Skunksik plamisty

Skunksik plamisty^[5], skunks plamisty (Spilogale putorius) – gatunek ssaka z rodziny skunksowatych (Mephitidae).

Skunksik plamisty

Spilogale putorius[1]
(Linnaeus, 1758)[2]
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Rodzina	skunksowate
Rodzaj	skunksik
Gatunek	skunksik plamisty
Synonimy
Viverra putorius Linnaeus, 1758[2]
Podgatunki
S. p. putorius (Linnaeus, 1758) S. p. ambarvalis Bangs, 1898 S. p. interrupta (Rafinesque, 1820)[3][1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]
narażony na wyginięcie
Zasięg występowania

Występowanie i biotop

Południowe prowincje kanadyjskie, Stany Zjednoczone (poza Alaską). Zamieszkuje pustynie, lasy, prerie oraz przedmieścia osad ludzkich.

Charakterystyka ogólna

Podstawowe dane
Długość ciała	32–46 cm
Długość ogona	8–16 cm
Masa ciała	125–200 g
Dojrzałość płciowa	w 152 dniu życia
Ciąża	31 dni
Liczba młodych w miocie	4-7
Długość życia	do 10 lat

Wygląd

Sierść koloru czarnego z poziomymi, białymi pasami na karku i barkach, na bokach ciała białe plamy i ukośne pasy. Sierść jest najdłuższa na ogonie a najkrótsza na głowie. Ogon puszysty o białym końcu.

Tryb życia

Skunksiki plamiste żyją pojedynczo, często w opuszczonych norach. Są aktywne głównie nocą, rzadko widuje się je w dzień. Żyją osobno, tylko w czasie godów samiec i samica przebywają razem ze sobą. Rozród odbywa się na przełomie kwietnia i maja. Samica rodzi 4-7 młodych o masie ok. 10 g. Okres laktacji trwa 6-7 tygodni. Przez całe lato, młode podążają za matką.

Skunksiki plamiste są wszystkożerne. Zjadają drobne ssaki, jaja ptasie, gady, płazy i owady. Nie gardzą też pokarmem roślinnym.

W razie zagrożenia wydzielają z gruczołów żółtawą, oleistą wydzielinę, która może zostać rozpryskana w 5-6 porcjach. Unosi ogon i wystrzeliwuje wydzielinę na odległość 3-5 metrów. Okropny i długo utrzymujący się zapach można wyczuć z odległości 1 km. Jeżeli wydzielina trafi w oczy napastnika, powoduje dotkliwy ból i okresową ślepotę. Często jednak spotkanie skunksa z napastnikiem kończy się na ucieczce tego drugiego, bez konieczności użycia cuchnącej wydzieliny.

Znaczenie

Do naturalnych wrogów skunksika należy puchacz wirginijski. Sporadycznie polują na nie wilki, kojoty czy lisy, a także ptaki drapieżne. Ludzie polują na skunksiki dla pozyskania skór, a także dla sportu.

Zagrożenie i ochrona

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii niskiego ryzyka LC^[4].