Seck (herb szlachecki)

Seck (Setzke, Zetzke, Zetzken, błędnie Dzięcioł odmienny) – kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta błędnie uznawany za odmianę herbu Dzięcioł.

Herb Seck

Opis herbu

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego^[1]:

W polu czerwonym dudek srebrny na ostrzewiu z trzema sękami w skos. Klejnot: nad hełmem bez korony trzy pióra strusie czarne. Labry czarne, podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki

Herb najwcześniej pojawił się na mapie Pomorza Lubinusa z 1618 (jako Zetzken), następnie m.in. w starym i nowym herbarzu Siebmachera (odpowiednio Zetzken i Zetzke) i Ledebura (Adelslexikon der preussichen Monarchie von...).

Rodzina Seck

Rzadko odnotowywana rodzina z ziemi lęborskiej, nazwisko biorąca od imienia Sieciech (skrócone do Siećk, po kaszubsku Seck, następnie zniemczane do Setzke, Zetzke, wtórnie polonizowane do Sieczka i Sieczk). Najwcześniejszą wsią w jakiej byli notowani jest Pogorszewo. Najstarsze potwierdzenie praw do wsi dla Secków pochodzi z 1493, kolejne z lat 1575, 1583, 1605, 1608, 1618, 1621. Wzmianka z 1575 wymienia aż siedmiu męskich przedstawicieli. Wzmianka z 1609 zawiera informację, że Seckowie dawniej zwani byli "Poggergow" (czy może poprawniej Poggerschow albo Puggerschow). Zapis z 1658 notuje ich jako Poggentow albo Poggerzow). W Rzeczypospolitej, po włączeniu ziemi bytowskiej, odnotowano w 1648 panią Sieczkową i pana Jana Pogorszewskiego, pana Sieczka i pana Zerzewskiego. W roku 1658 odnotowano Heinricha Christiana, Petera i Freidricha Die Setzken, małoletnich synów Hanssa, Matthissa, pisarza zbożowego w Altstadt oraz Ismaela, wojskowego. W 1696 wzmiankuje się jeszcze rodzinę von Setzky w Pogorszewie i jest to ostatnia o nich wzmianka w tej wsi. Przed 1701 odnotowano zgon Matthiasa von Zetzke. Rodzina trwała jednak dalej, m.in. w księdze sądowej lęborskiej w latach 1721, 22, 24 i 26 wymieniano Jana Seck (Secki). Rodzina prawdopodobnie wygasła w XVIII wieku. Z powodu podobieństwa herbów pojawiały się opinie, że Seckowie są wspólnego pochodzenia z Dzięcielskimi. Pogląd ten jest jednak błędny.

Herbowni

Seck (Secke, Secki, Setzke, Setzky, Sieczk, Sieczka, Zetzke, Zetzken, Zetzki). Rodzina ta miała też rzekomo nazywać się odmiejscowo Poggentow (Poggergow, Poggerzow, Pogorszewski).

Przypisy

1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.

Bibliografia

• Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej T.3. Gdańsk: Wydawn. BiT, 2009, s. 167-168, 271. ISBN 978-83-927383-6-7.