Loading AI tools
hiszpański pionier kina (1871-1929) Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Segundo de Chomón (także Chomont lub Chaumont; ur. 17 października 1871 w Teruel, zm. 2 maja 1929 w Paryżu) – hiszpański twórca filmowy, jeden z pionierów kina. Pracował dla Pathé Frères we Francji, gdzie zrealizował wiele filmów krótkometrażowych. Później tworzył również w Barcelonie (wytwórnia Ibérico) oraz w Turynie (wytwórnia Itala). Przez całe życie pracował nad rozwojem technologii filmu barwnego[1].
 | |
| Prawdziwe imię i nazwisko |
Segundo Víctor Aurelio Chomón y Ruiz |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 października 1871 |
| Data i miejsce śmierci |
2 maja 1929 |
| Zawód |
reżyser, scenarzysta, operator, ekspert od efektów specjalnych |
| Lata aktywności |
1901–1927 |
Urodzony w Aragonii, Segundo de Chomón był hiszpańskim arystokratą o rodowodzie francuskim[2]. dostał się do świata filmu prawdopodobnie dzięki swojej żonie, aktorce Julienne Mathieu, która grała we wczesnych produkcjach Georges’a Mélièsa i Pathé Frères[3]. Około 1900 roku został przedstawicielem spółki braci Pathé w Hiszpanii, gdzie zajmował się dystrybucją ich filmów na kraje hiszpańskojęzyczne. W 1901 roku Chomón rozpoczął produkcję aktualności filmowych, przedstawiających bieżące wydarzenia z Barcelony i okolic, rozpowszechniając je dzięki współpracy z Pathé. W krótkim czasie zyskał sławę specjalisty od filmu trikowego – jego pierwszym filmem tego typu był Gulliver en el país de los gigantes (1903). Chomón kierował wówczas pracownią, w której kolorowano filmy Pathé[3]. Charles Pathé docenił jakość filmów trikowych Chomóna i w roku 1903 zatrudnił go w swoim studiu filmowym, pragnąc podjąć rywalizację z Georgesem Mélièsem, uznawanego za eksperta w tym gatunku[2].
Od 1907 roku Chomón blisko współpracował z reżyserem Pathé, Ferdinandem Zekką. Ich współpraca układała się na tyle dobrze, że w 1907 roku Zecca wybrał de Chomóna aby ten zrealizował zdjęcia do nowej wersji filmu Żywot i pasja Pana naszego Jezusa Chrystusa. Krótko potem Zecca zajął stanowisko kierownicze w Pathé i od tego czasu poświęcał reżyserii coraz mniej czasu[4]. Na lata 1907–1912 przypada okres największej twórczej aktywności Chomóna. Od 1907 roku dChomón kierował produkcją filmów trikowych Pathé. Historycy kina zwracają uwagę, że Chomón przewyższył Mélièsa jeśli chodzi o złożoność i widowiskowość efektów specjalnych[2]. Chomón często współpracował z innymi reżyserami; poza Zekką byli to: Gaston Velle, Juan Fuster, Alberto Capellani i Émile Cohl[5].
_de_Chomón.jpg)
Od roku 1908 Chomón skupił się na tworzeniu filmów animowanych[6]. Wyspecjalizował się w mieszaniu filmu aktorskiego ze wstawkami animowanymi, jak np. w filmie El Hotel eléctrico (1908), przedstawiającym zasilany elektrycznością hotel, w którym wszystkie sprzęty nagle ożywają[6]. W roku 1910 Chomón powrócił do Barcelony, gdzie razem z Fusterem założył spółkę Chomón & Fuster – nakręcili razem 37 filmów[3]. W latach 1911–1912 pracował dla przedsiębiorstwa Ibérico, które w reprezentowało Pathé w Hiszpanii. Dla Ibérico zrealizował Chomón jeden ze swoich najbardziej znanych filmów – Superstition andalouse (1912). W tym okresie stosował opatentowany przez siebie system koloryzacji filmu nazwany Cinemacoloris[3].
W 1912 roku Chomón przyjął propozycję tworzenia filmów we Włoszech, w wytwórni Itala w Turynie. Poza własnymi projektami filmowymi współpracował także przy tworzeniu efektów specjalnych w filmach innych reżyserów, m.in. przy wystawnej Cabirii (1914) Giovanniego Pastrone. Razem z Pastrone realizował obfitujący w sceny animacji lalkowych w film La guerra e il sogno di Momi (1916). Po 1917 roku Chomón pracował przy tworzeniu efektów wizualnych dla innych reżyserów, byli to m.in. Guido Brignone (Maciste w piekle 1925), i Abel Gance (Napoleon, 1927)[3]. Od 1923 roku współpracował ze szwajcarskim wynalazcą Ernestem Zollingerem, dążąc do rozwoju technologii obróbki taśmy systemem dwukolorowym[7]. Później związał się z przedsiębiorstwem Societé de Cinematographie et de Photographie-Film en Couleurs, realizując eksperymentalne filmy barwne w trójkolorowym systemie Keller-Dorian[7].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
