Sienicki (herb szlachecki)

Sienicki (Jelita odmienne III) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Jelita, z nobilitacji.

Opis herbu

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W polu błękitnym trzy kopie w gwiazdę złote - dwie w krzyż skośny i trzecia na opak, na nich.

Klejnot - ramię zbrojne, trzmające płonącą pochodnię.

Labry błękitne, podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki

Nadany 1 marca 1581 Janowi Sienickiemu. Herb powstał z adopcji do herbu Jelita^[1]. Niemal identyczny herb (z inną tynkturą) otrzymał tego samego dnia Stefan Maszalski (herb własny Maszalski). Nobilitacja była nagrodą za odwagę przy zdobywaniu Wielkich Łuków^[2].

Herbowni

Sienicki.

Przypisy

1. Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 113. ISBN 83-7181-217-5.
2. Anna Wajs: Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. Warszawa: DiG, 2001, s. 110. ISBN 83-7181-173-X.

Bibliografia

• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1. Brak numerów stron w książce

Linki zewnętrzne

• Herb Sienicki z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla