Shane MacGowan
irlandzki wokalista, lider The Pogues Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Shane MacGowan (ur. 25 grudnia 1957 w Pembury[1], zm. 30 listopada 2023 w Dublinie[2]) – irlandzki wokalista i muzyk folkowo-rockowej grupy The Pogues, aktor.
 MacGowan w 1991 | |
| Imię i nazwisko |
Shane Patrick Lysaght MacGowan |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Aktywność |
1977–2020 |
| Zespoły | |
| The Pogues | |
| Strona internetowa | |
Biografia
Podsumowanie
Perspektywa
Dzieciństwo spędził w Tipperary i od początku miał kontakt z muzyką, już w wieku trzech lat dając pierwszy domowy koncert. W wieku sześciu lat wraz z rodzicami wyemigrował do Anglii, gdzie uczęszczał do Westminster School[3].
W połowie lat 70. stał się częścią powstającej londyńskiej sceny punkowej, był pod wielkim wrażeniem debiutu Sex Pistols, którego koncert zobaczył w czerwcu 1976[4]. Jego pierwszym zespołem stał się The Nipple Erectors, potem o nazwie skróconej do The Nips, który nagrał jedną płytę, Only the End of the Beginning i kilka singli[3].
W 1982 był jednym z założycieli grupy The Pogues, grającej pełną energii, punkową wersję irlandzkiej muzyki folkowej[5]. Z The Pogues nagrał kilka albumów, jednak w 1991 został z niej wyrzucony z powodu nałogów[3]. W tym czasie założył zespół The Popes, z którym nagrał album The Snake. Do The Pogues wrócił w 2001 i grał do 2014, gdy grupa zawiesiła działalność[2]. Po 2010 występował również z własnym zespołem The Shane Gang, w której skład wchodzili muzycy irlandzkiej grupy In Tua Nua[6].
W 1987 wraz z Kirsty MacColl nagrał bożonarodzeniową piosenkę, Fairytale of New York, którą napisał wspólnie z Jem Finer. Wydana jako singel The Pogues dotarła do drugiego miejsca brytyjskiej listy przebojów i pozostaje jedną z ulubionych brytyjskich piosenek świątecznych[2][7].
MacGowan przez lata uzależniony był od alkoholu i narkotyków, z którymi pierwszy kontakt miał już w wieku 14 lat[3][7]. Utracił też wszystkie zęby, a po złamaniu miednicy poruszał się na wózku[6]. Na jego temat powstał w 2020 film dokumentalny, Crock of Gold: A Few Rounds with Shane MacGowan[8].
Wyróżnienia i ocena
W styczniu 2018 w Dublinie miał miejsce koncert z okazji 60. urodzin MacGowana. Podczas koncertu wokalista otrzymał nagrodę za całokształt twórczości, którą wręczył irlandzki prezydent, Michael D. Higgins[9].
W fimie „Great Hunger” z 1997, poświęconym życiu MacGowana, Bono określił go jako największego obecnie irlandzkiego kompozytora[4].
Filmografia
- 1987: Z piekła rodem jako Bruno McMahon
- 1987: Eat the Rich jako terrorysta
- 2004: Rozpustnik jako XVII-wieczny bard
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.