Loading AI tools
polski bakteriolog Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Seweryn Leopold Sterling (ur. 6 kwietnia 1864 we wsi Gustek, dziś w granicach Tomaszowa Mazowieckiego, zm. 6 sierpnia 1932 w Rabce) – polski lekarz żydowskiego pochodzenia, popularyzator higieny i oświaty sanitarnej, działacz społeczny.
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia |
6 kwietnia 1864 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 sierpnia 1932 |
| Zawód, zajęcie |
lekarz |
| Odznaczenia | |
 | |
Był twórcą łódzkiej szkoły ftyzjatrycznej, ukierunkowanej na profilaktykę gruźlicy. Opracował powszechnie przyjęty podział kliniczny gruźlicy płuc, uwzględniający zarówno obraz anatomopatologiczny, jak i dynamikę procesu chorobowego (1913–1926).
Urodził się w miejscowości Gustek, obecnie będącej częścią Tomaszowa Mazowieckiego. Pochodził z rodziny żydowskiej; był synem Jakuba i Franciszki z Goldmanów. Jego bratem stryjecznym był neurolog Władysław Sterling (1877–1943).
Studiował medycynę na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim (1883–1889). Staże specjalistyczne odbył w klinikach Wiednia, Monachium i Jeny[1].
Po studiach powrócił do rodzinnego Tomaszowa, przyjmując stanowisko lekarza przy fabryce Dawida Bornsteina. W 1892 założył pierwszą w Tomaszowie Mazowieckim stację bakteriologiczną. W czasach pracy w dynamicznie rozwijającym się wówczas mieście podjął również pierwsze socjomedyczne badania w środowisku robotniczym, które opublikował w 1894 na łamach Pamiętnika Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego i Zdrowia.
W 1894 zamieszkał w Łodzi na stałe i podjął pracę jako lekarz w fabryce Towarzystwa Akcyjnego Rosenbat i Jarociński. W 1898 powstał z jego inicjatywy pierwszy w Łodzi oddział dla chorych na gruźlicę w szpitalu żydowskim im. małż. Poznańskich przy obecnej ul. S. Sterlinga 1/3.
W czasie rewolucji 1905 roku był działaczem Związku Postępowo-Demokratycznego[2], sympatyzował z ruchem rewolucyjnym. W trakcie tzw. powstania łódzkiego ukrył w szpitalnej suterenie rannego Franciszka Joachimiaka z Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy. Leczył go przez trzy tygodnie w tajemnicy przed funkcjonariuszami carskimi[3]. W jego mieszkaniu odbywały się zebrania łódzkiej organizacji Polskiej Partii Socjalistycznej, tzw. biura partyjne[4].
W okresie rewolucyjnym wraz z łódzkimi lekarzami Karolem Jonscherem i Stanisławem Serkowskim zorganizował naradę 70 lekarzy, specjalistów w zakresie leczenia gruźlicy, reprezentujących funkcjonujące w tym czasie ośrodki leczenia gruźlicy na terenie Królestwa Polskiego.
W 1906, wraz z Mieczysławem Kaufmanem, był inicjatorem powstania Towarzystwa Krzewienia Oświaty (początkowo jako Sekcja Nauczania Analfabetów przy Towarzystwie Lekarskim), a w 1907 r. inicjatorem powstania stowarzyszenia społeczno-lekarskiego i jego 1. wiceprezesem Ligi Przeciwgruźliczej w Łodzi (od 1916 – prezes). W 1910 doprowadził do powstania pierwszej w Łodzi przychodni przeciwgruźliczej, do której zadań należało m.in. bezpłatne rozdawnictwo leków i żywności, poradnictwo lekarskie i badania bakteriologiczne. Jego inicjatywą było wybudowanie sanatorium przeciwgruźliczego na Chojnach i w Łagiewnikach.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. współtworzył i był jednym z kierowników Wydziału Zdrowotności Publicznej. Przewodził zarządowi łódzkiemu Towarzystwa Lekarskiego i sekcji gruźliczej Międzynarodowego Związku Walki z Alkoholizmem „La Croix Bleue” (Błękitny Krzyż), który miał siedzibę w Genewie.
W latach 1930–1932 był kierownikiem Katedry Higieny Szkolnej Wolnej Wszechnicy Polskiej w Łodzi (1928–1932) i wykładowcą higieny społecznej na tej uczelni[5] oraz dyrektorem Szpitala im. Poznańskich w Łodzi (noszącego jego imię).
Był również publicystą i działaczem społecznym. W latach 1899–1903 redagował organ Towarzystw lekarskich Prowincjonalnych Królestwa Polskiego. W latach 1909–1910 współpracował z miesięcznikiem „Gruźlica”, poświęcony walce z tą chorobą. W 1915 wszedł do zarządu okręgu łódzkiego Ligi Państwowości Polskiej, która czynnie popierała tworzące się w tym czasie legiony J. Piłsudskiego i wydawała pismo „Strażnica”. W serii wydawniczej „Robotnicza Biblioteka Higieniczna” opublikował wiele popularnych broszur z zakresu higieny i medycyny gruźlicy. Uczestniczył w organizacji Biblioteki Publicznej w Łodzi (obecnie (2019) Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Łodzi). Był też członkiem Narodowej Loży Wolnomularzy im. G. Narutowicza, powstałej w 1926 roku. Spoczywa na Nowym Cmentarzu Żydowskim w Łodzi.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
