Ajdin Penava
Shawn Jones
Mark Mboya Kotieno
Stephen Brown Jr.
Wesley Gordon
Devon Daniels
Benjamin Simons
Aleksandar Langović
Alex Stein
Yehonatan Yam
Luther Muhammad
Jayden Martinez
Ta’Lon Cooper
Remove ads
Nazwa klubu, przekształcenia, zestawienia, historyczne składy, sukcesy
Podsumowanie
Perspektywa
Nazwa klubu
- ZS (Zrzeszenie Sportowe) Spójnia[u]
- koła sportowe (sekcje sportowe) przy danym zakładzie pracy (PZGS, PSS, Wielki Młyn, Zakład Doskonalenia Rzemiosła, Zakłady Gastronomiczne) z nazwą koło sportowe ZS „Spójnia”[v]
- Terenowe Koło Sportowe ZS „Spójnia”[w]
- ZS Sparta Stargard (1954–1956)
- KS Spójnia Stargard (1956-1961)
- SKS (Stargardzki Klub Sportowy) Spójnia Stargard (1961-1991?)
- LKS (Ludowy Klub Sportowy) Spójnia Stargard (1991?-1993)
- LKS Spójnia – Sterna Stargard Szczeciński (1993−1994)
- LKS Komfort Stargard Szczeciński (1994–1995)
- Komfort Forbo Stargard Szczeciński (1996−1999)
- Komfort Kronoplus Stargard Szczeciński (1999-01.07.2000)
- LKS Spójnia Stargard Szczeciński (od 02.07.2000–2004)
- Stowarzyszenie KS Spójnia Stargard (2004-obecnie)
- Spójnia Stargard-Sportowa Spółka Akcyjna (2018-11.06.2019)
- PGE Spójnia Stargard (12.06.2019-obecnie)
Przekształcenia
- ZS „Spójnia” Stargard (1949-1954) → ZS „Sparta” (1954–1956)
- ZS „Sparta” (1954–1956) → KS „Spójnia” (1956-1961)
- Klub Żeglarski „Miedwie” ‹ › „Sparta” Stargard (1961) ‹ › KS „Spójnia” → SKS „Spójnia” (1961-1991)
- SKS „Spójnia” (1961-1991) → LKS „Spójnia” (1991–1993) → LKS „Spójnia-Sterna” (1993−1994) → LKS „Komfort” (1995–1996) → LKS „Komfort-Forbo” (1996−1999) → LKS „Komfort-Kronoplus” (1999–2000) → LKS „Spójnia” (2000–2004)
- Stowarzyszenie KS „Spójnia” → pozostała w stowarzyszeniu sekcja siatkówki (2004-obecnie)
- Spójnia Stargard-Sportowa Spółka Akcyjna (2018–2019) ‹ › sekcja koszykówki przeszła do → spółki Spójnia Stargard-SSA, sekcja siatkówki pozostała → w stowarzyszeniu KS „Spójnia”
- PGE Spójnia Stargard (12.06.2019-obecnie)
Zestawienia (1953–2023), historyczne składy Spójni
W latach od 1953 do 1958 Spójnia Stargard rozgrywała mecze na szczeblu szkolnym, od 1958 do 2020 rozgrywała mecze w B klasie, A klasie, lidze okręgowej, III lidze, II lidze, I lidze i w PLK. Udokumentowany źródłowo okres to 1968-2020, gdyż jest brak w źródłach szczegółowego udokumentowania okresu 1953-1968, co nie pozwala na bardziej dokładniejszy bilans tych lat, dlatego są to bilanse przybliżone co do statystyk stargardzkiego klubu. Składy stargardzkiego zespołu są zbilansowane od 1953[126][127][124][128].
Sukcesy klubu
Spójnia Stargard w okresie swojego istnienia odniosła wiele sukcesów sportowych do których przyczynili się zawodnicy, sportowcy, trenerzy, działacze, sponsorzy oraz politycy, dziennikarze i kibice. Poniżej zestawienie najbardziej znaczących sukcesów[122][123][124][113][129][130][131]:
- 1959 – awans zespołu seniorów do rozgrywek w A klasie
- 1967 – awans zespołu seniorów do rozgrywek w lidze okręgowej okręgu szczecińskiego
1967 – zespół juniorów zdobył wicemistrzostwo okręgu szczecińskiego- 1968 – awans do III ligi (międzywojewódzka)
- 1974 – awans juniorów do turnieju półfinałowego. Trenerem stargardzkiego zespołu juniorów był Ryszard Janik
- 1980 – awans do II ligiPGE Spójnia Stargard
Dominik Grudziński z paterą za I miejsce w Lotto 3×3 Ligi (24.02.2024) 
Damian Krużyński I miejsce i MVP - 1986 – zespół juniorów Spójni zdobył V miejsce w mistrzostwach Polski
- 1994 – awans do I ligi (ekstraklasa)
- 1997 – wicemistrz Polski w rozgrywkach PLK
- 1997 – awans do II rundy Pucharu Koracia
- 1999 – zespół juniorów Spójni zdobył VII miejsce w mistrzostwach Polski
2000 – zespół kadetów został mistrzem Polski- 2002 – zespół juniorów Spójni zdobył brązowy medal mistrzostw Polski
- 2003 – zespół juniorów starszych zdobył mistrza Polski
- 2006 – zespół juniorów starszych Spójni zdobył VII miejsce w mistrzostwach Polski
- 2009 – awans i powrót do I ligi koszykarzy
- 2010 – drużyna do lat 18 zdobyła wicemistrzostwo Polski
- 2016 – awans do II ligi w piłce siatkowej kobiet
2017 – awans do półfinału play off w I lidze koszykarzy, trzecie miejsce i zdobycie brązowego medalu- 2018 – awans i powrót po 14 latach do ekstraklasy koszykarskiej
- 2021 – zespół zdobył srebrny medal w Pucharze Polski
- 2024 – zespół zdobył I miejsce w turnieju Lotto 3×3 Ligi. MVP ligi został koszykarz Damian Krużyński
- 2024 – zespół seniorów zdobył IV miejsce w mistrzostwach Polski w rozgrywkach PLK
Pamiątki związane ze Spójnią
Z klubem sportowym Spójnia Stargard było i jest związanych wiele pamiątek, wyróżnień, dyplomów, odznaczeń, medali, między innymi:
Odznaka Spójni
Medal od PZKosz
Medal za II miejsce
Mistrzostwo Polski juniorów starszych
Puchar I m. I liga
Medal I m. 2018
Od PZKosz
Statuetka
Za I miejsce Liga 3x3 (2024)
Remove ads
Inne sekcje w Spójni
Siatkówka kobiet
W Klubie Sportowym Spójnia Stargard oprócz sekcji koszykówki mężczyzn działała w latach 2015–2020 sekcja siatkówki kobiet[35].
Brydż, tenis ziemny, szachy, piłka ręczna, karate, aikido
W swojej wieloletniej historii w Spójni działały także sekcje:
- brydża sportowego (kierownik Włodzimierz Bielecki)
- lekka atletyka
- strzelectwa
- tenisa ziemnego
- piłki ręcznej (reaktywowanie w 1979)
- karate (kierownik Wacław Daszkiewicz)
- aikido (kierownik Marek Ławrynowicz)
Sekcje zostały powołane w latach 70./80. i 90.
Remove ads
Ciekawostki
W historii klubu sportowego Spójnia Stargard było wiele interesujących wydarzeń, uroczystości, spotkań, sukcesów, porażek, rekordów sportowych, ciekawostek, w tym między innymi[123][124][35][129]:
- pierwszym prezesem klubu był Józef Tropaczyński (1949);
- trener najdłużej prowadzący zespół koszykówki mężczyzn to Ryszard Janik, 25 lat (1965-1990);
- pierwszym obiektem, gdzie drużyna rozgrywała swoje mecze, była sala gimnastyczna Szkoły Podstawowej nr 2 przy ul. Limanowskiego (lata 50./60.), następnie od 1973 zespół rozgrywał mecze w nowo wybudowanej sali gimnastycznej Szkoły Podstawowej nr 1 przy ul. Popiela 2, dalej w sali gimnastycznej na osiedlu Zachód, potem w 1988 w wielofunkcyjnym obiekcie przy ul. Pierwszej Brygady 1 i od 2000 w nowej rozbudowanej hali;
- rekordowy klubowy wynik bez porażki zespół ustanowił grając w rozgrywkach III ligi (międzywojewódzka) w sezonie 1979/80, był prowadzony przez Ryszarda Janika i przez 42 spotkania był drużyną bez porażki;
- pierwszymi obcokrajowcami w Spójni to Ridius Stepanovicius i Valdas Legus z Litwy (1990–1991;1992–1995);
- najwyższy rekordowy wynik Spójnia zanotowała 13 stycznia 1980 w Stargardzie Szczecińskim, gdzie pokonała Wartę Międzychód 222:53;
- najwięcej punktów dla klubu zdobył Krzysztof Koziorowicz (4911), w latach 1979/1992;
- pierwszym czarnoskórym graczem w Spójni był Martin Eggleston, w okresie wejścia zespołu do ekstraklasy (1994–1996);
- w sezonie 1995/96 Keith Williams w wygranym meczu Komfortu ze Śląskiem zdobył aż 50 punktów, co było wyczynem absolutnie bez precedensu;
- inauguracyjny mecz w Stargardzie sezonu 1994/95 I ligi odbył się 17 września 1994, Komfort Stargard przegrał z mistrzem Polski Śląskiem Wrocław 64:82 (Martin Eggleston rzucił 36 pkt);
- rekord frekwencji w starej hali przy ul. Pierwszej Brygady 1 padł podczas meczu z Nobilesem Włocławek, wynosił 1582 osób, a ustanowiono go w grudniu 1994 (słynna bijatyka);
- największym sukcesem zespołu koszykarskiego jest wywalczenie tytułu wicemistrza Polski przez klub występujący wówczas pod nazwą Komfort, do dziś jest to największy sukces zachodniopomorskiej koszykówki;
- w sezonie 2003/2004 zespół w rozgrywkach PLK zanotował 13 porażek z rzędu, ostatecznie spadł do I ligi;
- zespół grający w II lidze w sezonie 2008/2009 prowadzony przez Mieczysława Majora przez 12 kolejek rundy zasadniczej był drużyną bez porażki;
- rekord frekwencji w nowej hali przy ul. Pierwszej Brygady 1 padł podczas meczu w walce o I ligę z Radex Szczecin, wynosił ponad 2 tysiące kibiców, a ustanowiono go w 2009 podczas trzeciego meczu finałowego rywalizacji play-off z AZS Radex z wynikiem 2:1 dla Spójni;
- najwięcej spotkań w zespole w latach 2000-2016 rozegrał Arkadiusz Soczewski (391);
- największym sukcesem zespołu siatkarek jest wywalczenie awansu w 2015 do II ligi;
- zespół koszykarzy I ligi prowadzony przez Krzysztofa Koziorowicza w sezonie 2017/2018 przez 15 kolejek rundy zasadniczej był drużyną bez porażki, jednocześnie pobił jeden z rekordów jakim był bilans sezonu 1978/79, gdzie Spójnia grała w III lidze i nie poniosła porażki w 14 z rzędu meczach, na swoim boisku zanotował 11 zwycięstw, w sezonie 2017/2018 (włącznie z play-off) zespół odniósł 37 wygranych meczów;
- przybliżony bilans statystyczny Spójni w rozgrywkach: B klasy, A klasy, ligi okręgowej, III lidze, II lidze, I lidze, PLK – (1956-2023) to > 1 734 meczów, w tym 879 zwycięstw, porażek 802, bilans punktowy – 123 227 ‹› 121 814 (stan na dzień 14.02.2023);
- w latach 2004 do 2018 Spójnia rozegrała w I i II lidze 452 spotkań ligowych, w tym zanotowała 253 wygranych i 199 porażek;
- w 2018 i 2019 zespół w ekstraklasie sezonu 2018/2019 pod wodzą trenera Koziorowicza w 16 meczach zanotował 3 wygrane i 13 porażek (stan na dzień 25.04.2019); w 2019 zespół w ekstraklasie sezonu 2018/2019 pod wodzą trenera Piechuckiego zanotował w 14 meczach 6 wygranych i 8 porażek, w sumie drużyna odniosła 9 zwycięstw przy 21 porażkach, we własnej hali rozegrali 15 spotkań z frekwencją ponad 23 tysiące widzów (23,670) (stan na dzień 25.04.2019);
- we wrześniu 2019 klub obchodził 70-lecie;
- 18 marca 2020 decyzją władz PLK (ze względu na epidemię koronawirusa) sezon 2019/2020 został zakończony. Sklasyfikowano drużyny na podstawie punktacji, mistrzem Polski został Stelmet Enea BC Zielona Góra, na podium: TBV Start Lublin i Anwil Włocławek. Nikt z ligi nie spadł. Stargardzki zespół zajął 9 miejsce, zanotował 10 wygranych i 12 porażek na 8 nierozegranych spotkań, w swojej hali drużyna wygrała 6 spotkań na 12 meczów. Zespół pod wodzą trenera Kamila Piechuckiego zanotował 2 wygrane i 5 porażek, w sumie jako trener Spójni Kamil Piechucki w ekstraklasie zanotował bilans 21 meczów, w tym 8 zwycięstw, 13 porażek. Zespół pod wodzą trenera Jacka Winnickiego zanotował 10 wygranych i 13 porażek[45]. W Stargardzie spotkania ekstraklasowe sezonu 2019/2020 obejrzało 16 tys. widzów (stan na dzień 22.03.2020);
- w 2020 zespół w ekstraklasie sezonu 2019/2020 pod wodzą trenera Winnickiego zanotował w 8 meczach 2 zwycięstwa i 6 porażek, w sumie w 23 meczach miał statystykę: 10 wygranych i 13 porażek, za trenera Macieja Raczyńskiego w 12 meczach ma 7 wygranych i 5 porażek, za trenera Marka Łukomskiego 10 zwycięstw i 7 porażek (w tym mecze w Pucharze Polski oraz w play off)[132][133]
- stargardzki zespół w ekstraklasie sezonu 2021/2022 pod wodzą trenera Marka Łukomskiego zanotował 8 zwycięstw i 12 porażek, po zmianie trenera - Maciej Raczyński 3 zwycięstwa i 6 porażek[134] (stan na dzień 13.04.2022);
- w ekstraklasie sezonu 2022/2023, w pucharze Polski, w pucharze FIBA Europe Cup sezonu 2023/2024 oraz sezonu 2023/2024 PLK zespół pod wodzą trenera Sebastiana Machowskiego w sumie zanotował 41 zwycięstw i 40 porażek[135][136] (stan na dzień 10.09.2024);
- w ekstraklasie sezonu 2024/2025 (9 zwycięstw i 21 porażek), w pucharze FIBA Europe Cup sezonu 2024/2025 (3 zwycięstwa i 3 porażki), w sumie zespół z trenerem Andrejem Urlepem rozegrał 26 spotkań, zanotował 10 zwycięstw i 15 porażek ( w lidze 7 zwycięstw i 12 porażek), po zmianie trenera - Maciej Raczyński 1 zwycięstwo i 4 porażki oraz Krzysztof Koziorowicz 1 zwycięstwo i 5 porażek[137][138] (stan na dzień 10.05.2025).
Remove ads
Galeria
- Klub Spójnia Stargard
Odznaka Spójni z lat 70.
Budynek byłej siedziby Spójni, Dworcowa 12
Awans do II ligi Spójni Stargard (1980)[x]
Sala gimnast. SP nr 12, tu grała Spójnia w lat 80.
Sala gimnast. SP nr 12, tu grała Spójnia w lat. 80.
Spójnia-Sterna Stargard (22.09.1993)[y]
Spójnia-Sterna Stargard w meczu Wybrzeżem Gdańsk (1994)
Były trener Spójni Ryszard Janik (2017)
Trener Grzegorz Chodkiewicz
Trener Tadeusz Aleksandrowicz
Spójnia-Sterna Stargard. Awans do ekstraklasy (27.03.1994)[z]
Ridijus Steponavičius podczas meczu z Wybrzeżem Gdańsk (27.03.1994)
Trenerzy Chodkiewicz, Major (L1) w meczu z Wybrzeżem Gdańsk (1994)
Spójnia-Komfort Stargard w PLK (22.10.1994)[aa]
Komfort Stargard (1996)[ab]
Spójnia wicemistrz Polski (1997)[ac]
Komfort Stargard (1997–1998)
Hala sportowa OSiR, widok na starą trybunę
Mistrzostwo Polski jun. star. (2003)
Medal 60-lecia Spójni Stargard (2009)
Były prezes Spójni Tadeusz Gutowski (2017)
Spójnia w Szczecinie (20.01.2019)
Hala OSiR w Stargardzie
Sektorówka Pierwszej Brygady
Stargardzki klub kibica
70-lecie Spójni Stargard (09.2019)
Były kierownik biura Krzysztof Wiśniewski
Manager klubu Piotr Biernikowicz
Spójnia Stargard (30.09.2022)[ad].
Mecz o III miejsce Śląsk–Spójnia (2024)
Sebastian Machowski (2023/2024)
Wyróżnienia z ok. 75 lecia (2024)
Mural na 75 lecie Spójni (2024)
Krzysztof Koziorowicz (29.10.2024)
Mecz PGE Spójnia z GTK Gliwice (2025)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Remove ads
Zobacz też
Linki zewnętrzne
Uwagi
- Źródło Z dziejów ziemi stargardzkiej pod redakcją Bogdana Dopierały na stronie 376 podaje, że we wrześniu 1949 po zlikwidowaniu koła sportowego ZS „Związkowiec”, powstało Zrzeszenie Sportowe „Spójnia”, które przejęło dorobek zlikwidowanego ZS „Związkowiec”, natomiast źródło Rozwój koszykówki w latach 1945-1956 na terenie Szczecina i województwa pod redakcją Iwony Lewickiej Garstki podaje na stronie 42, że 13 listopada 1949 powstał Ludowy Klub Sportowy „Spójnia”[2][6].
- Źródło: Rozwój koszykówki w latach 1945-1956 na terenie Szczecina i województwa pod redakcją Iwony Lewickiej Garstki podaje, że 13 listopada 1949 powstał Ludowy Klub Sportowy „Spójnia”. Natomiast źródła Janika i Koziorowicza wskazują, że w 1949 powstało ZS „Spójnia”, składające się z pięciu kół, które działały przy patronackich zakładach pracy[6][8].
- Pierwsze miejsce zajęło stargardzkie Państwowe Liceum Pedagogiczne TPD wygrywając z Liceum Mechanicznym i z Liceum Ogólnokształcącym[15][16].
- W latach 70. do współpracy z klubem dołączyła cukrownia „Kluczewo”, w okresie tym jedynym zakładem wspierającym finansowo klub pozostał WSS „Społem”. Od 1977 zakładem szczególnie zainteresowanym i zaangażowanym we współpracy z klubem był OZTiMD (Okręgowy Zakład Transportu i Maszyn Drogowych)[26].
- Wypożyczony do SKS-u Fulimpex Starogard Gdański[89].
- Był trenerem PGE Spójni Stargard od 27 sierpnia 2024 do 4 marca 2025 sezonu 2024/2025. Ofertę pracy jako trenerowi w stargardzkim klubie przedstawili mu telefonicznie prezes Paweł Ksiądz, wiceprezes Krzysztof Koziorowicz i dyrektor sportowy Wiktor Grudziński, który prawie 20 lat temu w Anwilu grał w zespole prowadzonym właśnie przez słoweńskiego szkoleniowca. Ostatecznie szybko podpisano obustronną umowę. Szefowie PGE Spójni – w momencie podpisywania umowy – obiecali Słoweńcowi, że w trakcie sezonu będzie mógł grać szóstką obcokrajowców (kwota 100 tys. zł do kasy PLK). Jednocześnie trener Urlep kilka razy wskazywał, że drużyna potrzebuje wzmocnień. Zadeklarował także, że celem na sezon 2024/2025 jest wejście do play-offu. Jego transferem, na który miał wpływ do stargardzkiej drużyny, był Ta’Lon Cooper. Dziennikarz szczeciński Jakub Lisowski wskazał, że włodarze PGE Spójni, szczególnie Wiktor Grudziński, zatrudniając trenera Andreja Urlepa podjęli ryzyko, bo nie brakowało ostrzeżeń, że doświadczony Słoweniec może rozbić zespół. Trener Urlep z drużyną notował coraz więcej porażek. W mediach społecznościowych pojawił się temat zatrudnienia Borisa Balibrei, który niedawno został zwolniony przez władze MKS-u Dąbrowa Górnicza. Z informacji portalu Z Krainy NBA wynikało, że sam Hiszpan był mocno zainteresowany taką współpracą, ale do niej nie doszło, bowiem szefowie PGE Spójni nie zamierzali rezygnować z Andreja Urlepa. Z decyzją zmiany trenera wstrzymano się jeszcze o kilka tygodni. Ostatecznie 4 marca 2025 prezes PGE Spójni Stargard zawiesiła trenera Urlepa, a obowiązki przejął jego asystent Maciej Raczyński. Trener Andrej Urlep zanotował w pucharze FIBA Europe Cup sezonu 2024/2025 (3 zwycięstwa i 3 porażki), w sumie zespół z trenerem Andrejem Urlepem rozegrał 26 spotkań, 10 zwycięstw i 15 porażek (w lidze 7 zwycięstw i 12 porażek)[90][91][92][93].
- Po zawieszeniu Andreja Urlepa osobiście prezes PGE Spójni Stargard objął stanowisko trenera deklarując na konferencji prasowej prowadzenie zespołu do końca rozgrywek, po czym zrezygnował po przegranym meczu z Arką Gdynia. Zanotował 1 zwycięstwo i 4 porażki. Trenerem został Krzysztof Koziorowicz[94].
- Krzysztof Koziorowicz po rezygnacji z dalszego prowadzenia Spójni przez Macieja Raczyńskiego został trenerem PGE Spójni Stargard 7 kwietnia 2025 z misją ratowania stargardzkiej drużyny przed degradacją z ekstraklasy do I ligi. Wcześniej prowadził stargardzką drużynę przez dwa pełne sezony na zapleczu OBL. Wtedy były sukcesy - w sezonie 2016/2017 trzecie miejsce, a w sezonie 2017/2018 awans do Orlen Basket Ligi. W sezonie 2024/2025 poprowadził zespół w sześciu meczach ( jedno zwycięstwo i 5 porażek) i nie utrzymał zespołu w Orlen Basket Lidze, powodując spadek stargardzkiej drużyny do I ligi[95].
- Był czołowym koszykarzem stargardzkiej drużyny i PLK. Amerykański koszykarz przed przyjściem do PGE Spójni Stargard był trzecim strzelcem ligi fińskiej (587 pkt), a w lidze nowozelandzkiej był najlepszym strzelcem (514 pkt). Był znany z tego, że rzuca z półdystansu. W marcu 2025 jako zawodnik stargardzkiego zespołu dostał ofertę z Izraela. Umowa z amerykańskim zawodnikiem została rozwiązana za porozumieniem stron i dekretowana przez prezes klubu Ewelinę Świergiel. Odszedł ze Spójni Stargard 30 marca 2025 po wygranym meczu w Toruniu, gdzie zdobył 34 punkty rzucając rzut na zwycięstwo. W Orlen Basket Lidze notował średnio 19 punktów, 3,8 zbiórek, 1,8 asysty oraz 1,4 przechwytu na mecz. Spójnia znalazła w Finlandii Isaiaha Rossa, który został zapamiętany jako jeden z najsłabszych obcokrajowców w historii klubu[96][97].
- Luther Muhammad dostał ofertę z Izraela i odszedł. Spójnia znalazła w Finlandii Isaiaha Rossa, który jak przedstawił szczeciński dziennikarz sportowy Jakub Lisowski zostanie zapamiętany jako jeden z najsłabszych obcokrajowców w historii klubu. Dziennikarz portalu PolskiKosz.pl Marcin Boguszewski wskazał, że Isah Ross, był symbolem nietrafionych transferów. Ross nie wniósł absolutnie nic swoją grą.[96][98].
- Grał w Spójni Stargard za trenera Machowskiego w sezonie 2023/2024. Na sezon 2024/2025 był planowany do gry w Spójni Stargard. Stargardzki klub konkurował o tego gracza z Icon Sea Czarnymi Słupsk. Rozmowy z zawodnikiem prowadził trener Machowski i dyrektor sportowy Wiktor Grudziński, którzy złożyli zawodnikowi oficjalną propozycję nie wiedząc, na czym stoimy budżetowo na następny sezon. Dzięki temu Icon Sea Czarni Słupsk wygrał rywalizację o Alexa Steina[104].
- Był prezesem Spójni Stargard w latach 2018-2024. Pod jego sterami klub zagrał w finale Pucharu Polski, zajął czwarte miejsce w ligowych rozgrywkach oraz awansował do europejskich pucharów. Był w połowie sierpnia 2025 inicjatorem wraz z wiceprezesem i dyrektorem sportowym zakontraktowania trenera Urlepa[105][106][107].
- Był zatrudniony w roli trenera koordynatora, gdyż nie miał stosownej licencji Polskiej Ligi Koszykówki, aby mógł być oficjalnie wpisywany do protokołu meczowego, tak więc „na papierze” pierwszym trenerem był dotychczasowy drugi trener Ireneusz Purwiniecki
- Był testowany od 06.03.2019 do 14.03.2019, ostatecznie nie został zatwierdzony do gry w zespole
- Testowany w okresie próbnym tzw. try-out od 09.09.2019 do 17.09.2019, ostatecznie nie został zatwierdzony do gry w zespole
- Źródło Rozwój koszykówki w latach 1945-1956 na terenie Szczecina i województwa pod redakcją Iwony Lewickiej Garstki na stronie 42 podaje, że 13 listopada 1949 powstał Ludowy Klub Sportowy „Spójnia”, źródło Stargardzkie abc Edwarda Olszewskiego na stronie 96 podaje, że historia stargardzkiego LKS Spójnia rozpoczęła się w roku 1949(1949-1953)[6].
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads