Sejfert

Sejfert – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu

Opis herbu z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego^[1]:

W polu orzeł dwugłowy, na którego szyjach trzy laski w pas, barwy nieznane.

Klejnot: nad hełmem bez korony, Tatarzyn od pasa z włócznią w prawicy.

Najwcześniejsze wzmianki

Nadany Janowi i Krzysztofowi Seyfertom a Vocken, 10 lutego 1531^[2].

Herbowni

Ponieważ herb Sejfert był herbem własnym, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu:

Sejfert (Seyfert).

Przypisy

1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
2. Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 266. ISBN 83-7181-217-5.

Bibliografia

• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1. Brak numerów stron w książce

Linki zewnętrzne

• Herb Sejfert z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla