Siatecznik bałtycki
gatunek morskiego mszywioła Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siatecznik bałtycki[3][4] Einhornia crustulenta (Pallas, 1766) – gatunek morskiego[4][3] mszywioła z rodziny Electridae[1][2]. Spotykany w niektórych morzach półkuli północnej[5]. Jest to najpospolitszy mszywioł występujący w Bałtyku[3], w tym w Polsce[4], pokrywający różnorodne podwodne przedmioty[3].
.jpeg)
Rozmieszczenie
Siatecznik bałtycki występuje w Morzu Północnym, Bałtyku, Morzu Barentsa, Morzu Białym i na wybrzeżu Pacyfiku w Oregonie w U.S.A.[5]. Podawany również z Morza Śródziemnego[6]. Jest to najpospolitszy mszywioł występujący w Bałtyku[3], w tym w Polsce[4].
Środowisko
Siatecznik bałtycki pokrywa różnorodne przedmioty znajdujące się pod wodą[3]. Siateczkowate naloty jego kolonii ścielą się na przykład na skorupkach omułka jadalnego, na morszczynie[4].
Budowa
Siatecznik bałtycki podobnie jak prawie wszystkie mszywioły jest zwierzęciem kolonijnym. Jego kolonia ma postać popielatej siateczkowatej powłoczki o średnicy 10–15 mm i grubości 1 mm. Średnica jej oczek wynosi 0,5–0,6 mm. Są to pochewki (cystydy) będące częścią zooidów, czyli pojedynczych osobników kolonii. Ich ścianki i denka są zwapniałe, a przez otworek w zamykającej je przeźroczystej błonce zooidy wysuwają przednią część ciała (lofofor), na której znajduje się napędzający pokarm wieniec czułków otaczający usta. W razie zaniepokojenia zooid chowa się do swojej pochewki, a otworek przykrywa białym wieczkiem. Zooidy żyjące w zacisznej wodzie. Po przeciwnej stronie pochewki mają chitynowy cierń[3].
Cykl życiowy
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.