Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skowrończyk mały[4], skowronek karłowaty[5] (Alaudala rufescens) – gatunek małego ptaka z rodziny skowronków (Alaudidae). Zamieszkuje Półwysep Iberyjski, północną Afrykę i Bliski Wschód. Żyje na stepach i półpustyniach z niskimi, gęstymi zaroślami. W maju 2019 roku został po raz pierwszy zaobserwowany na terenie Polski (w Helu) i wciągnięty na listę krajowej awifauny[6][7][8].
Alaudala rufescens | |||
(Vieillot, 1819) | |||
![]() Skowrończyk mały sfotografowany na wyspie Gran Canaria | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
skowrończyk mały | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
![]() |
W starszych ujęciach systematycznych gatunek ten był bardzo szeroko definiowany. Autorzy Handbook of the Birds of the World wyróżnili 16 podgatunków A. rufescens występujących od Półwyspu Iberyjskiego i północnej Afryki po wschodnie wybrzeże Chin, część autorów wydzielała jednak podgatunki ze wschodu zasięgu jako A. cheleensis (skowrończyk mongolski)[1]. W oparciu o badania Alström et al. 2021[9] podgatunki z mniej więcej środkowej części zasięgu wydzielono do osobnego gatunku o nazwie A. heinei (skowrończyk kaspijski)[4][10]. Obecnie (2023) wyróżnia się już tylko trzy podgatunki A. rufescens[10][11][12][13]:
Dawniej także pozostałe gatunki z rodzaju Alaudala – A. somalica (skowrończyk rdzawy) i A. raytal (skowrończyk malutki) – bywały uznawane za podgatunki A. rufescens, jednak wyraźnie różnią się od niego morfologią, wokalizacją i doborem siedlisk[1].
Skowrończyk mały jest podobny do skowrończyka krótkopalcowego, ale jest nieco ciemniejszy i ma brązowawy nalot na piersi.
W sezonie lęgowym często wyprowadza dwa lęgi, a niekiedy nawet trzy. Budową gniazda zajmuje się samica; stanowi je mały wydrapany dołek w ziemi, w środku wyścielony roślinnością, umieszczony w pobliżu niewielkiego krzewu lub kępy roślin. W zniesieniu 2–6 jaj, zazwyczaj 3–4. Wysiadywaniem zajmuje się samica przez 13–14 dni, czasem pomaga jej w tym samiec. Opieką nad pisklętami zajmują się oboje rodzice. Młode opuszczają gniazdo po 9 dniach, czasem później (do 12 dni), ale w pełni opierzone stają się dopiero po około 15 dniach od wyklucia[11].
IUCN uznaje skowrończyka małego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern); w nowym, wąskim ujęciu systematycznym po raz pierwszy sklasyfikowała go w 2022 roku. Liczebność światowej populacji wstępnie szacowana jest na 500 000 – 999 999 dorosłych osobników. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za prawdopodobnie spadkowy[3].
Na terenie Polski skowrończyk mały jest objęty ścisłą ochroną gatunkową jako gatunek występujący naturalnie na terytorium państw Unii Europejskiej[14].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.