Slavín (mauzoleum)

Historia

Fundatorami budowy byli burmistrz Smíchova Petr Fischer i rektor parafii wyszehradzkiej, Mikuláš Karlach. Przekazali mauzoleum patriotycznemu stowarzyszeniu Svatobor, które miało nim zarządzać. Architekt Antonin Wiehl przedstawił dwa projekty, z których projekt kaplicy został natychmiast odrzucony. Wybrano wersję zespołu monumentalnych grobowców oraz arkad z katakumbami. Obiekt powstał w latach 1889–1893 we wschodniej części Cmentarza Wyszehradzkiego, w formie neorenesansowych arkad i grobowców, które ozdobiono rzeźbami dłuta Josefa Maudera. Pierwszy pogrzeb miał miejsce osiem lat po zakończeniu budowy, w 1901 spoczął tu poeta Julius Zeyer. W 1929 przeprowadzono pierwszą przebudowę i remont, pracami kierował Josef Fanta.

Remove ads

Pochowani

Podsumowanie

Perspektywa

Poeci i pisarze
- Julius Zeyer, Josef Václav Sládek, Jaroslav Vrchlický, Růžena Svobodová, Jan Klecanda, Jaroslav Hilbert, Antonín Klášterský, František Xaver Svoboda, Josef Hora, Karel Toman, Marie Pujmanová, Josef Štefan Kubín
Aktorzy
- Otýlie Beníšková, Zdeněk Štěpánek, Vítězslav Vejražka, Eduard Kohout, Ladislav Boháč, Jaroslav Marvan, Karel Höger
Malarze
- Vojtěch Hynais, Alfons Mucha, Václav Špála, Antonín Pelc, Antonín Strnadel
Rzeźbiarze
- Josef Václav Myslbek, Jan Štursa, Bohumil Kafka, Ladislav Šaloun, Jan Lauda
Śpiewacy operowi
- Ema Destinnová, Otakar Mařák, Vilém Zítek, Richard Kubla, Kamila Ungrová, Václav Bednář
Pianiści
- Jan Heřman, František Maxián
Skrzypkowie
- Jan Kubelík, Jaroslav Kocián, Karel Hoffmann
Architekci
- Kamil Hilbert, Josef Gočár, Karel Honzík, Jaroslav Fragner
Wynalazcy
- František Křižík
Dyrygenci i kompozytorzy
- Rafael Kubelík, Oskar Nedbal
Reżyserzy
- Ferdinand Pujman, Vojta Novák
Historycy
- Václav Vladivoj Tomek
Archeolodzy
- Josef Ladislav Píč
Filolodzy
- Václav Hanka, Josef Král, Oldřich Hujer
Historycy literatury
- Jan Václav Novák
Ekonomiści
- Josef Gruber
Krytycy i historycy teatru
- Karel Engelmüller

Zmarły w 1976 aktor Eduard Kohout został pochowany w Slavínie wbrew swojej ostatniej woli, natomiast ciało Jana Nerudy, które zostało ekshumowane do mauzoleum, po protestach krewnych ponownie pochowano w rodzinnym grobie.

Remove ads

Bibliografia

Zdeněk Wirth: Antonín Wiehl a česká renesance. Praha: Jan Štenc, 1921, s. 21–27.
Petra Kernová: Sochař Josef Mauder (1854–1920). Olomouc: 2011, s. 23–24. – praca dyplomowa z Uniwersytetu Palackého w Ołomuńcu (Wydział Filozoficzny, Katedra Sztuk Pięknych, dr Alena Kavčáková)
Václav Liška: Slavín. Zpráva o rekonstrukci. Praha: Svatobor, 2006. ISBN 80-86946-07-X.

Kontrola autorytatywna (grobowiec):